محصولات صنعت نوشت افزار ایران توان رقابت با اروپا را دارد

تحری مها، همه صنایع از جمله صنعت نوش تافزار را به چالش کشیدند. در زمان تحریم ها موضوع سفارش مواد اولیه و انتقال ارز، یک چالش جدی تلقی می شد و انجام عملیات ارزی نه از بان کها؛ بلکه تنها از طریق صرافی ها ممکن بود و در نتیجه هزینه اضافی تحمیل می کرد. اکنون تنش های موجود، نوسان نرخ دلار و حذف ارز مبادل های از محصولات تولیدی، نشان می دهد که تحریمها فقط به شکل اسمی برداشته شده اند. فضای حال حاضر به گونه ای است که شما هنوز نمی توانید یک حواله بانکی صادر کنید. این نشان می دهد که ممکن است تحریمها برداشته شده باشند؛ اما تأثیری بر مبادلات مالی و کاهش چالشها در صنعت نوشت افزار نداشته و مشکلات همچنان پابرجا هستند.

 

عمده ترین مشکلات صنف نوشت افزار چیست؟
عمده مشکل این صنف، عدم آمار و اطلاعات دقیق از این صنف است. بعضا افرادی هستند که اطلاعات، آمار و ارقام نجومی اعلام م یکنند که مردم و حتی مسئولان و دس تاندرکاران از جمله واردکنندگان بدون شناسنامه را ترغیب می کند که وارد این صنف شده و ضررهای جبرا ن ناپذیری را تحمل کنند. تولیدکنندگان با مشکلاتی از قبیل تأمین مواد اولیه، مالیات ارزش افزوده، بیمه تأمین اجتماعی و تعرفه های گمرکی و ... روبرو هستند. من به عنوان تولیدکننده، مواد اولیه را باید از بورس کالا خریداری کنم که قیمت آن معمولاً بر اساس نرخ دلار در نوسان است و یک تولیدکننده چینی همین کالا را که در بورس عرضه می شود را با قیمت خیلی کمتری خریداری می کند. در واقع، چون صادرات مواد پتروشیمی از مالیات معاف هستند و از طرفی صادرات یک امتیاز محسوب می شود، دولت به تولیدکنندگان چینی سوبسید م یدهد و بهای تمام شده آنها نسبت به تولیدکننده کمتر می شود. از سوی دیگر؛ واردکننده متفرقه، محصولات بی کیفیت چینی را از طرق مختلف وارد کشور می کند که نه حقوق عوارض واقعی آن و نه مالیات متعلقه آن را پرداخت می کند؛ لذا بهای تمام شده آن نسبت به تولیدات داخلی خیلی کمتر شده؛ در نتیجه محصولات تولیدی از نظر قیمتی قابل رقابت با واردات بی کیفیت چینی نخواهند بود و این لطمه به تولید کشور می زند.

 

آیا در این صنعت شرایط برای حضور سرمایه گذار داخلی مناسب است؟
به نظر من، اگر دولت حمایت های خود را جدی تر و عملیاتی تر ادامه دهد و هماهنگی مناسبتری در سازما نها و وزارتخانه های مختلف ایجاد شود، سرمای هگذاری در این بخش مناسب خواهد بود. با توجه به مکاتباتی که انجمن تولیدکنندگان نوشت افزار کشور با مجلس، سازمانها و وزارتخانه های مختلف انجام داده، این صنعت مورد توجه و حمایت بیشتری قرار گرفته که با این روند، آینده روشنی را برای این صنعت پیش بینی می کنیم.

 

این صنعت چه میزان ارز آوری برای کشور دارد؟ و چقدر می تواند به اشتغالزایی کمک کند؟
اگر بخواهیم کل محصولات نوشت افزار را با در نظر گرفتن نیاز کشور تولید کنیم، چیزی حدود 500 میلیون دلار ارزآوری برای کشور خواهد داشت. البته این رقم بر اساس اطلاعات و تحقیقات بنده و حدودی است. تولید نوشت افزار و تأمین نیاز داخل کشور باعث کارآفرینی و افزایش میزان اشتغالزایی خواهد شد که متأسفانه در این بخش هم آمار دقیقی وجود ندارد.

وجود چالش ها و مشکلات موجود تا چه اندازه واحدهای تولیدی را با خطر تعطیل شدن روبرو کرده است؟
تعطیلی صد درصدی نداشته؛ اما تعدیل نیرو داشته اند. کارخانه هایی هستند که تا چندی پیش سه نوبت کار می کردند، اما حالا ساعات کار آ نها به یک نوبت کاهش پیدا کرده که دلیل آن، رکود، رقابت ناسالم و موضوع اختلاف بهای تمام شده، برای تولیدکننده و واردکننده غیررسمی و فاقد هویت است. در واقع حاشیه سود واردکننده نسبت به تولیدکننده بیشتر است.

آیا امکان خودکفایی در صنعت نوشت افزار وجود دارد؟
این صنعت می تواند خودکفا باشد؛ اما متأسفانه تکنولوژی پیشرفت های را نداریم. صنعت نوشت افزار در بخش مداد، خودکار، پا ک کن و ... می تواند نیاز کشور را تأمین کند، اما توان تولید محصولات لوکس و فانتزی را نداریم؛ بنابراین نمی توانیم بگوییم که واردات باید تعطیل شود.

 

درخواست شما به عنوان بخش خصوصی از مسئولان دولتی چیست؟
همبستگی، هماهنگی و برقراری تعادل متناسب میان سازما نهای مختلف امر بسیار مهمی است که مسئولان ذیربط باید توجه و اهتمام بیشتری به آن داشته باشند. مشکل صنعت نوش تافزار بیشتر مربوط به مالیات و ارزش افزوده است که متأسفانه بر اساس آن تولیدکننده باید ارزش افزوده را پرداخت کند، اما در بازار هنوز سازمان مالیاتی نتوانسته بر بخش مصرف کننده مسلط شود که همین امر باعث زیا نبخش تولیدی می شود. سازمان ملی آمار، اطلاعات دقیقی از حجم نیاز و مصر فکنندگان نوش تافزار ندارد؛ مثلاً آمار دقیقی از حجم مصرف یک دانش آموز طی ی کسال که چه تعداد از انواع نوش تافزار در هر مقطع نیاز دارد، وجود ندارد تا مرکز آمار یا هر سازمان رسمی دیگری بتواند، نیاز مصرف را رصد و آمار دقیقی به تولیدکنندگان و واردکنندگان ارائه کند. ما می توانیم بر اساس اطلاعات دقیقی که دریافت می کنیم، خدمات ارزنده بیشتری را به جامعه و هموطنان ارائه کنیم.