واکاوی رسالت از نشست برج میلاد
رسالت در سرمقاله خود نوشت:
سايت هاي ضد انقلابي دشمن در خصوص نشست برج ميلاد به بهانه گراميداشت روز خبرنگار نتوانستند شادماني خود را از طرح دو موضوع پنهان کنند؛ يکي دفاع از سران فتنه در اين نشست، و يکي هم احياي انجمن صنفي مطبوعات! ظاهراً اين نشست را تشکلي به نام انجمن صنفي روزنامه نگاران غير دولتي برگزار کرده بود. اما چند نکته در مورد اين نشست را در زير، واکاوي مي کنيم؛
1- روزنامه هايي که در اين نشست شرکت کردند و نام غير دولتي را بر خود گذاشته اند، عمدتاً از حاميان سينه چاک دولت هستند. اينها از کمک هاي دولت، بي نصيب نيستند. پس عنوان غير دولتي، خيلي جدي نيست. البته ما از اين رويکرد، خوشحاليم که اينها از دولت حمايت مي کنند چون اگر نکنند براي کشور، مشکل پديد مي آورند و اقتدار و امنيت ملي را به خطر مي اندازند، کما اينکه در مقاطعي به وجود آوردند.
2- بحث احياي انجمن صنفي مطبوعات در اين نشست هم جالب است. اين جماعت از کدام انجمن صنفي مطبوعات ياد مي کنند؟ قبل از فتنه 88، ما يک انجمن صنفي داشتيم که اينها رفتند پاريس، لندن و واشنگتن و به دشمن پناهنده شدند. قبلاً اينها از دولت يارانه مي گرفتند. الآن رفته اند از خزانه داري انگليس و آمريکا يارانه مي گيرند و روزگار مي گذرانند. آقايان کديور، مزروعي و... انجمن صنفي مطبوعات در دامن آمريکا و انگليس را مديريت مي کنند. آيا منظور، احياي چنين انجمني است؟ اين انجمن در ديار غرب به برکت حمايت هاي آمريکا و انگليس، احيا شده است. چه نيازي است يک شعبه آن را در داخل کشور ايجاد کنيم و دوباره فتنه اي ديگر را به مردم تحميل نماييم؟
اگر منظور از احياي انجمن صنفي، يک انجمني جداي از آن است، بايد آقايان بگويند چه تضميني وجود دارد که راه آنها را نروند. با اين استقبالي که بي بي سي و آمريکا و سايت هاي ضد انقلابي از نشست برج ميلاد به عمل آورده اند، آيا تضميني هست که اينها راه آنها را نروند؟
راستي، انجمن صنفي مطبوعات به اين خاطر، منحل شد که در انتخابات هيئت مديره آن، شرکت اعضا به حد نصاب نرسيد و خود به خود، منحل شد. به تصاوير همين نشست برج ميلاد و صندلي هاي خالي آن، که در فضاي مجازي قابل رؤيت است، نگاه کنيد. انجمن صنفي روزنامه نگاران غير دولتي که ميزبان اين نشست بود، نتوانست سالن را پر کند. لذا نشست مذکور، پر از خالي بود. آيا فکر مي کنيد با اين وضعيت، انجمن صنفي مذکور، قابل احياست؟
3- اصلاً صنف مطبوعات از مشروطه تا نهضت ملي و از نهضت ملي تا انقلاب اسلامي، دو دسته بودند؛ يک دسته در خدمت مردم و نهضت و انقلاب و اسلام، يک دسته در خدمت بيگانگان و دشمنان اسلام. در جريان فتنه شاهد اين بوديم که برخي از همين جماعت انجمن صنفي به آمريکا و انگليس التماس مي کردند تحريم ها را تشديد کنيد تا دولت سقوط کند. آيا مي خواهيم انجمن صنفي مطبوعات متمايل به غرب و بازي خورده غرب را احيا کنيم؟ پس تکليف حقوق ملت و حق حيات مردم آزاده و مستقل ايران اسلامي چه مي شود؟ الآن يک لشکر مطبوعاتي در غرب عليه انقلاب عمل مي کند که برخي از آنها يک زماني در داخل همين مطبوعات خودمان قلم مي زدند. اگر فتنه اي ديگر در کشور برپا شود، چند نفر ديگر از همين اصحاب مطبوعات بازي خورده غرب، جلاي وطن مي کنند؟ لذا بر چه اساسي بايد به اين جريان اعتماد کرد و به آن پيوست؟
حد اقل عقلانيت سياسي حکم مي کند طوري حرف نزنند و طوري نشست برگزار نکنند که با استقبال بي بي سي و راديو آمريکا و ديگر پايگاه هاي خبري ضد انقلاب، رو به رو شود.
4- طرفداري از سران فتنه، در اين نشست را با چه توجيهي مي توان پذيرفت؟ سران فتنه هنوز در خيمه آمريکا و انگليس و اسرائيل هستندو هيچ نشانه اي از پيوند آنها با مردم و انقلاب و اسلام و نظام ديده نمي شود. چگونه است مدير مسئول روزنامه اي در اين نشست مي گويد من هر روز براي آزادي آنها دعا مي کنم؟!
مردم در قيام تاريخي 9 دي به خيابان ها آمدند و خواستار اعدام سران فتنه شدند. چطور يک روزنامه نگار مي گويد من خواهان آزادي آنها هستم؟!يک مشت تبهکار سياسي و ضد انقلاب در عاشوراي سال 88 به عنوان آخرين حلقه از حلقه هاي شرارت فتنه گران در همين خيابان هاي تهران، شعار مرگ بر اصل ولايت فقيه سر دادند. بعد همين آقاي مهندس موسوي بيانيه داد و گفت اينها «مردان خداجو» بودند! چگونه مي شود کسي روزنامه نگار باشد و از اين فرد هم دفاع کند؟! اين روزنامه نگار بايد يا مردم و نظام را انتخاب کند يا فتنه گري را که روزگاري با او رفيق بوده است.
5- نشست برج ميلاد به نام روز خبرنگار برگزار شد، اما سخنرانان عمدتاً يا سردبير بودند يا مدير مسئول. البته سخنراني وزير تعاون، کار و امور اجتماعي و معاون مطبوعاتي وزير ارشاد را هم بايد اضافه کرد. بار اصلي رسانه ها و مطبوعات، روي دوش خبرنگاران است. شهيد صارمي يک خبرنگار بود و روز خبرنگار هم به نام وي رقم خورده است. آيا همه آنچه که سردبيران و مديران مسئول مي گويند لزوماً حرف خبرنگاران است؟خبرنگاراني که در فتنه 88 در کف خيابان شاهد به حراج گذاردن اقتدار و امنيت ملي توسط سران فتنه بودند، ديدگاهي متفاوت با آنچه که برخي سردبيران و مديران مسئول در نشست برج ميلاد مطرح کردند، دارند. آنها روي شرف و عزت و اقتدار و امنيت با اجانب معامله نمي کنند. در اين معرکه در کنار مردم ايستاده اند و از استقلال ايران اسلامي تا پاي جان دفاع مي کنند.
سايت هاي ضد انقلابي دشمن در خصوص نشست برج ميلاد به بهانه گراميداشت روز خبرنگار نتوانستند شادماني خود را از طرح دو موضوع پنهان کنند؛ يکي دفاع از سران فتنه در اين نشست، و يکي هم احياي انجمن صنفي مطبوعات! ظاهراً اين نشست را تشکلي به نام انجمن صنفي روزنامه نگاران غير دولتي برگزار کرده بود. اما چند نکته در مورد اين نشست را در زير، واکاوي مي کنيم؛
1- روزنامه هايي که در اين نشست شرکت کردند و نام غير دولتي را بر خود گذاشته اند، عمدتاً از حاميان سينه چاک دولت هستند. اينها از کمک هاي دولت، بي نصيب نيستند. پس عنوان غير دولتي، خيلي جدي نيست. البته ما از اين رويکرد، خوشحاليم که اينها از دولت حمايت مي کنند چون اگر نکنند براي کشور، مشکل پديد مي آورند و اقتدار و امنيت ملي را به خطر مي اندازند، کما اينکه در مقاطعي به وجود آوردند.
2- بحث احياي انجمن صنفي مطبوعات در اين نشست هم جالب است. اين جماعت از کدام انجمن صنفي مطبوعات ياد مي کنند؟ قبل از فتنه 88، ما يک انجمن صنفي داشتيم که اينها رفتند پاريس، لندن و واشنگتن و به دشمن پناهنده شدند. قبلاً اينها از دولت يارانه مي گرفتند. الآن رفته اند از خزانه داري انگليس و آمريکا يارانه مي گيرند و روزگار مي گذرانند. آقايان کديور، مزروعي و... انجمن صنفي مطبوعات در دامن آمريکا و انگليس را مديريت مي کنند. آيا منظور، احياي چنين انجمني است؟ اين انجمن در ديار غرب به برکت حمايت هاي آمريکا و انگليس، احيا شده است. چه نيازي است يک شعبه آن را در داخل کشور ايجاد کنيم و دوباره فتنه اي ديگر را به مردم تحميل نماييم؟
اگر منظور از احياي انجمن صنفي، يک انجمني جداي از آن است، بايد آقايان بگويند چه تضميني وجود دارد که راه آنها را نروند. با اين استقبالي که بي بي سي و آمريکا و سايت هاي ضد انقلابي از نشست برج ميلاد به عمل آورده اند، آيا تضميني هست که اينها راه آنها را نروند؟
راستي، انجمن صنفي مطبوعات به اين خاطر، منحل شد که در انتخابات هيئت مديره آن، شرکت اعضا به حد نصاب نرسيد و خود به خود، منحل شد. به تصاوير همين نشست برج ميلاد و صندلي هاي خالي آن، که در فضاي مجازي قابل رؤيت است، نگاه کنيد. انجمن صنفي روزنامه نگاران غير دولتي که ميزبان اين نشست بود، نتوانست سالن را پر کند. لذا نشست مذکور، پر از خالي بود. آيا فکر مي کنيد با اين وضعيت، انجمن صنفي مذکور، قابل احياست؟
3- اصلاً صنف مطبوعات از مشروطه تا نهضت ملي و از نهضت ملي تا انقلاب اسلامي، دو دسته بودند؛ يک دسته در خدمت مردم و نهضت و انقلاب و اسلام، يک دسته در خدمت بيگانگان و دشمنان اسلام. در جريان فتنه شاهد اين بوديم که برخي از همين جماعت انجمن صنفي به آمريکا و انگليس التماس مي کردند تحريم ها را تشديد کنيد تا دولت سقوط کند. آيا مي خواهيم انجمن صنفي مطبوعات متمايل به غرب و بازي خورده غرب را احيا کنيم؟ پس تکليف حقوق ملت و حق حيات مردم آزاده و مستقل ايران اسلامي چه مي شود؟ الآن يک لشکر مطبوعاتي در غرب عليه انقلاب عمل مي کند که برخي از آنها يک زماني در داخل همين مطبوعات خودمان قلم مي زدند. اگر فتنه اي ديگر در کشور برپا شود، چند نفر ديگر از همين اصحاب مطبوعات بازي خورده غرب، جلاي وطن مي کنند؟ لذا بر چه اساسي بايد به اين جريان اعتماد کرد و به آن پيوست؟
حد اقل عقلانيت سياسي حکم مي کند طوري حرف نزنند و طوري نشست برگزار نکنند که با استقبال بي بي سي و راديو آمريکا و ديگر پايگاه هاي خبري ضد انقلاب، رو به رو شود.
4- طرفداري از سران فتنه، در اين نشست را با چه توجيهي مي توان پذيرفت؟ سران فتنه هنوز در خيمه آمريکا و انگليس و اسرائيل هستندو هيچ نشانه اي از پيوند آنها با مردم و انقلاب و اسلام و نظام ديده نمي شود. چگونه است مدير مسئول روزنامه اي در اين نشست مي گويد من هر روز براي آزادي آنها دعا مي کنم؟!
مردم در قيام تاريخي 9 دي به خيابان ها آمدند و خواستار اعدام سران فتنه شدند. چطور يک روزنامه نگار مي گويد من خواهان آزادي آنها هستم؟!يک مشت تبهکار سياسي و ضد انقلاب در عاشوراي سال 88 به عنوان آخرين حلقه از حلقه هاي شرارت فتنه گران در همين خيابان هاي تهران، شعار مرگ بر اصل ولايت فقيه سر دادند. بعد همين آقاي مهندس موسوي بيانيه داد و گفت اينها «مردان خداجو» بودند! چگونه مي شود کسي روزنامه نگار باشد و از اين فرد هم دفاع کند؟! اين روزنامه نگار بايد يا مردم و نظام را انتخاب کند يا فتنه گري را که روزگاري با او رفيق بوده است.
5- نشست برج ميلاد به نام روز خبرنگار برگزار شد، اما سخنرانان عمدتاً يا سردبير بودند يا مدير مسئول. البته سخنراني وزير تعاون، کار و امور اجتماعي و معاون مطبوعاتي وزير ارشاد را هم بايد اضافه کرد. بار اصلي رسانه ها و مطبوعات، روي دوش خبرنگاران است. شهيد صارمي يک خبرنگار بود و روز خبرنگار هم به نام وي رقم خورده است. آيا همه آنچه که سردبيران و مديران مسئول مي گويند لزوماً حرف خبرنگاران است؟خبرنگاراني که در فتنه 88 در کف خيابان شاهد به حراج گذاردن اقتدار و امنيت ملي توسط سران فتنه بودند، ديدگاهي متفاوت با آنچه که برخي سردبيران و مديران مسئول در نشست برج ميلاد مطرح کردند، دارند. آنها روي شرف و عزت و اقتدار و امنيت با اجانب معامله نمي کنند. در اين معرکه در کنار مردم ايستاده اند و از استقلال ايران اسلامي تا پاي جان دفاع مي کنند.
گزارش خطا
نظر شما
پربحث ترین عناوین
آخرین اخبار
