حکیمی پور: نباید به شورایاری ها نگاه اصولگرا یا اصلاح طلب داشت

به گزارش صدای ایران، احمد حکیمی پور، عضو شوراهای اول و چهارم شهر تهران یکی از افرادی است که تلاش کرد ستاد شورایاری ها در شورای نخست شکل بگیرد او در شورای چهارم نیز یکی از اعضای ستاد شورایاری ها بود. به اعتقاد او نگاه سیاسی به شورایاری نقض غرض است و شورایاری ها نیز تا کنون ثابت کرده اند کولبر سیاسی هیچ جریانی نیستند و نباید به آنها به عنوان خرمن رأی نگاه کرد.

در شورای اول به پیشنهاد دکتر پیران، ستاد شورایاری‌ها را تشکیل دادید و شورای چهارم نیز عضو این ستاد بودید؛ جقدر در این فاصله ستاد شورایاری‌ها بر اساس ریل‌گذاری اولیه حرکت کرده بود؟
زمانی که شورای اول شکل گرفت ما 15نفر بودیم و سه کمیسیون داشتیم. یکی از این کمیسیون‌ها کمیسیون فرهنگی اجتماعی بود که فاطمه جلایی‌پور، حقیقی، سعید حجاریان برخی از اعضای این کمیسیون بودند. بلافاصله پس از شکل‌گیری شورای اول به پیشنهاد دکتر پرویز پیران، شوراهای محله را که در قانون اساسی به آن اشاره شده بود، در قالب انجمن‌های شورایاری شکل دادیم. این بخشی از اختیارات شورای شهر است که تصمیم گیری در حوزه محلات را به شوراهای محله واگذار کند. برای آنکه تشکیل چنین انجمنی خلاف قانون نباشد بر روی تک تک کلمات کار کردیم و انجمن شورایاری‌ها را تشکیل دادیم. این مصوبه به فرمانداری رفت و مورد تایید قرار گرفت و هیچ وقت مخالفتی با آن نشد. اما در دوره سوم به استناد اینکه انتخابات شورایاری‌ها در قانون انتخابات پیش‌بینی نشده است به آن ایراد گرفتند و پس از اصرار و تلاش و شورا قرار بر این شد که این انتخابات برگزار شود و در سایر شهرهای کشور این موضوع پیش‌بینی شود.

چرا فعالیت‌های این ستاد در شورای چهارم گرفتار حاشیه شد و حتی نگرانی‌هایی در خصوص اینکه این ستاد به سمت سیاسی شدن پیش برود به وجود آمد؟
در شورای چهارم من در ستاد شورایاری ها بودم. چه کار سیاسی کردیم که گفته می‌شود این اتفاقات در ستادها افتاده است؟ این حرف‌ها با واقعیت همخوانی ندارد. شاید شهرداری علاقه‌مند بود از این ستاد بهره‌برداری‌های دیگر کند اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و ما در میان شورایاری‌ها کسی را نداشتیم که درگیر حاشیه‌های سیاسی شود. البته تلاش‌هایی شد که با استقرار مدیریت محله و وورد افراد انتصابی دخالت‌هایی انجام شود اما در رویه کار شورایاری ها تاثیری نداشت. انتخابات شورایاری‌ها در زمان مقرر برگزار شد و اکنون ماه‌های پایانی خود را سپری می‌کند. البته من از جریانات اخیر این ستاد اطلاعی ندارم.

چرا در انتخابات آخر شورایاری‌ها، افرادی که به عنوان شورایار انتخاب شدند رای‌های پایینی داشتند و حتی فردی با 150 رای توانست عضو شورایاریها شود.؟
ما کماکان با بحران مشارکت روبه‌رو هستیم. شورایاری امری داوطلبانه است که مردم نیز چندان با آن آشنا نیستند. بسیاری از مردم بین شورا ها و شورایاری‌ها تفاوتی قائل نیستند، این دو انتخابات را یکی می دانند به همین دلیل ضریب مشارکت پایین است. البته در دوره چهارم کاندیداها زیاد بودند و انتظار داشتیم مشارکت بالاتر باشد که اینگونه نشد. این نشان می‌دهد فرهنگ مشارکت کماکان ضعیف است. قرار بود شورایاری‌ها برای کمک و مشورت شوراها تشکیل شوند که گاهی این نقش را برای شهرداری‌ها ایفا می‌کردند. شورایاری‌ها به جایگاهی که مورد انتظار بود، نرسیدند اما مگر شوراها به جایگاهی که می‌خواستیم رسیدند؟ نهادسازی زمان می‌برد، مجلس در زمان مشروطه سابقه دارد اما شورایاری‌ها وشوراها نهادهای جدیدی هستند.

شاید ترکیب شورایاری‌ها سبب شده است آن‌طور که باید به جایگاهشان نرسیدند و اگر نخبه‌گان بیشتری در آن حضور داشند وضع این نبود؟
این یک موضوع انتخابی است و هر کس که علاقه‌مند به مشارکت است در این ستاد فعالیت می‌کند ما می‌توانستیم این وظیفه را به معتدان محلی بدهیم که در برخی شهرها اینگونه است مانند کرج اما ما تلاش کردیم اختیارات خود را به صورت انتخابی واگذار کنیم. حال اگر کسی با طمع دریاف رانت در این ستاد حضور دارد،این موضوع دیگری است و البته هر کار جدیدی آسیب‌هایی در پی دارد. درست است که شورایاری‌ها به اهداف شکل‌گیری ابتدایی نرسیدند اما گام به گام آسیبب‌ها کمتر می‌شود و به جایگاه شایسته خود دست پیدا می‌کنند. مهم‌ترین آسیب شورایاری‌ها طمع سیاسی است. اینها کولبرهای سیاسی هیچ جریانی نیستند و نباید به شورایاری ها به عنوان خرمن رای اصولگرایان یا اطلاح‌طلبان نگاه کرد این نگاه ضربه مهلکی به این فعالیت داوطلبانه غیر سیاسی و غیر اجرایی است و به فرهنگ مشارکت‌پذیری را لطمه می زند.

 

منبع: پانا