ابطحی:عالیجناب فرانسیس! در غزه آدم می‌کشند

سیدمحمد علی ابطحی در روزنامه ایران نوشت:

رهبران مذهبی هر چند در جایگاه سیاسی رفیع باشند وقتی به وظایف دینی خود عمل می‌کنند که حوادث جهان را هم از نگاه دینی مورد توجه قرار دهند. مهم‌ترین نهاد دینی جهانی، تشکیلات واتیکان است. پاپ معروفترین رهبر دینی است که تاکنون در ادوار مختلف تلاش‌های انسان دوستانه فراوانی کرده‌اند. ادیان و بخصوص مسیحیت، بزرگترین رسالت خود را در نجات انسان تعریف کرده‌اند. نجات انسان که بیشتر یک اصطلاح مسیحی است، در ادبیات معاصر می‌تواند به حقوق بشر ترجمه شود. حقوق انسان‌ها در همه نقاط. اگر در سیاست، انسان‌ها و حقوق و خونشان به دلیل منافع حکومت‌ها یا قدرت‌ها درجه‌‌بندی می‌شود، یا حمایت از کشنده یا کشته شده صرفاً به دلیل روابط سیاسی تعریف می‌گردد و کمتر به مسائل اخلاقی و انسانی توجه می‌شود، در ادیان و در پیشگاه رهبران دینی طبیعتاً باید قاعده متفاوت باشد. انتظار از رهبران دینی این است که انسان‌ها را درجه‌‌بندی نکنند و مهم‌تر اینکه هر جا ستم کشیده و مظلوم وجود دارد، دین در کنارش باشد. این روزها خاورمیانه و به طور مشخص غزه، نماد مظلومیت بشری شده است. جدای از سیاست، در غزه تمام اصول اخلاقی و انسانی از سوی اسرائیل نادیده گرفته می‌شود. انسانیت مظلوم قرار گرفته است.

کودکان، زنان و پیرمردان که از لحاظ دینی باید در پناه اصول اخلاقی، دینی و قوانین بشری باشند و از گزند بمب، موشک و جنگ مصون بمانند مورد هجوم قرار گرفته‌اند. فاجعه دارویی و پزشکی در آن جا وجود دارد. مرزها برای ورود دارو و پزشک، بسته است. معالجه و درمان و داشتن پزشک، وظیفه همه مؤسسات انساندوستانه است که باز ادیان در خط مقدم این رفتار انسانی باید قرار گیرند. حمایت از مناطق مسکونی نیز وظیفه اخلاقی و دینی دیگری است. غزه به تناسب ظرفیت جغرافیایی‌اش از متراکم‌ترین نقاط جهان از نظر انسانی است. بنا به شنیده‌ها اسرائیل به ساکنان مناطقی که قرار است در غزه بمباران شود خبر می‌دهد که در فاصله ۵ دقیقه محل را تخلیه کنند. در چنین جای متراکمی انسان‌های مقیم غزه چه می‌توانند بکنند؟ تسلیم شدن در برابرمرگ تنها انتخاب آنان است. حمله به مدارس و محل‌های آموزشی و پناهگاه‌ها هم از اتفاقات دیگری است که این روزها در غزه رخ می‌دهد. در این مورد حتی گزارشگران سازمان ملل هم تحقیقات گسترده کرده‌اند و از این فاجعه اشک ریخته‌اند و از دنیا خواسته‌اند در این موارد اقدامی نمایند. حمایت از پناهگاه و مدارس هم از اصول اخلاقی و دینی است.

پاپ فرانسیس رهبر فعلی واتیکان، شخصیت محترمی است در جهان. تلاش‌های گسترده‌ای برای ایجاد صلح کرده است. قبل از حوادث اخیر غزه، سفر مهمی به منطقه خاورمیانه داشته است. در آن سفر روی صلح تأکید بسیاری کرد. با طرف‌های فلسطینی و اسرائیلی دیدار کرد. همه این کارها که در جهت صلح است از عالیجناب پاپ در دنیا مقبول افتاد. اما در حوادث اخیر غزه، وقتی اصول انسانی، اخلاقی و دینی نادیده گرفته شد، پاپ فرانسیس تنها خاورمیانه را به رعایت اخلاق دعوت کرد؛ گرچه این دعوت به اخلاق، جوهر همه دعوات خیر است. اگر اخلاق رعایت شود، ستم و ظلم وجود نخواهد داشت. اما از رهبران ادیان که دارای قدرت سیاسی هستند، توقع بیشتری می‌رود. این انتظار از کلیه رهبران ادیان است. چون مسائلی که برشمرده شد، جوهری است از همه ادیان. رهبران دینی مسلمان هم، جدا از اعتقادات مردم غزه در نقاط مختلف دنیا بر اساس همین نکات باید در برابر ستم موضع بگیرند و از انسانیت و حقوق آنها دفاع نمایند. در این موضع حتی رهبران دینی یهود هم باید به جوهر محبت‌آمیز و انسان محور ادیان توجه کنند و جدا از اینکه مسئولان سیاسی اسرائیل چه دینی دارند، از انسان مظلوم غزه دفاع کنند و جلوی ستم را بگیرند.

عالیجناب فرانسیس به دلیل داشتن قدرت سیاسی باید به شعار نجات انسان که انجیلی‌ترین شعار تقدس شده توسط ایشان است، به صورت عملی به فکر نجات مردم غزه باشند. به اعتقاد من اگر ادیان به جوهر اصلی خویش برگردند و روی مشترکات خود توقف نمایند، همگی با اتحاد بی‌نظیری می‌توانند جلوی نسل کشی فعلی را بگیرند.

وقتی دین بدون اغراض و گرایش‌های سیاسی، مردم و رهبران سیاسی را به صلح و آرامش و رعایت حقوق مردم و جلوگیری از خونریزی دعوت نماید، یا مقبول جنگ‌افروزان می‌شود یا این دعوت را رد می‌کنند. بیشترین اثری که این دعوت مبتنی بر دین و اخلاق خواهد داشت، این است که در صورت پذیرفته نشدن، رسالت اصلی ادیان در نزد مردم مخدوش نمی‌شود. باور کنیم در جنگ غزه یهودیان و مسلمانان نمی‌جنگند. ظالم و مظلوم است که فارغ از دین‌هاشان روبه‌روی یکدیگر قرار گرفته‌اند.