محدودیت‌های خدمات شهری

به گزارش صدای ایران،محمد جواد حق شناس در روزنامه واقع اتفاقیه نوشت:

پدیده کارتن‌خوابی و پدیده‌هایی شبیه به این همچون کودکان کار، تکدی‌گری در سنین مختلف از کودکی و خردسالی تا بزرگسالی نشانگر ناهنجاری غیرقابل پذیرش اجتماعی و زیستی در محیط‌های شهری است حتی یک مورد از این پدیده‌ها هم قابل پذیرش نیست و علی‌القاعده شهرداری باید بتواند وظایف خود را متناسب با امکاناتش به این حوزه اختصاص دهد. براساس قانون، سازمان‌های اداری و ارگان‌ها وظایف مشخصی را به عهده دارند و باید خدماتی را ارائه دهند این خدمات باید در واقعیت نیز عملی شود شهرداری نمی‌تواند به جای دولت بار مسئولیت همه را به دوش بگیرد.
وظایفی هم به عهده سازمان بهزیستی، کمیته امداد، هلال‌احمر، فرمانداری یا نیروی انتظامی است و باید به سمتی حرکت کنیم که این نهادها نیز وظایف خود را در این حوزه انجام دهند و شهرداری نیز در کنار آنها باید در راستای کاهش این ناهنجاری‌ها در سطح شهر فعالیت کند. اداره بهینه شهر قطعا با آسیب‌شناسی نیازمند بازنگری است و این امر باید با توجه به مدیریت منابع بهینه‌ای که در شهرداری وجود دارد، صورت گیرد زیرا منابع شهرداری بی‌نهایت نیست. منابع شهرداری متکی به درآمدهای نفتی یا حجم عظیم مالیات‌ها همچون دولت نیست. در حقیقت سازمان شهرداری باید برای هر یک ریال هزینه‌ای که می‌کند متناسب با آن درآمد کسب کند اگر برای مدیریت هزینه‌ها به فکر درآمد جدید باشیم این سوال در افکار عمومی ایجاد می‌شود که چرا خدمات مترو‌ گران شد یا چرا عوارض شهر افزایش یافت تا درآمد بیشتری کسب کند. درحالی‌ که اگر خواسته شما این است که در شهر گرمخانه و جایگاهی برای خیابان‌خواب‌ها داشته باشیم (که قطعا باید داشته باشیم) باید برای هزینه‌کرد آن درآمدی نیز وجود داشته باشد.
در این حوزه‌ها مدیریت شهری آمادگی کارکردن را ندارد اما اگر در آینده عوارضی مطرح شد که درآمد شهرداری افزایش یافته و بالطبع بتواند در این زمینه‌ها هزینه کند آیا رسانه‌ها و افکار عمومی با ما همراهی خواهند کرد؟ زیرا منابع شهرداری بی‌پایان نیست و باید به این سمت حرکت کنیم که در مدیریت منابع به سویی برویم که در بخشی از حوزه‌هایی که پیش‌ از این برای آنها هزینه می‌کردیم، تجدیدنظر کنیم. این امر شامل حوزه اجتماعی و فرهنگی و سایر حوزه‌ها نیز می‌شود. از نظر من بسیاری از هزینه‌هایی که در گذشته در شهرداری انجام شده، می‌توانسته در جایی هزینه شود که آسیب‌های اجتماعی در شهرداری مدیریت شود و کاهش یابد.