نگران کننده است!

علی‌محمد نمازی- نایب رئیس مجمع نمایندگان ادوار مجلس- به گزارش صدای ایران، خود باوری افراطی و یا خود را دردانه خدا پنداشتن و خویش را مستغنی از رایزنی و شنیدن انتقادها و راهکارها در داخل کشور دانستن و نیز خود را بی‌نیاز دانستن از برقراری و توسعه روابط با مجامع بین‌المللی و دیگر کشورها و چانه‌زنی برای تامین منافع ملی و در نتیجه رسیدن به اعتماد به نفس کاذب، موجب از دست رفتن فرصت‌ها و محدود گشتن دریچه‌ها و راه‌ها و افزایش فشارها و درنتیجه استیصال می‌شود.

 تعیین تکلیف قرض الحسنه‌ها، موسسات مالی و اعتباری و تاسیس بانک خصوصی با تاخیر قابل توجه و در نتیجه ازدست رفتن فرصت‌های بسیار از دست ملت، کشور و نظام جمهوری اسلامی، به نحوی که خروج از بحران‌های حاصله و جبران فرصت‌ها خیلی سخت و یا تقریبا ناممکن است. 

به‌اینها باید حوادث غیرمترقبه خشکسالی طولانی مدت، خشک شدن دریاچه‌ها و رودخانه‌ها و دیگر عوارض زیست محیطی را افزود. پرداختن به همه موارد مذکور در این مقال نمی‌گنجد و شاید هم ضرورتی نداشته باشد ولی اگر تصمیم به حل بحران گروگانگیری قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا صورت می‌گرفت، از آنجا که جیمی کارتر برای انتخاب مجدد برای ریاست جمهوری آمریکا نیاز شدید به آزادی گروگان‌ها داشت، قطعا دارایی‌های بلوکه شده و هواپیماهای اف ۱۴ ما را تحویل می‌داد و انتخاب مجدد کارتر دموکرات به نفع و یا موجب ضرر کمتر برای ایران می‌بود. (چیزی که هم اکنون شاهد زنده آن هستیم که اگر خانم هیلاری کلینتون به جای ترامپ انتخاب می‌شد شرایط بهتر بود). خاتمه غائله گروگان‌ها حتی در پیشبرد جنگ و پیروزی در میدان نبرد هم موثر بود. اگر در قضیه برجام هم، فرصت کشی نشده بود و عمده کارها در زمان اوباما صورت می‌گرفت و این موضوع به برگ برنده دموکرات‌ها تبدیل می‌شد و از این رو ملت ایران و حتی منطقه شاهد تصمیمات و رفتارهای احمقانه و مشمئزکننده ترامپ نبودند.

 با عنایت به بررسی میدانی که صورت گرفته، ادامه مشکلاتی که از مدتی قبل شروع شده و در قالب‌ها و شکل‌ها و دلایل متفاوت ادامه دارد و کم‌کم دارد به پرخاش منجر می‌گردد، ایجاد نگرانی می‌کند. خود زنی و آتش‌زدن خود در مواقعی که احساس می‌کنند فریادشان شنیده نمی‌شود، آتش زدن موتورسیکلت در اعتراض به پلیس که اتفاقا کار قانونی خود را انجام می‌دهد، بوق‌زدن ممتد در پشت چراغ قرمزها، شکل مطالب و تحلیل‌های در شبکه‌های مجازی، دارد به یک تقابل بین دولت و ملت منجر می‌شود و واقعا هشدار دهنده است. با عنایت به وضعیت اقتصادی و در نتیجه کسری قابل توجه بودجه و اعتراضات به لایحه بودجه سال نود هفت کشور، حل مشکل موسسات اعتباری - صندوق‌های بازنشستگی- ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری و بهبود معیشت خانوارها در یک روند سالم که منجر به افزایش تورم و رشد نقدینگی بیشتر نشود، توسط فقط دولت ممکن به نظر نمی‌رسد. متاسفانه اعتماد مردم کاهش داشته است. نمونه آن نحوه قضاوت در مورد عملکرد دولت در مورد زلزله زدگان، تقابل بین اعضای دولت مهرورزی و یکی از قوا، مباحث مربوط به لایحه بودجه نود هفت و... خطر جدّی است و نباید منکر این اوضاع شد. 

خوشبختانه آقای رئیس‌جمهور به هنگام ارائه لایحه بودجه ۱۳۹۷ با طرح مطالبی از وجود بحران در کشور خبر داد و نشان داد بر شرایط حاکم بر مملکت وقوف دارد. ولی آنچه نگرانی را کم نمی‌کند چگونگی وجود آمادگی برای خروج از این بحران است. قطعا برخوردهای قهرآمیز به هیچ وجه راهکار نیست. برای حل و رفع مشکلات بزرگ باید به دنبال راهکارهای بزرگ بود. لذا برای جلوگیری از مشکلات لازم است رئیس جمهور و رئیس مجلس شورای اسلامی به صورت متحد و متفق و با نظرخواهی از صاحب‌نظران با جدّیت به دنبال خروج از این شرایط باشند. رسانه ملی نیز با برگزاری میزگرد و مناظره با حضور صاحب‌نظران احزاب اصلی از دوجناح اصلاح‌طلب و اصولگرا و چهره‌های مستقل به روسای دو قوه کمک کند.