نماینده مجلس: عصبانی هستم

به گزارش صدای ایران پروانه سلحشوری در آرمان نوشت: من معمولا کمتر عصبانی می‌شوم، اما امروز خیلی عصبانی هستم. عصبانی هستم از اینکه مملکت مگر قانون ندارد که عده‌ای دانشجو، دولت برآمده از رأی مردم را تهدید به سیلی زدن می‌کنند. عصبانی هستم، چون می‌بینم دانشگاه که مرکز علم و عقلانیت و قانون است، به مرکز تهدید و ارعاب تبدیل شده است. عصبانی هستم که اگر این بی‌‌‌قانونی بیش از این رواج پیدا کند، دیگر سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. 

عصبانی هستم چرا که بر اساس تحقیقات جامعه‌شناختی، «عدم‌پایبندی به قانون» یکی از عوامل توسعه‌نیافتگی کشور ما بوده است. عصبانی هستم از اینکه اگر فیلمی مجوز قانونی دارد، اگر از ممیزی‌ها عبور کرده است، اگر فیلمنامه خوانده شده است، اگر نظارت نهاد متولی که وزارت ارشاد می‌باشد وجود داشته است، چگونه عده‌ای به خودشان اجازه می‌دهند که رأی و نظر نهاد متولی را در نظر نگیرند. اینجا شهر هرت نیست که هرکس به خود اجازه دهد تا اقتدار دولت و نظام را با نامه تهدیدآمیزی زیرسوال ببرد. 

من فیلم «عصبانی نیستم» را ندیده‌ام، اما به وزارت ارشاد دولت جمهوری اسلامی ایران ایمان دارم. وزیر را فرد بسیار متدینی می‌دانم و با این اعتماد و بدون دیدن فیلم، از اکران فیلم حمایت می‌کنم. به جوانانی که فكر می‌كنند قدرت چنین تهدیدی را دارند، مادرانه می‌گویم که از اکنون که جوان هستید، بذر بی‌‌‌اخلاقی و بی‌‌‌قانونی را در خود نکارید. بارها گفته‌ام که وظیفه دانشجو نقد و نقادی است؛ انتقاد سازنده و دلسوزانه. فرقی هم نمی‌کند که انتقاد از سوی چه کسی صورت می‌گیرد؛ اصلاح‌طلب یا اصولگرا، و انجمن اسلامی یا بسیج دانشجویی. 

متعجم که چرا دستگاه‌های امنیتی و قضائی در مقابل این‌گونه رفتارهای هنجارشکن همچون حمله به سفارت‌ها که امنیت ملی را به مخاطره می‌اندازند واکنشی جدی نشان نمی‌دهند و امروز چقدر شرمنده شدم وقتی خواندم که درمیشیان کارگردان فیلم نوشته بود چون به هیچ ‌اردوگاه سیاسی تعلق ندارد، به مسلخ کشیده می‌شود. 

فارغ از مسائلی که برای فیلم به‌وجود آمده، این جمله درمیشیان آن‌قدر دردناک است که باید عمیقا تاسف خورد که چه کرده‌ایم که به‌جای ترویج امید و نشاط، به یأس و ناامیدی در بین جوانان دامن زده‌ایم. اما من اصلاح‌طلب و حاج‌آقا پژمانفر اصولگرا معتقدیم كه فیلم مجوزدار باید پخش شود، چرا كه قانون چنین حكم می‌كند. چرا جوانانمان باید به ‌این فکر کنند در جایی که باید حمایت شوند، تنهای تنهایند؟ در این وانفسای بی‌‌‌اخلاقی؛ دین و عدالت و آزادی و کرامت انسان را دریابیم.