اشك و اقتدار هاشمی رفسنجانی

به گزارش صدای ایران حمزه خلیلی در روزنامه آرمان نوشت: سه‌شنبه 19 آبان77 اولين برنامه دومين روز سفر به استان خوزستان، حضور در منطقه عملياتي شلمچه بود كه مي‌دانستيم آيت‌ا... هاشمي رفسنجاني از دو عمليات كربلاي‌ 4 و 5 در اين منطقه و شهيدان مظلومش خاطره‌هاي تلخ و شيرين بسياري دارد. صبح زود، پس از گذشتن از خيابان‌هاي آبادان و گذشتن از پل نوي خرمشهر و خيابان‌هاي آن، وارد منطقه عملياتي شلمچه شديم كه تابلوي «به زيارتگاه شهداي شلمچه، دارالشفاي آزادگان خوش آمديد»، چشم‌نوازي مي‌كرد. 

وقتي به يادمان شهدا رسيديم، يكي از مسئولان گفت: «در همين نزديكي پيكر چند شهيد از استان خراسان پيدا شد و از سال 74 بنياد حفظ آثار دفاع مقدس شروع به ساخت اين يادمان كرد.» 

سردار باقرزاده كه مسئول تفحص شهداي جنگ بود، يك چفيه، سربند يا اباعبدا... و شال سبز را به فرمانده سال‌هاي دفاع مقدس داد و گفت: «حدود يك ماه پيش يعني 20 مهرماه در ميدان امام رضا(ع) در كنار شهيد گمنامي پيدا شد كه پايش با سيستم تلفن بسته بود.» 

همين عبارت كافي بود تا بغض آيت‌ا... بشكند كه اول بر شيشه‌اي كه وسايل به‌جا مانده از شهدا در آن بود، بوسه زد و سپس در كنار قبور شهدا نشست و به مظلوميت آن‌ها زار زار گريست. 

برنامه بعدي بازديد از نقطه صفر مرزي بود كه وقتي آيت‌ا... متوجه حضور نظاميان عراقي در پاسگاه خويش شد، از همراهان طلب آب كرد. 

همه فكر مي‌كرديم براي رفع تشنگي مي‌خواهد و وقتي آب را آوردند، صورت خويش را شستند و با گوشه عبا پاك كردند و به طرف مرز رفتند و با اقتدار تمام، از نظاميان عراقي در خصوص وضعيت آن سوي مرز سوال مي‌كردند. آن گريه و سپس شستن صورت و اقتدارشان مرا به ياد اصلي در اجتهاد انداخت كه فتوا بر اساس شرايط زمان و مكان است.