(طنز) هشت‌تا بیار، دوتاش بمونه برات

آقای احمدی‌نژاد اگر هیچ‌کاری برای مملکت نکرده باشد این کار را کرده که ریخت دیپلماسی را در ایران تغییر داده. یعنی دیپلماسی را از ادبیات فاخر رسانده به آخر ادبیات. مثل آخر خط. مثل آخر عمر، یعنی ته‌ته. ته‌ته هر چیزی هم پوچی است. پس نتیجه گرفتیم دیپلماسی پوچ است و با دیپلماسی پوچی، فقط می‌شود گل یا پوچ بازی کرد.

بله. توی تاریخ خواهند نوشت دوره احمدی‌نژادی، یا دوره محمودی. مثل دوره کورشی، یا دوره چنگیزی.

مهم‌ترین تاثیرش هم این است که بعد از احمدی‌نژاد دولتمردان و مجلس‌مردان و دیپلماتمردان به ادبیات کف خیابان صحبت کردند. مردم کوچه هم به ادبیات رسمی. یعنی همان‌موقع که احمدی‌نژاد از لولو و آب را بریز همان‌جا که می‌سوزد حرف می‌زد مردم داشتند از هم «استدعا می‌کردند» و «همان‌طور که مستحضر هستید» بودند و کلمات قلنبه‌سلنبه وسط حرف‌های عادی‌شان می‌گفتند.

حالا شما می‌گویی احمدی‌نژاد رفته و ما سوژه نداریم و داریم گذشته را بیل می‌زنیم. اما نه. ما ثابت می‌کنیم درست است که احمدی‌نژاد رفته اما اثرش نرفته. نه‌تنها اثرش نرفته که شبیه شمشیر سامورایی، هویش‌هویش‌هویش سه‌تا ضربه زده، منتها پیکره اقتصاد بعد از یک‌ربع معلوم می‌شود که با ضربه سامورایی انحرافی شصت‌وچند تکه شده.

خب برویم سر اصل مطلب. الان وزیر بهداشت دولت روحانی طوری حرف زده که آدم می‌ماند بخواهد برود چیزی بخرد چطوری حرف می‌زند. یا بخواهد برود ماشین بفروشد چطوری حرف می‌زند. چی گفته؟

وزیر بهداشت به خبرگزاری «فارس» گفته: «خانواده‌هایی که تک‌فرزند هستند، خیلی ریسک می‌کنند، بزرگ‌ترین سرمایه هر انسان فرزند اوست و باعث تاسف است که کسی از این نظر کم‌تو‌ان و کم‌سرمایه باشد، من هم فکر نمی‌کردم یک فرزندم را از دست بدهم.»

حرف وزیر به زبان کف خیابان یعنی؛ «یه بچه کمه، چون بچه تلفات داره. باید هشت تا بیاری که اگه شش‌تاش به دلایل مختلف تلف شدند، ‌ته‌تهش دوتا برات بمونه.»

البته وزیر بهداشت حرف بی‌ربطی هم نگفته. ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که ممکن است یک بچه‌مان به دلیل آتش‌سوزی در مدرسه، بچه دیگرمان به دلیل سقوط یا تصادف اتوبوس، بچه سوممان به دلیل ریزش سقف کلاس، بچه چهارممان به دلیل زلزله، بچه پنجممان به دلیل «استقرار نامستحکم خود لب پنجره حین آتش‌سوزی»، بچه ششممان به دلیل آلودگی هوا، بچه هفتممان به دلیل ماندن زیر دست‌وپا در برنامه خاله‌شادونه و... تلف شود. پس با احتساب این آسیب‌ها و تلفات، اگر ما 10‌تا بچه داشته باشیم، ته‌تهش دوتا بچه می‌ماند برایمان. این همان منطقی است که در جاهای دیگر هم استفاده می‌شود، که آقای وزیر رویش نشده بگوید.