عدم رعایت پوشش مناسب توسط پدر و مادر،عامل ناهنجاری جنسی برای اعضای جوان خانه
به گزارش صدای ایران، روزنامه شرق در یادداشتی به موضوع ناهنجاری جنسی جوانها پرداخت.
در این یادداشت امده است:
نوجوان ١٥ساله، ١٦ساله و ١٧ساله بابت ناهنجاری جنسی‌ای که دارد، ازدواج کند؟! به کجا چنین شتابان؟!
برهه نوجوانی است و بحران نوجوانی، برهه نوجوانی است و حیرت‌های نوجوانی. «اریکسون» آن را دوران بحران هویت می‌خواند. در این برهه، نوجوانان به دنبال یک منبع لذت و آرامش هستند؛ آرامشی که سهم و حق آنهاست؛ اما خانواده در درجه نخست باید منبع شکل‌گیری این آرامش باشد که نیست و آسایش فکری و روانی نوجوان به جای حرکت در مسیری صحیح و سازنده، در حواشی قرار می‌گیرد.
لاابالی‌گری والدین، ولنگاری والدین (رعایت‌نکردن پوشش مناسب در منزل به وسیله مادر و پدر)، نشان‌دادن رفتارهای زننده احساسی و جنسی در حضور فرزندان، رعایت‌نکردن حریم در میهمانی‌های خانوادگی و...، دیدن فیلم‌ها و تصاویر مستهجن، طلاق عاطفی والدین (حضور در یک خانه اما جدا از هم و ناآرامی در خانواده)، تحت تأثیر هم‌سالان قرارگرفتن (گرایش به هم‌سالان و سپری‌کردن زمانی از روز با آنان و پیگیری‌نکردن خانواده از آمدوشد فرزندان)، تنهایی در خانه (حضور‌نداشتن والدین تا دیروقت به دلایلی نظیر حرفه‌شان، زندگی‌کردن انفرادی هریک از اعضای خانواده)، هر عضو برای خودش باشد و هیچ‌گونه پیوند و ارتباطی بین اعضا نباشد؛ پدر مشغول کار خود، مادر هم همین‌طور و به تبع آن فرزندان و حفاظت‌نکردن والدین از فرزندان. به‌عنوان مثال به این نکته توجه نمی‌کنند که نوجوان مدت مدیدی را در اتاق دربسته قفل‌شده حقیقتا مشغول مطالعه است؟ مانیتور رایانه که رو‌به‌روی نوجوان است، حقیقتا صفحه علمی در آن باز است؟ حیف که برخی هنوز از ١٨+ها خبر ندارند.
دختر و پسر نوجوان با قصد لذت جنسی یا بدون قصد، خواسته یا ناخواسته وارد مسیری می‌شوند که سقوط آنان معلول سربه‌مهرنهادن بسیاری از مسائل مبتلا‌به جامعه امروز است و افراد از مطرح‌کردن آن بیم دارند و گمان می‌کنند اگر خودشان را به ندیدن و نشنیدن بزنند، دیگران هم متوجه نمی‌شوند و همه ناهنجاری‌ها مرتفع می‌شود و از پیگیری ناهنجاری‌های جنسی در نوجوانان و سعی در کاهش یا رفع کامل آن امتناع می‌کنند. مطرح‌کردن آسیب‌های جنسی را که خود فرد برای خودش دارد یا دیگران موجب بروز آن هستند، بی‌حیایی می‌دانیم و به گمان خودمان مخفی‌کردن آنها و مبرا نشان‌دادن خودمان از این آسیب‌ها، اخذ حیاست.
در این یادداشت امده است:
نوجوان ١٥ساله، ١٦ساله و ١٧ساله بابت ناهنجاری جنسی‌ای که دارد، ازدواج کند؟! به کجا چنین شتابان؟!
برهه نوجوانی است و بحران نوجوانی، برهه نوجوانی است و حیرت‌های نوجوانی. «اریکسون» آن را دوران بحران هویت می‌خواند. در این برهه، نوجوانان به دنبال یک منبع لذت و آرامش هستند؛ آرامشی که سهم و حق آنهاست؛ اما خانواده در درجه نخست باید منبع شکل‌گیری این آرامش باشد که نیست و آسایش فکری و روانی نوجوان به جای حرکت در مسیری صحیح و سازنده، در حواشی قرار می‌گیرد.
لاابالی‌گری والدین، ولنگاری والدین (رعایت‌نکردن پوشش مناسب در منزل به وسیله مادر و پدر)، نشان‌دادن رفتارهای زننده احساسی و جنسی در حضور فرزندان، رعایت‌نکردن حریم در میهمانی‌های خانوادگی و...، دیدن فیلم‌ها و تصاویر مستهجن، طلاق عاطفی والدین (حضور در یک خانه اما جدا از هم و ناآرامی در خانواده)، تحت تأثیر هم‌سالان قرارگرفتن (گرایش به هم‌سالان و سپری‌کردن زمانی از روز با آنان و پیگیری‌نکردن خانواده از آمدوشد فرزندان)، تنهایی در خانه (حضور‌نداشتن والدین تا دیروقت به دلایلی نظیر حرفه‌شان، زندگی‌کردن انفرادی هریک از اعضای خانواده)، هر عضو برای خودش باشد و هیچ‌گونه پیوند و ارتباطی بین اعضا نباشد؛ پدر مشغول کار خود، مادر هم همین‌طور و به تبع آن فرزندان و حفاظت‌نکردن والدین از فرزندان. به‌عنوان مثال به این نکته توجه نمی‌کنند که نوجوان مدت مدیدی را در اتاق دربسته قفل‌شده حقیقتا مشغول مطالعه است؟ مانیتور رایانه که رو‌به‌روی نوجوان است، حقیقتا صفحه علمی در آن باز است؟ حیف که برخی هنوز از ١٨+ها خبر ندارند.
دختر و پسر نوجوان با قصد لذت جنسی یا بدون قصد، خواسته یا ناخواسته وارد مسیری می‌شوند که سقوط آنان معلول سربه‌مهرنهادن بسیاری از مسائل مبتلا‌به جامعه امروز است و افراد از مطرح‌کردن آن بیم دارند و گمان می‌کنند اگر خودشان را به ندیدن و نشنیدن بزنند، دیگران هم متوجه نمی‌شوند و همه ناهنجاری‌ها مرتفع می‌شود و از پیگیری ناهنجاری‌های جنسی در نوجوانان و سعی در کاهش یا رفع کامل آن امتناع می‌کنند. مطرح‌کردن آسیب‌های جنسی را که خود فرد برای خودش دارد یا دیگران موجب بروز آن هستند، بی‌حیایی می‌دانیم و به گمان خودمان مخفی‌کردن آنها و مبرا نشان‌دادن خودمان از این آسیب‌ها، اخذ حیاست.
گزارش خطا
آخرین اخبار