به گزارش صدای ایران، «ناصر قندیل»، روزنامه نگار سرشناس لبنانی و سردبیر روزنامه البناء این کشور در سرمقاله امروز خود با عنوان «بوکمال و سلیمانی در نشست اتحادیه عرب»، بیانیه دیروز وزیران خارجه کشورهای عربی علیه ایران را یاوه گویی و ثبت شکست دیگری برای عربستان دانست.
در این یادداشت آمده است: ممکن است بسیاری بیانیه ضد ایرانی وزیران خارجه کشورهای عربی علیه ایران را جدی گرفته و آن را نشانه احتمالی جنگ بدانند در حالی که ساده‌ترین قوانین علم سیاست را نادیده گرفته‌اند چون بررسی محتوای بیانیه چیز دیگری را نشان می‌دهد.
نویسنده اظهار داشت: در بیانیه اتحادیه عرب چیزهای زیادی برای منفی جلوه دادن نقش ایران و حزب الله آمده اما سه جمله از آن خط خورده است، جمله نخست اینکه «بنا بر آنچه گفته شد کشورهای عربی تصمیم به قطع روابط دیپلماتیک خود با ایران گرفتند»، جمله دوم اینکه «پرونده ایران را به شورای امنیت می بریم تا این کشور را تروریسم نامیده و حزب الله را به عنوان نهادی تروریستی معرفی کند» و جمله سوم اینکه «اتحادیه عرب عضویت لبنان را تعلیق می‌کند تا زمانی که دولت این کشور خود را از حزب الله متمایز کند و تدابیری برای ممانعت از دخالت‌های آن در امور کشورهای عربی اتخاذ کند».
قندیل آورده است: این سه جمله را عربستان آماده و به خاطر آن با بوق و شیپور دعوت به برگزاری نشست اتحادیه عرب کرده بود و علت صدای بلند احمد ابوالغیط هم همین بود که متعاقبا متوجه شد بی پروا حرف زده و تند رفته آن هم به دلیل اینکه از اتفاقات بی خبر بود.
البناء آورده است: از بداقبالی آل سعود، نشست اتحادیه عرب همزمان شد با پیامدهای پیروزی قابل توجهی که در شهر بوکمال سوریه نزدیک مرز با عراق حاصل شد تا آخرین پایگاه داعش در سوریه نیز آزاد شود، بخصوص که نقش میدانی ژنرال «قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران در تحقق این پیروزی بسیار حائز اهمیت بود.
نویسنده افزود: وقتی که انعکاس این خبر به پایتخت‌های جهان و بخصوص واشنگتن، پاریس، لندن و برلین رسید سیل تماس‌های تلفنی بر سر سعودی‌ها خالی شد که خواهان تامل و دوی از تشدید تنش با ایران شدند.
این روزنامه نوشت: بنابراین اروپایی‌ها که اولویت آنها پیروزی بر داعش شده است هم اینک بزرگی و اهمیت نقش ایران و حزب الله در مبارزه با داعش را درک می‌کنند و بر اساس همین اولویت خود برای برقراری ارتباط با دولت سوریه آماده می‌شوند با وجود اینکه در اظهارات سیاسی رسانه‌ای خود از آنچه نقش و نفوذ ایران در منطقه و دخالت‌های ایران می‌نامند و یا برنامه موشکی ایران انتقاد می‌کنند اما در واقع به تفاهم هسته‌ای با ایران پایبند بوده و از آن حمایت می‌کنند.
نویسنده تاکید کرد: واشنگتن نیز که خواهان برگزاری نشست اتحادیه عرب برای حمله به ایران و حزب الله بود تا اهرم فشار و چانه زنی بر سر بوکمال به دست آورد وقتی که خبر دیروز آزادی بوکمال را دریافت کرد بازی آن هم تمام شد و توجیه اضافی نداشت.
قندیل افزود: بار دیگر به نظر می‌رسد که مزخرفات و یاوه گویی‌های کشورهای عربی حاشیه خلیج (فارس) دور از واقعیت و برخلاف چیزی است که در اطراف ما می‌گذرد و آنها مبارزات خود را به بلاهت دن کیشوت اداره می‌کنند و به جنگ آسیاب‌های بادی روی آوردند در حالی که اعتبار و پول خود را بدون رسیدن به دستاوردی هدر می‌دهند و تسلیم وسوسه هایی می‌شوند که از اهداف آن بی خبرند و در نهایت با شکست غافلگیر می‌شوند.
نویسنده افزود: چنین اتفاقی دو ماه بعد از جنگ یمن روی داد آمریکایی‌ها گفتند وقت تمام شد و ما می‌خواهیم با ایران تفاهمنامه هسته‌ای امضا کنیم و در خصوص تشدید تنش با قطر هم همین اتفاق تکرار شد به محض اینکه روسیه از دروازه بازار گاز ورود کرده و با آمریکایی‌ها درباره تقسیم بازار اروپا به تفاهماتی رسید آن زمان آمریکایی‌ها گفتند دلیلی برای تنش با قطر نیست و ما آماده میانجیگری هستیم.
قندیل آورده است: به رژیم‌های کودن عرب حاشیه خلیج (فارس) و برخی دیگر که کورکورانه و از سر نادانی پشت آنها حرکت می‌کنند باید گفت که تقابل با ایران یک ماموریت تاکتیکی آمریکا به آنها بود یعنی آمریکا خواهان تسلط گروه‌های کرد تحت حمایت خود بر آنجا بود که این نقشه با ورود ارتش سوریه و متحدانش به بوکمال خنثی شد، ورود ژنرال سلیمانی به بوکمال پیام مهمی دارد که آمریکایی‌ها به خوبی آن را درک می‌کنند.
نویسنده تصریح کرد: افراد سرسپرده و دون مایه همیشه پست می‌مانند،حتی اگر صدها میلیارد دلار داشته باشند و با آن کسانی را بخرند که برایشان تفکر کند آیا تجربه سقوط کردستان کافی نیست؟
در پایان یادداشت آمده است: آیا بازی بچه گانه‌ای که سر سعد الحریری، نخست وزیر لبنان آوردند نسنجیده و بیهوده نبود؟ مساله‌ای که طی روزهای آتی ابعاد دیگری از آن فاش می‌شود تا بزرگی ضرر و زیان سعودی‌ها آن آن برملا شود آنهایی هم که از جنگ هراس دارند ظاهر کلام را می‌خوانند و عمق کار را نمی‌بینند.
