الیورتوئیست حریف می‌طلبد/سرمایه‌گذاری ما ارتباطی به شهرزاد ندارد/قیمت بلیت هر محصولی را هزینه‌های تولید تعیین می‌کند
حسین پارسایی که این روزها در حال تمرین نمایش موزیکال «الیور توئیست» است در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به دشواری‌هایی که در اجرای این نمایش با آنها مواجهه بوده، گفت: هرچه پیش می‌رفتیم کار سخت و طاقت‌فرسا می‌شد و به نظر می‌رسید این نمایش حریف می‌طلبد.
بازخوانی مجدد از الیورتوئیست با رویکرد اجتماعی معاصر
حسین پارسایی درباره انتخاب «الیور توئیست» برای اجرا با بیان اینکه «اساسا به نمایش‌های فرم و موزیکال علاقه‌مندم» گفت: حتی کارهای گذشته من با رویکردهای موضوعی مختلف بیشتر فرم محسوب می‌شدند. چند سال پیش نسخه 1968موزیکال الیور را دیدم و توجهم را جلب کرد که از جذابیت‌های این نسخه موزیکال برای یک دراماتورژی جدید استفاده کنم چراکه تجربه جدیدی بود.
پارسایی ادامه داد: من در کارنامه کارگردانی‌ام کار کودک، عروسکی، مذهبی، طنز و موزیکال دارم اما این نمایش توجهم را جلب کرد و احساس کردم شاید بتوان با یک داستان به ظاهر تکراری و شنیده شده حرفی از جنس روزگار خودمان بزنم یعنی رویکردهای اجتماعی عصر حاضر و بازخوانی مجدد از نسخه الیور توئیست آن هم در قالب یک نمایش موزیکال داشته باشم. در همین راستا سه سال از ایده اولیه گذشته است و بارها نمایشنامه نوشته شد. در آخر دیدم تمام کار به نقطه‌ای رسیده که امکان تولید این اثر فراهم شده است. تمرینات از فروردین امسال همزمان با پیش‌تولید آغاز شد و بعد انتخاب بازیگران، تمرینات و به فراخور صحنه‌ها، گروه‌های متعدد نیز انتخاب و دوره‌های آموزشی دیدند در واقع یک گروه 160 نفره بسیج شدند تا کار را به سامان برسانند.
کارگردان نمایش «آرسنیک و تور کهنه» با بیان اینکه «البته فکر نمی‌کردم اینقدر حجم کار گسترده باشد تصور کوچکتری داشتم» گفت: اما هرچه جلوتر می رفتیم ایده‌های جذاب‌تری باعث می‌شد تا به ادامه کار ترغیب شوم و به فکر هزینه آن نباشم و کار را دنبال کنم و درنهایت هم به اینجا رسید؛ تقریبا سعی کردم از همه ظرفیت‌ها در بخش بازیگری، گروه کارگردانی، آوازی، موسیقی و... استفاده کنم.
این نمایش حریف می‌طلبید
پارسایی یادآور شد: شاید حدود سه ماه طول کشید تا پارتیتور موسیقی این نمایش را پیدا کنیم تا بتوانیم رایت قانونی را گرفته و از آن بهره ببریم بعد زمان زیادی صرف برگرداندن اشعار و تبدیل به واژگان فارسی شد تا روی نت‌های موسیقی بنشیند. زمان‌بندی اینها برای ما مشخص نبود اما هرچقدر که حرکت می‌کردیم و به موانع و تاخیراتی برمی‌خوردیم این تاخیرها هم بر وظایف پیش روی ما هموار می‌شد بنابراین هرچه جلوتر می‌رفتیم احساس می‌کردیم حجمی از کارهای باقی مانده بر سر گروه آوار شده مضاف بر اینکه تمرین هم داریم و بعد کارهای تولید و تبلیغات و موارد دیگر.
او ادامه داد: هرچه پیش می‌رفتیم کار سخت و طاقت‌فرسا می‌شد و به نظر می‌رسید این نمایش حریف می‌طلبد البته که همراهی همه اعضای گروه از کوچک تا بزرگترین عضو، سرمایه اصلی تولید الیور توئیست است.
کارگردان نمایش «الیورتوئیست» با اشاره به موضوع آشناپنداری مخاطب با داستان الیورتوئیست، گفت: قصه‌ای که اغلب ما آن را به نام الیورتوئیست می‌شناسیم این است که الیور کودک فقیری بوده، مادرش را ازدست داده او را به نوانخانه می‌برند و بعد هم گرفتار پیرمرد سارقی به نام فاگین می‌شود؛ این قصه یک خطی الیور است که نسخه‌های زیادی از آن تبدیل به فیلم و نمایش شده است اما معتقدم اینکه با چه دیدگاهی به این داستان می‌پردازیم چهره الیور را متفاوت می‌کند.
سعی کردم الیور توئیست با نیازهای فکری و معنوی جامعه خودمان منطبق باشد
پارسایی ادامه داد: من سعی کردم که علاوه بر موزیکال بودن حرفی از جنس زمان و جغرافیای خودم داشته باشم و تا آن جا که امکان دارد نسخه‌ای که از الیورتوئیست نمایش می‌دهم با نیازهای فکری و معنوی جامعه خودمان منطبق باشد. یعنی صرفاً یک اثر کلاسیک مستقل نباشد و این چالش اصلی گروه بود یعنی روی مرزی حرکت می‌کنیم که هم قصه الیور نام آشنا را داشته باشیم و هم در دراماتورژی انجام شده همه چیز را با مفاهیم دست یافتنی برای مخاطب امروز ارائه کنیم.
کارگردان «هذیان» با تاکید بر اینکه «می‌توانم بگویم الیور ما، الیور2017 یا همان 1396 است الیوری است که مخاطب حتما با نیازهای امروز خود مواجه است.» گفت: آثاری از جنس الیور توئیست و بینوایان خیلی مکان، زمان، ملیت و موقعیت اجتماعی نمی‌شناسند؛ صرفاً مفاهیم انسانی را بیان می‌کنند و در هر جامعه‌ای قابل تکرار هستند. مسئله مهم‌تر شیوه اجرایی است یعنی الیوری که الهام بخش، جذاب، امید بخش، طناز و موزیکال باشد و با آشنایی‌زدایی آگاهانه متفاوت جلوه کند. مسئله بعدی آموزش بچه‌های گروه برای قطعات آوازی بود که به نظرم کاری بسیار سخت بود چون خواننده نبودند، اینها چالش‌هایی بود که فکر می‌کنم کار را برای ما جذاب‌تر می‌کرد.
نمایش‌هایی ماندگار شدند که مخاطب را جدی قلمداد کردند
پارسایی با بیان اینکه جای یک فضای موزیکالی که از درامی قوی هم برخوردار باشد در تئاتر ما خالی است، گفت: تماشاگران ما بسیار فهمیده و فرهیخته هستند، به طور طبیعی جای هر مفهومی با یک نگاه خلاقانه و هنرمندانه در هر گرایشی اعم از رمان، نقاشی، سینما، تئاتر، موسیقی و... همیشه خالی است بنابراین باید برای تولید اثر همواره فکر، اندیشه، سرمایه، وقت و برنامه‌ریزی باشد.
او خاطرنشان کرد: به نظرم نمایش‌هایی که در دهه اخیر ماندگار بودند و در خاطره‌ها ماندند یعنی آفرینش‌گران آن، مخاطب را جدی قلمداد کردند و سعی کردند اثری را خلق کنند که موجب ارتقای سطح فرهنگی جامعه و مخاطبان شوند و به همین علت در چند سال گذشته مخاطبان زیادی به سمت تئاتر سوق داده شدند. البته به کیفیت‌های متفاوت، بنابراین یک تئاتر خوب را قبل از اینکه کارشناسی بخواهد در موردش نظر دهند مردم نقطه نظرهای خود را درباره آن اعمال می‌کنند حتی چندین مرتبه هم به دیدن آن نمایش می‌روند چنانچه به تمدید زمان اجرا می‌انجامد.
اجرای الیور توئیست یک ریسک گروهی است
کارگردان نمایش «قصیده بلند باران» با تاکید بر لزوم نیازسنجی گفت: باید ببینیم نیاز مخاطب امروز ما چیست تا براساس آنها موضوعاتی دستمایه تولید آثار قرار گیرد. باید ببینیم چطور می‌شود به یک نقطه مشترک و متعالی بین آفرینشگر و تماشاگر رسید؛ یعنی به جایی که هنرمند و تماشاگر به ایمان مشترک می‌رسند.
پارسایی با اشاره به پروداکشن عظیمی که این نمایش دارد، گفت: الان که نزدیک اجرا است احساس خطر می‌کنم قبلش آنقدر مشتاق و شیفته بودم که حس نمی‌کردم با جلوتر رفتن کار، ابعاد گسترده‌تر و پیچیده‌تری پیدا می‌کند. شاید اگر موسسه فرهنگی هنری حریرهنرشرق و مشاکرت خود گروه در خصوص دستمزدهایشان نبود، این اتفاق هم میسر نمی‌شد، به هر حال این یک ریسک گروهی است.
او ادامه داد: من بسیار به خرد جمعی اعتقاد دارم، فکر می‌کنم ساختن یک تئاتر یعنی ساعت‌ها اندیشیدن، همفکری، خلاقیت، ایده‌پردازی و صبوری متانت برای به بار نشستن این ایده‌ها. دوستان عزیزی با من همکاری دارند تا به هم‌صدایی برسیم، امیدوارم «الیور توئیست» اینقدر جذاب باشد تا تماشاگران را به وجد بیاورد و موجب دلخوشی گروه شود و احساس خوبی در همه به وجود بیاورد تا بتوانیم این مسیر را ادامه دهیم. نمایشی روح‌نواز، چشم‌نواز و گوش‌نواز بسازیم.
قیمت بلیت هر محصولی را هزینه‌های تولید تعیین می‌کند
کارگردان «الیورتوئیست» با اشاره به پروسه تمرین‌های این نمایش گفت: وقتی خرد جمعی باشد قرار نیست فقط یک نفر اظهارنظر کند. طبیعی است که همه را به مشارکت دعوت می‌کنید، هر کسی با هر تجربه‌ای که در این پروژه همکاری می‌کند می‌تواند جای من بنشیند، یک نکته وجود دارد اینکه همه ما بدانیم چه مسئولیتی داریم تا به نقطه مشترک برسیم تا محصول تعامل و همفکری در تمرین بروز پیدا کند یعنی حسین پارسایی تنها حرف نمی‌زند گروهی از طراحان و مشاوران هستند که با نگاه نافذ خود کار را مدیریت می‌کنند. خوشبختانه همه سر تمرین هستند یعنی همه باید باشند و ببینند. وقتی همه می‌بینند به آنها احترام گذاشته می‌شود و فصلی برای همکاری مشترک است طبیعتا همکاری و همفکری ما را به یک نقطه مشترک می‌رساند و بعد به هارمونی اثر فکر می‌کنم. پشت صحنه‌ای که سرشار از اندیشیدن است و مجال برای فکر کردن و همه در معرض قضاوت همکاران خودشان هستند می‌تواند خروجی خوبی داشته باشد و به یک هم‌صدایی رسید.
پارسایی همچنین با اشاره به مساله قیمت بلیت و تفاوت آن با سایر نمایش‌ها گفت: اعتقاد من بر این است که قیمت بلیت هر محصولی را هزینه‌های تولید تعیین می‌کند و باید دید چند روز اجرا چه تعداد صندلی به آن اختصاص دارد. باید بگویم الیور توئیست نمایش هزینه‌بری است با بیش از 160هنرمند در حوزه موسیقی و تئاتر؛ بنابراین قیمت بلیت هم متناسب با هزینه تولید باید تضمین شود.
سرمایه‌گذاری این نمایش هیچ ارتباطی به تهیه‌کننده شهرزاد ندارد
او همچنین در پاسخ به سوالی درباره حواشی به وجود آمده درباره ارتباط عوامل شهرزاد با الیورتوئیست در رابطه با اسپانسر و تهیه‌کننده این اثر گفت: همانطور که اعلام شد نمایش موزیکال الیورتوئیست با سرمایه و مدیریت موسسه فرهنگی هنری حریر هنر شرق تهیه و تولید می‌شود و هیچ ارتباطی به تهیه‌کننده شهرزاد ندارد.
گارگردان نمایش الیور توئیست ادامه داد: همچنین بنرهای تبلیغاتی که نمایش «الیورتوئیست» را تبلیغ کرده‌اند، متعلق به «شرکت آپ» است که پیش از این حامی سریال شهرزاد بوده و اینک پس از پایان سریال شهرزاد، صرفا اسپانسر تبلیغاتی نمایش «الیورتوئیست» شده است. بنابراین هیچگونه ابهامی در تهیه‌کنندگی و تبلیغات این نمایش وجود ندارد.
بازخوانی مجدد از الیورتوئیست با رویکرد اجتماعی معاصر
حسین پارسایی درباره انتخاب «الیور توئیست» برای اجرا با بیان اینکه «اساسا به نمایش‌های فرم و موزیکال علاقه‌مندم» گفت: حتی کارهای گذشته من با رویکردهای موضوعی مختلف بیشتر فرم محسوب می‌شدند. چند سال پیش نسخه 1968موزیکال الیور را دیدم و توجهم را جلب کرد که از جذابیت‌های این نسخه موزیکال برای یک دراماتورژی جدید استفاده کنم چراکه تجربه جدیدی بود.
پارسایی ادامه داد: من در کارنامه کارگردانی‌ام کار کودک، عروسکی، مذهبی، طنز و موزیکال دارم اما این نمایش توجهم را جلب کرد و احساس کردم شاید بتوان با یک داستان به ظاهر تکراری و شنیده شده حرفی از جنس روزگار خودمان بزنم یعنی رویکردهای اجتماعی عصر حاضر و بازخوانی مجدد از نسخه الیور توئیست آن هم در قالب یک نمایش موزیکال داشته باشم. در همین راستا سه سال از ایده اولیه گذشته است و بارها نمایشنامه نوشته شد. در آخر دیدم تمام کار به نقطه‌ای رسیده که امکان تولید این اثر فراهم شده است. تمرینات از فروردین امسال همزمان با پیش‌تولید آغاز شد و بعد انتخاب بازیگران، تمرینات و به فراخور صحنه‌ها، گروه‌های متعدد نیز انتخاب و دوره‌های آموزشی دیدند در واقع یک گروه 160 نفره بسیج شدند تا کار را به سامان برسانند.
کارگردان نمایش «آرسنیک و تور کهنه» با بیان اینکه «البته فکر نمی‌کردم اینقدر حجم کار گسترده باشد تصور کوچکتری داشتم» گفت: اما هرچه جلوتر می رفتیم ایده‌های جذاب‌تری باعث می‌شد تا به ادامه کار ترغیب شوم و به فکر هزینه آن نباشم و کار را دنبال کنم و درنهایت هم به اینجا رسید؛ تقریبا سعی کردم از همه ظرفیت‌ها در بخش بازیگری، گروه کارگردانی، آوازی، موسیقی و... استفاده کنم.
این نمایش حریف می‌طلبید
پارسایی یادآور شد: شاید حدود سه ماه طول کشید تا پارتیتور موسیقی این نمایش را پیدا کنیم تا بتوانیم رایت قانونی را گرفته و از آن بهره ببریم بعد زمان زیادی صرف برگرداندن اشعار و تبدیل به واژگان فارسی شد تا روی نت‌های موسیقی بنشیند. زمان‌بندی اینها برای ما مشخص نبود اما هرچقدر که حرکت می‌کردیم و به موانع و تاخیراتی برمی‌خوردیم این تاخیرها هم بر وظایف پیش روی ما هموار می‌شد بنابراین هرچه جلوتر می‌رفتیم احساس می‌کردیم حجمی از کارهای باقی مانده بر سر گروه آوار شده مضاف بر اینکه تمرین هم داریم و بعد کارهای تولید و تبلیغات و موارد دیگر.
او ادامه داد: هرچه پیش می‌رفتیم کار سخت و طاقت‌فرسا می‌شد و به نظر می‌رسید این نمایش حریف می‌طلبد البته که همراهی همه اعضای گروه از کوچک تا بزرگترین عضو، سرمایه اصلی تولید الیور توئیست است.
کارگردان نمایش «الیورتوئیست» با اشاره به موضوع آشناپنداری مخاطب با داستان الیورتوئیست، گفت: قصه‌ای که اغلب ما آن را به نام الیورتوئیست می‌شناسیم این است که الیور کودک فقیری بوده، مادرش را ازدست داده او را به نوانخانه می‌برند و بعد هم گرفتار پیرمرد سارقی به نام فاگین می‌شود؛ این قصه یک خطی الیور است که نسخه‌های زیادی از آن تبدیل به فیلم و نمایش شده است اما معتقدم اینکه با چه دیدگاهی به این داستان می‌پردازیم چهره الیور را متفاوت می‌کند.
سعی کردم الیور توئیست با نیازهای فکری و معنوی جامعه خودمان منطبق باشد
پارسایی ادامه داد: من سعی کردم که علاوه بر موزیکال بودن حرفی از جنس زمان و جغرافیای خودم داشته باشم و تا آن جا که امکان دارد نسخه‌ای که از الیورتوئیست نمایش می‌دهم با نیازهای فکری و معنوی جامعه خودمان منطبق باشد. یعنی صرفاً یک اثر کلاسیک مستقل نباشد و این چالش اصلی گروه بود یعنی روی مرزی حرکت می‌کنیم که هم قصه الیور نام آشنا را داشته باشیم و هم در دراماتورژی انجام شده همه چیز را با مفاهیم دست یافتنی برای مخاطب امروز ارائه کنیم.
کارگردان «هذیان» با تاکید بر اینکه «می‌توانم بگویم الیور ما، الیور2017 یا همان 1396 است الیوری است که مخاطب حتما با نیازهای امروز خود مواجه است.» گفت: آثاری از جنس الیور توئیست و بینوایان خیلی مکان، زمان، ملیت و موقعیت اجتماعی نمی‌شناسند؛ صرفاً مفاهیم انسانی را بیان می‌کنند و در هر جامعه‌ای قابل تکرار هستند. مسئله مهم‌تر شیوه اجرایی است یعنی الیوری که الهام بخش، جذاب، امید بخش، طناز و موزیکال باشد و با آشنایی‌زدایی آگاهانه متفاوت جلوه کند. مسئله بعدی آموزش بچه‌های گروه برای قطعات آوازی بود که به نظرم کاری بسیار سخت بود چون خواننده نبودند، اینها چالش‌هایی بود که فکر می‌کنم کار را برای ما جذاب‌تر می‌کرد.
نمایش‌هایی ماندگار شدند که مخاطب را جدی قلمداد کردند
پارسایی با بیان اینکه جای یک فضای موزیکالی که از درامی قوی هم برخوردار باشد در تئاتر ما خالی است، گفت: تماشاگران ما بسیار فهمیده و فرهیخته هستند، به طور طبیعی جای هر مفهومی با یک نگاه خلاقانه و هنرمندانه در هر گرایشی اعم از رمان، نقاشی، سینما، تئاتر، موسیقی و... همیشه خالی است بنابراین باید برای تولید اثر همواره فکر، اندیشه، سرمایه، وقت و برنامه‌ریزی باشد.
او خاطرنشان کرد: به نظرم نمایش‌هایی که در دهه اخیر ماندگار بودند و در خاطره‌ها ماندند یعنی آفرینش‌گران آن، مخاطب را جدی قلمداد کردند و سعی کردند اثری را خلق کنند که موجب ارتقای سطح فرهنگی جامعه و مخاطبان شوند و به همین علت در چند سال گذشته مخاطبان زیادی به سمت تئاتر سوق داده شدند. البته به کیفیت‌های متفاوت، بنابراین یک تئاتر خوب را قبل از اینکه کارشناسی بخواهد در موردش نظر دهند مردم نقطه نظرهای خود را درباره آن اعمال می‌کنند حتی چندین مرتبه هم به دیدن آن نمایش می‌روند چنانچه به تمدید زمان اجرا می‌انجامد.
اجرای الیور توئیست یک ریسک گروهی است
کارگردان نمایش «قصیده بلند باران» با تاکید بر لزوم نیازسنجی گفت: باید ببینیم نیاز مخاطب امروز ما چیست تا براساس آنها موضوعاتی دستمایه تولید آثار قرار گیرد. باید ببینیم چطور می‌شود به یک نقطه مشترک و متعالی بین آفرینشگر و تماشاگر رسید؛ یعنی به جایی که هنرمند و تماشاگر به ایمان مشترک می‌رسند.
پارسایی با اشاره به پروداکشن عظیمی که این نمایش دارد، گفت: الان که نزدیک اجرا است احساس خطر می‌کنم قبلش آنقدر مشتاق و شیفته بودم که حس نمی‌کردم با جلوتر رفتن کار، ابعاد گسترده‌تر و پیچیده‌تری پیدا می‌کند. شاید اگر موسسه فرهنگی هنری حریرهنرشرق و مشاکرت خود گروه در خصوص دستمزدهایشان نبود، این اتفاق هم میسر نمی‌شد، به هر حال این یک ریسک گروهی است.
او ادامه داد: من بسیار به خرد جمعی اعتقاد دارم، فکر می‌کنم ساختن یک تئاتر یعنی ساعت‌ها اندیشیدن، همفکری، خلاقیت، ایده‌پردازی و صبوری متانت برای به بار نشستن این ایده‌ها. دوستان عزیزی با من همکاری دارند تا به هم‌صدایی برسیم، امیدوارم «الیور توئیست» اینقدر جذاب باشد تا تماشاگران را به وجد بیاورد و موجب دلخوشی گروه شود و احساس خوبی در همه به وجود بیاورد تا بتوانیم این مسیر را ادامه دهیم. نمایشی روح‌نواز، چشم‌نواز و گوش‌نواز بسازیم.
قیمت بلیت هر محصولی را هزینه‌های تولید تعیین می‌کند
کارگردان «الیورتوئیست» با اشاره به پروسه تمرین‌های این نمایش گفت: وقتی خرد جمعی باشد قرار نیست فقط یک نفر اظهارنظر کند. طبیعی است که همه را به مشارکت دعوت می‌کنید، هر کسی با هر تجربه‌ای که در این پروژه همکاری می‌کند می‌تواند جای من بنشیند، یک نکته وجود دارد اینکه همه ما بدانیم چه مسئولیتی داریم تا به نقطه مشترک برسیم تا محصول تعامل و همفکری در تمرین بروز پیدا کند یعنی حسین پارسایی تنها حرف نمی‌زند گروهی از طراحان و مشاوران هستند که با نگاه نافذ خود کار را مدیریت می‌کنند. خوشبختانه همه سر تمرین هستند یعنی همه باید باشند و ببینند. وقتی همه می‌بینند به آنها احترام گذاشته می‌شود و فصلی برای همکاری مشترک است طبیعتا همکاری و همفکری ما را به یک نقطه مشترک می‌رساند و بعد به هارمونی اثر فکر می‌کنم. پشت صحنه‌ای که سرشار از اندیشیدن است و مجال برای فکر کردن و همه در معرض قضاوت همکاران خودشان هستند می‌تواند خروجی خوبی داشته باشد و به یک هم‌صدایی رسید.
پارسایی همچنین با اشاره به مساله قیمت بلیت و تفاوت آن با سایر نمایش‌ها گفت: اعتقاد من بر این است که قیمت بلیت هر محصولی را هزینه‌های تولید تعیین می‌کند و باید دید چند روز اجرا چه تعداد صندلی به آن اختصاص دارد. باید بگویم الیور توئیست نمایش هزینه‌بری است با بیش از 160هنرمند در حوزه موسیقی و تئاتر؛ بنابراین قیمت بلیت هم متناسب با هزینه تولید باید تضمین شود.
سرمایه‌گذاری این نمایش هیچ ارتباطی به تهیه‌کننده شهرزاد ندارد
او همچنین در پاسخ به سوالی درباره حواشی به وجود آمده درباره ارتباط عوامل شهرزاد با الیورتوئیست در رابطه با اسپانسر و تهیه‌کننده این اثر گفت: همانطور که اعلام شد نمایش موزیکال الیورتوئیست با سرمایه و مدیریت موسسه فرهنگی هنری حریر هنر شرق تهیه و تولید می‌شود و هیچ ارتباطی به تهیه‌کننده شهرزاد ندارد.
گارگردان نمایش الیور توئیست ادامه داد: همچنین بنرهای تبلیغاتی که نمایش «الیورتوئیست» را تبلیغ کرده‌اند، متعلق به «شرکت آپ» است که پیش از این حامی سریال شهرزاد بوده و اینک پس از پایان سریال شهرزاد، صرفا اسپانسر تبلیغاتی نمایش «الیورتوئیست» شده است. بنابراین هیچگونه ابهامی در تهیه‌کنندگی و تبلیغات این نمایش وجود ندارد.
گزارش خطا
آخرین اخبار