بانویی که حاتمی‌کیا فیلمش‌را به او تقدیم‌کرد

چهارشنبه 16 بهمن 92 روز پنجم جشنواره فیلم فجر صبح را با نمایش فیلم سینمایی "رستاخیز" آخرین ساخته ی احمدرضا درویش آغار کرد.

جمعیت زیادی علیرغم بارش برف و سردی هوا صبح خود را به برج میلاد رساندند تا فیلمی را ببینند که  8 سال تولیدش (از طرح تا آماده نمایش) طول کشیده و قراراست روایتی باشد از زمان مرگ معاویه و روی کارآمدن یزید تا عصرعاشورا. اثری که حدود 3 ساعت دیدنش طول کشید و مبرهن بود که برای مخاطب بین المللی ساخته شده است.

فیلمی که گفته می شود در بخش خصوصی و با هزینه شرکت های سرمایه گذاری از کشورهایی چون کویت، بحرین و ایران ساخته شده است.

قراراست فیلم در کشورهای مختلف نمایش عمومی داشته باشد و نکته ی قابل توجه اسم آن در نمایش خارجی اش است. فیلم به سه زبان و با سه نامِ متفاوت به نمایش درخواهد آمد؛ زبان اصلی رستاخیز فارسی است و به زبان‌ عربی دوبله شده ونسخه‌ای هم با زیرنویس انگلیسی از این اثر آماده شده است. "رستاخیز"  نام فارسی فیلم است، "القربان" هم نام عربی و نام انگلیسی آن "حسین آنکه گفت نه"  است.

  "طارق انوار" تدوینگر معروف و نامزد دریافت اسکار برای فیلم «سخنرانی پادشاه»، «رستاخیز» را تدوین کرده است و "استفن واربک" آهنگسازِ برجسته و برنده اسکار نیز برای این فیلم که دو ساعت و 50 دقیقه است و بیش از یک ساعت و نیم موسیقی دارد، موسیقی ساخته است.  
 
رنج آری، سرمستی خیر
بدون هیچ قضاوت جانبدارانه یا از سر غرض ورزی باید گفت فیلم هایی که قراراست محتوایی ارزشی را به زور به خورد مخاطب دهند و آن قدر توان و قدرت نگه داشتن مخاطب را در سالن نداشته باشند از اساس محکوم به شکست اند و به صورت جدی باید از تولید آنها جلوگیری و از اسراف هزینه ی عمومی مردم پرهیز کرد.

فیلم "رنج و سرمستی" به کارگردانی جهانگیر الماسی از آن آثاری است که با حمایت مرکز سینمای گسترش مستند وتجربی در وزارت ارشاد قبلی ساخته شد و حتی شخص رییس جمهور وقت دکتر احمدی نژاد نیز از پشت صحنه ی آن بازدید کرد.
همه ی این حواشی و حضور یک تیم حرفه ای سطح توقعات را ازاین فیلم دفاع مقدسی بالا برد ولی نتیجه چه بود؟ یک فیلم ضعیف که همانطور که در گزارش روزقبل اشاره شده بود به دلیل پرداخت ضعیف نتوانسته با مخاطب ارتباط برقرارکند و قطعا اکران عمومی در انتظارش نخواهد بود و از الان باید ساعتی را برای پخش در تلویزیون به آن اختصاص داد تا حداقل زحمات عواملش هدر نرود و در حد خودش دیده شود.
 
شیار 143، نمونه موفق و محترم
نرگس آبیار فیلمساز جوانی که در سال گذشته با فیلم اولش "اشیا از آنچه در آینه می بینید به شما نزدیکترند" در جشنواره فیلم فجر حضور داشت ، امسال با تبحر فراوان فیلمی را ساخت با نام "شیار  143" که فاصله ی فراوانی با فیلم اولش داشت و تنها وجه مشترکش قهرمان زن قصه اش بود.

در خلاصه داستان فیلم آمده : "الفت چشم انتظار فرزند است که خبر خوبی از راه می رسد اما امتحان بزرگ در راه است".

الفت با بازی مریلا زارعی یکی از بهترین قهرمان های زن سینمای ایران است که از الان می توان مریلازارعی را برای بازی موفق و اثرگذارش دراین نقش نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن دانست.

ملاحظه می کنید موضوع فیلم دفاع مقدس است ، خطر در کمین است تا شاهد یک فیلم شعاری، سطحی و مخاطب گریز باشیم اما وسواس و دقت نرگس آبیار در مقام نویسنده و کارگردان و باور عمیق قصه ی فیلم توسط عوامل و بازیگران منجر به خلق فیلمی دوست داشتنی و شریف در سینمای ایران شده است.

حال می توانید پس از دیدن این فیلم آن را با نمونه های ضعیفی که طی روزهای گذشته در موردشان گفته بودیم مقایسه کنید. پس می توان فیلم ارزشی ساخت اما نه به قیمت فراری دادن مخاطب ، نه به قیمت نگاه سیاسی و قالبی ، نه به قیمت تباه کردن هزینه های عمومی مردم و پس از آن خلق فیلم های ضعیف که در نهایت به چاقویی برای بریدن دست خودش بدل می شوند.  
شیار 143 از این حیث فیلم موفق و تاثیرگذاری است و به این راحتی ها نمی توان آن را نادیده گرفت.

حاتمی کیا پس از دیدن این فیلم ، فیلم خودش "چ" را به عوامل و کارگردان فیلم "شیار143" تقدیم کرد و تا پایان در نشست خبری این فیلم در سالن حضور داشت تا دلگرمی دهد و بگوید من هم از پسِ ساخت این فیلم برنمی آمدم.

اشک های مریلا زارعی در پایان فیلم در سالن نمایش و پس ازآن در سالن نشست خبری فیلم از حواشی جالب توجه روز پنجم جشنواره بود.