کارنامه 18 ساله فوتبالی علی کریمی

علی کریمی ستاره فوتبال ایران در دهه 80 خداحافظی خود از فوتبال را اعلام کرد و بدین ترتیب یکی دیگر از ستارگان فوتبال ایران در دهه گذشته به تاریخ پیوست.

به مناسبت خداحافظی کریمی کارنامه حرفه ای او را زیر ذره بین برده ایم: 

اولین تیم حرفه ای کریمی، فتح تهران بود که کریمی ضمن سپری کردن دوران سربازی اش در این تیم، بطور جدی به فوتبال وارد شد. کریمی در این تیم دسته دومی روزهای خوبی داشت و در دومین سال حضورش نیز فتح تا یک قدمی حضور در لیگ آزادگان پیش آمد، اما در نهایت موفق به صعود نشد. کریمی در مسابقات فوتسال نیز برای فتح بازی می کرد و با این تیم قهرمان جام رمضان شد. 

علی کریمی در تابستان سال 77 به پرسپولیس پیوست و در همان اولین روزهای حضورش در پرسپولیس به تیم ملی امید دعوت شد. بعد از اتفاقاتی که در اردوی تیم ملی امید در ویتنام افتاد، کریمی در زمستان همان سال از سوی AFC یک سال محروم شد. در بازگشت مجدد به پرسپولیس پس از یک سال، روز به روز درخشش بیشتری از خود نشان داد تا بالاخره چشم مسولان باشگاه الاهلی امارات را گرفت. کریمی طی 3 سال حضور در پرسپولیس، 42 بازی در لیگ، 2 بازی در جام حذفی و 13 بازی در جام باشگاه‌های آسیا انجام داد و در مجموع 57 بازی 16 گل زد. او با سرخپوشان دو بار قهرمان لیگ آزادگان شد. 

جادوگر فوتبال ایران در خردادماه 80 به الاهلی پیوست، در حالی که قبل از آن از تیم هایی مثل پروجیا ایتالیا و اتلتیکومادرید پیشنهاد داشت. او در الاهلی تک ستاره تیمش شد و بارها با حرکات تکنیکی و گل هایش هواداران الاهلی و دوستدارنش را به وجد آورد. کریمی در الاهلی طی چهار فصل 69 بازی در لیگ انجام داد و 45 گل به ثمر رساند و در فصل 04-2003 آقای گل لیگ امارات شد. در جام حذفی نیز طی 30 بازی 29 گل زد و دو بار در سالهای 2002 و 2004 با این تیم قهرمان جام حذفی امارات شد در حالیکه ستاره تیمش در دو بازی فینال مقابل تیم های الجزیره و الشعب بود. کریمی در سال 2004 کاپیتانی الاهلی را نیز تجربه کرد و در مجموع 116 بازی رسمی برای این تیم 81 گل زد که رکورد فوق العاده ای بود. 

در اردیبهشت ماه 84 خبر پیوستن او به بایرن مونیخ منتشر شد در حالیکه خیلی ها بر این باور بودند او در فوتبال سخت آلمان موفق نخواهد شد. کریمی از همان اولین بازی رسمی بایرن در جام اتحادیه در ترکیب تیم قرار گرفت و به تدریج در طول فصل عملکرد خوبی از خود نشان داد تا قراردادش به طور اتوماتیک تمدید شد. اما در اسفندماه همان سال بود که مصدوم شد و حدود دو ماهی از تمرینات دور بود. بلافاصله بعد از پایان فصل نیز به اردوی تیم ملی رفت و در جام جهانی 2006 حضور یافت. کریمی در فصل دوم حضورش در بایرن به مانند فصل اول نتوانست درخشان ظاهر شود و بیشتر نیمکت نشین بود. او در بایرن 33 بار در بوندس لیگا، 5 بار در لیگ قهرمانان و 4 بازی نیز در جام حذفی و اتحادیه به میدان رفت و 4 گل نیز زد که یکی از گل‌هایش مقابل راپیدوین در لیگ قهرمانان اروپا بود. کریمی با بایرن قهرمانی بوندس لیگا و جام حذفی آلمان در فصل 06-2005را نیز تجربه کرد. 

در تابستان سال 86 جادوگر از آلمان راهی قطر شد و با یک قرارداد دو ساله 2/3 میلیون پوندی به تیم القطر پیوست که سال ها قبل از بازیکنان ایرانی استفاده کرده بود.کریمی با این قرارداد یکی از گران قیمت ترین بازیکنان تاریخ فوتبال قطر تا آن زمان شد. او یک فصل متوسطی را با القطر سپری کرد و در 26 بازی لیگ و 4 بازی جام حذفی و جام ولیعهد برای این تیم بازی کرد و در مجموع طی 30 بازی 6 گل به ثمر رساند. القطر تنها تیمی بود که کریمی در آن جامی را نتوانست بدست بیاورد. 

علی کریمی برای سال دوم قرارداش به تیم السیلیه منتقل شد، اما در این تیم هیچ بازی رسمی انجام نداد. به دلیل عدم تمایل او به زندگی در قطر، جادوگر به دنبال راهی برای خروج از این وضعیت بود تا اینکه پیشنهاد پرسپولیس به دست او رسید. 

کریمی در شهریورماه 87 به پرسپولیس پیوست و پس از 7 سال دوباره پیراهن شماره 8 سرخپوشان را بر تن کرد. باشگاه پرسپولیس برای انتقال او 310 هزار دلار بابت رضایتنامه اش به قطری ها پرداخت کرد. او در اولین روزهای حضورش در بازی مقابل ابومسلم هت تریک کرد و در ادامه در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا بازی های خوبی را برای این تیم انجام داد. کریمی در مجموع طی 28 بازی رسمی 7 گل برای پرسپولیس زد. 

بعد از کش و قوس های فراوان در فصل نقل و انتقالات، کریمی در آخرین روز به تیم تازه لیگ برتری شده استیل آذین پیوست. کریمی در اولین سال حضور استیل آذین در لیگ برتر و به خصوص در نیم فصل اول ستاره تیمش بود و در 28 بازی 14 گل زد و یکی از گلزنان برتر فصل شد. او در بازی مقابل پرسپولیس در دور رفت خوش درخشید و 2 گل تیمش را ساخت تا استیل آذین 2-1 پرسپولیس را ببرد و در آخرین لحظات بازی نیز از زمین اخراج شد. فصل دوم حضور کریمی در استیل آذین اما با حاشیه هایی همراه بود تا اینکه او ترجیح داد قراردادش را فسخ و دوباره راهی خارج از کشور شود. او در زمستان 89 از سوی باشگاه الاهلی برای دیدار دوستانه مقابل میلان ایتالیا دعوت شد و در آن بازی با شماره 88 الاهلی به میدان رفت. کریمی در مجموع 43 بازی برای استیل آذین در لیگ برتر و جام حذفی انجام داد و 15 گل نیز به ثمر رساند. 

کریمی پس از 5/3 سال دوباره به آلمان و بوندس لیگا بازگشت و این بار مقصد او تیم شالکه بود که توسط فیلیکس ماگات رهبری می شد. اما چند روز بعد از حضور کریمی در این تیم، ماگات به دلیل نتایج ضعیف اخراج شد و سرمربی جدید نیز تمایل زیادی به استفاده از کریمی نداشت. علی کریمی در مجموع فقط دو بار برای این تیم بازی کرد و قهرمانی جام حذفی 2011 آلمان را نیز در کارنامه اش ثبت کرد. 

علی کریمی بلافاصله بعد از بازگشت از آلمان با پرسپولیس به توافق رسید و قرارداد خود را امضا کرد. او در فصل 90 با زدن 14 گل بهترین گلزن فصل پرسپولیس لقب گرفت. فصل دوم حضور او اما با حاشیه های زیادی همراه بود. او در میانه فصل توسط مانوئل ژوزه پرتغالی اخراج و دو ماهی را بیرون از تیم بود. در ادامه به تیم بازگشت و با اخراج ژوزه توسط یحیی گل محمدی در ترکیب قرار گرفت اما بلافاصله مصدوم و بازی های زیادی را از دست داد. آخرین بازی او برای پرسپولیس با شکست این تیم در فینال جام حذفی همراه شد. کریمی در سومین دوره حضورش در پرسپولیس در مجموع 50 بازی انجام داد و 14 گل به ثمر رساند. 

آخرین فصل فوتبالی جادوگر در تبریز سپری شد. بعد از عدم تمایل مدیریت باشگاه به حفظ او، کریمی راهی تبریز شد و پیراهن شماره 8 تراکتورسازی را بر تن کرد. کریمی در مجموع طی 34 بازی برای این تیم 5 گل نیز زد و قهرمانی جام حذفی را با تراکتوری ها تجربه کرد. 

کریمی بعد از انجام چهارمین بازی و اولین گل خود برای پرسپولیس به تیم ملی دعوت شد. او از سال 1377 تا 1391 عضو تیم ملی بود و در مسابقات متعددی برای ایران به میدان رفت. با 127 بازی ملی و 38 گل زده بعد از علی دایی و کریم باقری، سومین گلزن تاریخ تیم ملی است. جام جهانی 2006، حضور در جام ملت های آسیا 2000، 2004 و 2007 و بازی های آسیایی 1998 مهم ترین تورنمنت هایی است که کریمی در آن حضور داشته است. 

ملی: حضور در جام جهانی 2006/ قهرمانی در بازی های آسیایی 1998/ سومی جام ملت های 2004 آسیا/ قهرمانی جام بین قاره ای 2003/ قهرمانی جام غرب آسیا 2004 

باشگاهی: قهرمانی لیگ ایران با پرسپولیس 1377 و 1378، قهرمانی جام حذفی ایران با پرسپولیس 1378 و تراکتورسازی 1392/ قهرمانی جام حذفی امارات با الاهلی 1381 و 1383/ قهرمانی بوندس لیگا با بایرن مونیخ 06-2005/ قهرمانی جام حذفی آلمان با بایرن مونیخ و شالکه 2006 و 2011 

شخصی: بهترین بازیکن سال آسیا 2003/ آقای گل جام ملت های 2004 آسیا/ آقای گل لیگ امارات 04-2003/ بهترین بازیکن جام غرب آسیا 2004/ دو بار عنوان بهترین بازیکن ماه آسیا