اندر فلسفه «استيضاح» وزير علوم
رسول منتجب نیا در یادداشتی در روزنامه شرق پیرامون خبر استیضاح وزیر علوم نوشت:
«استيضاح»، حق قانوني نمايندگان مجلس است و درواقع آخرين حربه و ابزار نظارتي مجلس شمرده مي‌شود، ولي زماني بايد از اين ابزار استفاده مي‌شد که آموزش‌عالي کشور اعم از وزارت علوم، وزارت بهداشت و درمان و در سال‌هاي اخير، دانشگاه آزاد اسلامي به‌صورت مراکزي براي جولان رفتار جناحي درآمده بود، تشکل‌هاي دانشجويي به‌طور غيرمنتخب شکل مي‌گرفت. انجمن‌هاي اسلامي يکي پس از ديگري منحل مي‌شدند و جاي خود را به ديگران مي‌سپردند؛ دانشجويان و استادان فرصت اظهار انتقاد را نداشتند چرا‌که ستاره‌دارشدن و تعليق بازنشستگي در انتظار آنان بود؛ آري در هشت سال متوالي که خبري از فضاي نشاط علمي و سياسي در آن مراکز به گوش نمي‌رسيد، بلکه همه کرسي‌ها و تريبون‌ها در انحصار گروهي ويژه قرار داشت.
نمايندگان در زماني بايد سوال و استيضاح مي‌کردند که برخي بدون رعايت قوانين و مقررات به‌عنوان هيات علمي جذب شده و به سرعت مراحل ارتقا و ترفيع را مي‌پيمودند و از سويي استادان نخبه و باسابقه با بهانه‌هاي واهي اخراج يا بازنشسته پيش از موعد مي‌شدند يا از تبديل وضعيت ارتقا و ترفيع آنها جلوگيري به عمل مي‌آمد و زماني که چندهزار بورسيه خلاف قانون به نورچشمي‌ها تعلق مي‌گرفت. نمايندگاني که امروز دلواپس آموزش‌عالي کشور شده و دغدغه افت آموزشي يا عزل‌ونصب سياسي پيدا کرده‌اند، در سال‌هاي گذشته که اين همه مساله در آموزش‌عالي رخ داد و علم، فضيلت، نخبگي و لياقت فداي خط‌بازي و باندبازي شد، کجا بودند.
چرا آقايان نمي‌خواهند از در انصاف و عدالت وارد شده و با اين مردمي که دل در گرو دولت فعلي بسته‌اند کمي همراه و همگام شوند! و چرا با مشاهده چند اقدام اصلاحي فرياد برآورده و دست به سوال و استيضاح مي‌برند!
«استيضاح»، حق قانوني نمايندگان مجلس است و درواقع آخرين حربه و ابزار نظارتي مجلس شمرده مي‌شود، ولي زماني بايد از اين ابزار استفاده مي‌شد که آموزش‌عالي کشور اعم از وزارت علوم، وزارت بهداشت و درمان و در سال‌هاي اخير، دانشگاه آزاد اسلامي به‌صورت مراکزي براي جولان رفتار جناحي درآمده بود، تشکل‌هاي دانشجويي به‌طور غيرمنتخب شکل مي‌گرفت. انجمن‌هاي اسلامي يکي پس از ديگري منحل مي‌شدند و جاي خود را به ديگران مي‌سپردند؛ دانشجويان و استادان فرصت اظهار انتقاد را نداشتند چرا‌که ستاره‌دارشدن و تعليق بازنشستگي در انتظار آنان بود؛ آري در هشت سال متوالي که خبري از فضاي نشاط علمي و سياسي در آن مراکز به گوش نمي‌رسيد، بلکه همه کرسي‌ها و تريبون‌ها در انحصار گروهي ويژه قرار داشت.
نمايندگان در زماني بايد سوال و استيضاح مي‌کردند که برخي بدون رعايت قوانين و مقررات به‌عنوان هيات علمي جذب شده و به سرعت مراحل ارتقا و ترفيع را مي‌پيمودند و از سويي استادان نخبه و باسابقه با بهانه‌هاي واهي اخراج يا بازنشسته پيش از موعد مي‌شدند يا از تبديل وضعيت ارتقا و ترفيع آنها جلوگيري به عمل مي‌آمد و زماني که چندهزار بورسيه خلاف قانون به نورچشمي‌ها تعلق مي‌گرفت. نمايندگاني که امروز دلواپس آموزش‌عالي کشور شده و دغدغه افت آموزشي يا عزل‌ونصب سياسي پيدا کرده‌اند، در سال‌هاي گذشته که اين همه مساله در آموزش‌عالي رخ داد و علم، فضيلت، نخبگي و لياقت فداي خط‌بازي و باندبازي شد، کجا بودند.
چرا آقايان نمي‌خواهند از در انصاف و عدالت وارد شده و با اين مردمي که دل در گرو دولت فعلي بسته‌اند کمي همراه و همگام شوند! و چرا با مشاهده چند اقدام اصلاحي فرياد برآورده و دست به سوال و استيضاح مي‌برند!
منبع: روزنامه شرق
گزارش خطا
نظر شما
آخرین اخبار