خطرناک‌تر از پلاسکو
« خطرناک‌تر از پلاسکو » عنوان یادداشتِ روزنامه
جام جم نوشته مهدی چمران(رئیس شورای اسلامی شهر تهران) است که می‌توانید آن
را در ادامه بخوانید:
در چند سال اخیر چندین بار، سازمان آتش‌نشانی به هیات مدیره ساختمان پلاسکو درباره ایمن نبودن این ساختمان هشدار داد، اما متاسفانه اقدامی در این زمینه نشد. ساخت پلاسکو از سال 1337 در تهران آغاز شد و سال 1341 به پایان رسید که نخستین ساختمان بلند و اسکلت فلزی در تهران محسوب می‌شد. پلاسکوی 17 طبقه، قدیمی بود اما قدمت، علت اصلی ریزش آن نبود چون در کشورهای دیگر هم ساختمان‌هایی حتی با قدمت صد سال وجود دارد که هنوز سرپا هستند و حفظ شده‌اند با این حال مساله پلاسکو، نه قدیمی بودن آن، بلکه نقص ایمنی آن بود.
پیش از این حادثه، حدود 609 کارگاه و مغازه و نظایر آنها در ساختمان پلاسکو فعال بودند و تمامی انبارهایش نیز با انواع اجناس اشتعال زا همچون پارچه و نایلون و انواع پلاستیک پر شده بود؛ به همین علت زمانی که آتش نشان‌ها توانستند چهار طبقه آتش گرفته را خاموش کنند، آتش بار دیگر با سه انفجار پی در پی جان گرفت و از آنجا که ستون‌ها و بنای ساختمان داغ شده بود، در نهایت از حد ایستایی خارج شد و فروریخت و با ضربه‌ای که به اسکلت فلزی وارد کرد باعث فروریختن بخش‌های دیگر ساختمان نیز شد. همین مجموعه چندین تنی درهم پیچیده از ستون‌ها و آهن پاره‌هاست که تا این لحظه کار آواربرداری و امدادرسانی را برای آتش‌نشان‌های فداکار و زیرآوارمانده بسیار دشوار کرده است.
به هر حال باید در نظر داشته باشیم که پلاسکو تنها ساختمان پرخطر در تهران نبود؛ تقریبا بیشتر کارگاه‌های محدوده خیابان جمهوری و منطقه بازار تهران بشدت خطرناک و ناایمن هستند و آتش و حوادث مشابه در آنها می‌تواند فاجعه‌هایی تلخ‌تر از فروریختن پلاسکو را رقم بزند. تهران آبستن حوادثی بسیار خطرناک‌تر است اگر به ایمن‌سازی ساختمان‌ها بی‌توجه باشیم . تا آنجا که می‌دانم ساختمان‌های زیاد دیگری هم در خیابان جمهوری مانند پلاسکو اخطار گرفته‌اند، اما همچنان مغازه‌ها و کارگاه‌های داخل آنها فعالند.
زمانی که به این ساختمان‌ها اخطار ناایمن بودن داده می‌شود اگر آنها همکاری نکنند پرونده باید به دادگاه برود و رای صادر شود تا بر اساس نظر دادگاه تصمیم بگیرند که ساختمان تعطیل یا کارگاه‌هایش پلمب شود یا چاره‌ای را برای ایمن‌سازی‌اش بیابند. اما این نوع فرآیندها زمان می‌طلبد و باید اصلاحاتی اتفاق بیفتد تا با مساله ایمن نبودن ساختمان‌ها برخوردی قانونی، سریع و محکم شود تا به این ترتیب دیگر از این دست مشکلات پیش نیاید. البته مردم هم باید بدانند ایمنی بر کار ارجح است و در شرایط ناایمن، کار نکنند تا جان خودشان و بقیه به خطر نیفتد.
در چند سال اخیر چندین بار، سازمان آتش‌نشانی به هیات مدیره ساختمان پلاسکو درباره ایمن نبودن این ساختمان هشدار داد، اما متاسفانه اقدامی در این زمینه نشد. ساخت پلاسکو از سال 1337 در تهران آغاز شد و سال 1341 به پایان رسید که نخستین ساختمان بلند و اسکلت فلزی در تهران محسوب می‌شد. پلاسکوی 17 طبقه، قدیمی بود اما قدمت، علت اصلی ریزش آن نبود چون در کشورهای دیگر هم ساختمان‌هایی حتی با قدمت صد سال وجود دارد که هنوز سرپا هستند و حفظ شده‌اند با این حال مساله پلاسکو، نه قدیمی بودن آن، بلکه نقص ایمنی آن بود.
پیش از این حادثه، حدود 609 کارگاه و مغازه و نظایر آنها در ساختمان پلاسکو فعال بودند و تمامی انبارهایش نیز با انواع اجناس اشتعال زا همچون پارچه و نایلون و انواع پلاستیک پر شده بود؛ به همین علت زمانی که آتش نشان‌ها توانستند چهار طبقه آتش گرفته را خاموش کنند، آتش بار دیگر با سه انفجار پی در پی جان گرفت و از آنجا که ستون‌ها و بنای ساختمان داغ شده بود، در نهایت از حد ایستایی خارج شد و فروریخت و با ضربه‌ای که به اسکلت فلزی وارد کرد باعث فروریختن بخش‌های دیگر ساختمان نیز شد. همین مجموعه چندین تنی درهم پیچیده از ستون‌ها و آهن پاره‌هاست که تا این لحظه کار آواربرداری و امدادرسانی را برای آتش‌نشان‌های فداکار و زیرآوارمانده بسیار دشوار کرده است.
به هر حال باید در نظر داشته باشیم که پلاسکو تنها ساختمان پرخطر در تهران نبود؛ تقریبا بیشتر کارگاه‌های محدوده خیابان جمهوری و منطقه بازار تهران بشدت خطرناک و ناایمن هستند و آتش و حوادث مشابه در آنها می‌تواند فاجعه‌هایی تلخ‌تر از فروریختن پلاسکو را رقم بزند. تهران آبستن حوادثی بسیار خطرناک‌تر است اگر به ایمن‌سازی ساختمان‌ها بی‌توجه باشیم . تا آنجا که می‌دانم ساختمان‌های زیاد دیگری هم در خیابان جمهوری مانند پلاسکو اخطار گرفته‌اند، اما همچنان مغازه‌ها و کارگاه‌های داخل آنها فعالند.
زمانی که به این ساختمان‌ها اخطار ناایمن بودن داده می‌شود اگر آنها همکاری نکنند پرونده باید به دادگاه برود و رای صادر شود تا بر اساس نظر دادگاه تصمیم بگیرند که ساختمان تعطیل یا کارگاه‌هایش پلمب شود یا چاره‌ای را برای ایمن‌سازی‌اش بیابند. اما این نوع فرآیندها زمان می‌طلبد و باید اصلاحاتی اتفاق بیفتد تا با مساله ایمن نبودن ساختمان‌ها برخوردی قانونی، سریع و محکم شود تا به این ترتیب دیگر از این دست مشکلات پیش نیاید. البته مردم هم باید بدانند ایمنی بر کار ارجح است و در شرایط ناایمن، کار نکنند تا جان خودشان و بقیه به خطر نیفتد.
گزارش خطا
آخرین اخبار