وجه اشتراک ترامپ و کارلوس کی‌روش در چیست؟
به گزارش صدای ایران، مردم به کی روش علاقه دارند، مردم کی روش را دوست دارند چون متفاوت است. کارلوس، نقش مردم را نیک می داند. او متوجه است برای همراه کردن مردم چطور حرف بزند
قطعا برای اغلب ما در زندگی شخصی و روابطی که داریم پیش آمده بعضی را جورِ دیگری دوست داشته باشیم، آدم هایی متفاوت که دل نشینند. شرّ اما دوست داشتنی. می دانی فریب می خوری، اما ادامه می دهی. می دانی آسیب می خوری اما حسابش می کنی. چنین آدم هایی در جهان بسیار اندکند.
موجوداتی دو پا، که می توانند دلِ زن، مرد، کشور یا جهانی را ببرند. این مدل آدم ها را خیلی سخت می شود دوست نداشت. آدم هایی که می توانند نشان دهند چارچوب های ساخته شده ذهن من و تو، به راحتی می شکنند.
دونالد ترامپ یکی از همین هاست. پدیده 2016 جهان. بدونِ سابقه تصدی مناصب سیاسی و نظامی، تنها با چند شعار و چند آدرسِ اشتباه، وارد می شود و دستانش را بالا رفته می بیند. آن هم در رقابت با چهره سرد و گرم چشیده ای به نامِ هیلاری. اما رمزِ برتری دونالد چه بود. دونالد ترامپ چگونه توانست قاپِ مردم را بدُزدَد.
او چگونه موفق شد به عنوان چهل و پنجمین رئیسِ امریکا انتخاب شود. جواب ساده است. ترامپ خودش بود، یک دیوانه ی خاکی. یک احساسیِ تمام عیار که با جنس و زبانِ مردمِ عادی، آشنا بود. امریکایی ها هم وقتی دیدند یکی از جنس آنها آمده، انتخابش کردند.
ترامپ در گردهمایی انتخاباتی در هرشی در ایالت پنسیلوانیا استادانه گفته بود؛ «من احتیاجی ندارم جنیفر لوپز یا جی زی را بیاورم، من با خودم اینجا هستم، فقط خودم، نه گیتار، نه پیانو و نه هیچ چیز دیگری.» او به همین راحتی موفق شد رئیس شود، حالا همه ی آنهایی که او را دیوانه می دانستند باید گوش به فرمان باشند!
رابطه کی روش با مردم ایران نیز بی شباهت با رابطه دونالد ترامپ با هموطنانش نیست. کارلوس در برنامه ریزی ها تفکرات مدیران بالا دستی را قبول ندارد یا اگر آرام تر بگوییم، کمتر قبول دارد. او با این مدل، مدیرانی چون ساکت را هم آچمز کرده. اما کی روش چگونه می تواند شش سال در فوتبال ایران دوام بیاورد. جواب مشخص است.
او هم مانند ترامپ به جایِ خواص، تمرکزش را روی عوام گذاشته است! مردم به کی روش علاقه دارند، مردم کی روش را دوست دارند چون متفاوت است. کارلوس، نقشِ مردم را نیک می داند. او متوجه است برای همراه کردن مردم چطور حرف بزند و چطور رفتار کند.
در شش سالی که تیم ملی دستش بود مقام در خور توجهی کسب نکرده اما باز هم حمایت مردم را داشته. وجه اشتراک دونالدها و کارلوس ها، همین «مسئول» گریزی آنهاست. دونالد و کارلوس مورد غضبِ سیاستمداران (خواص و افراد تحصیلکرده) هستند و مورد پسندِ مردم (عوام)، و همین روشِ ساده موفق شان کرده. ترامپ را در انتخابات آمریکا، کی روش را پیشِ مردم ایران.
قطعا برای اغلب ما در زندگی شخصی و روابطی که داریم پیش آمده بعضی را جورِ دیگری دوست داشته باشیم، آدم هایی متفاوت که دل نشینند. شرّ اما دوست داشتنی. می دانی فریب می خوری، اما ادامه می دهی. می دانی آسیب می خوری اما حسابش می کنی. چنین آدم هایی در جهان بسیار اندکند.
موجوداتی دو پا، که می توانند دلِ زن، مرد، کشور یا جهانی را ببرند. این مدل آدم ها را خیلی سخت می شود دوست نداشت. آدم هایی که می توانند نشان دهند چارچوب های ساخته شده ذهن من و تو، به راحتی می شکنند.
دونالد ترامپ یکی از همین هاست. پدیده 2016 جهان. بدونِ سابقه تصدی مناصب سیاسی و نظامی، تنها با چند شعار و چند آدرسِ اشتباه، وارد می شود و دستانش را بالا رفته می بیند. آن هم در رقابت با چهره سرد و گرم چشیده ای به نامِ هیلاری. اما رمزِ برتری دونالد چه بود. دونالد ترامپ چگونه توانست قاپِ مردم را بدُزدَد.
او چگونه موفق شد به عنوان چهل و پنجمین رئیسِ امریکا انتخاب شود. جواب ساده است. ترامپ خودش بود، یک دیوانه ی خاکی. یک احساسیِ تمام عیار که با جنس و زبانِ مردمِ عادی، آشنا بود. امریکایی ها هم وقتی دیدند یکی از جنس آنها آمده، انتخابش کردند.
ترامپ در گردهمایی انتخاباتی در هرشی در ایالت پنسیلوانیا استادانه گفته بود؛ «من احتیاجی ندارم جنیفر لوپز یا جی زی را بیاورم، من با خودم اینجا هستم، فقط خودم، نه گیتار، نه پیانو و نه هیچ چیز دیگری.» او به همین راحتی موفق شد رئیس شود، حالا همه ی آنهایی که او را دیوانه می دانستند باید گوش به فرمان باشند!
رابطه کی روش با مردم ایران نیز بی شباهت با رابطه دونالد ترامپ با هموطنانش نیست. کارلوس در برنامه ریزی ها تفکرات مدیران بالا دستی را قبول ندارد یا اگر آرام تر بگوییم، کمتر قبول دارد. او با این مدل، مدیرانی چون ساکت را هم آچمز کرده. اما کی روش چگونه می تواند شش سال در فوتبال ایران دوام بیاورد. جواب مشخص است.
او هم مانند ترامپ به جایِ خواص، تمرکزش را روی عوام گذاشته است! مردم به کی روش علاقه دارند، مردم کی روش را دوست دارند چون متفاوت است. کارلوس، نقشِ مردم را نیک می داند. او متوجه است برای همراه کردن مردم چطور حرف بزند و چطور رفتار کند.
در شش سالی که تیم ملی دستش بود مقام در خور توجهی کسب نکرده اما باز هم حمایت مردم را داشته. وجه اشتراک دونالدها و کارلوس ها، همین «مسئول» گریزی آنهاست. دونالد و کارلوس مورد غضبِ سیاستمداران (خواص و افراد تحصیلکرده) هستند و مورد پسندِ مردم (عوام)، و همین روشِ ساده موفق شان کرده. ترامپ را در انتخابات آمریکا، کی روش را پیشِ مردم ایران.
نظر شما
پربحث ترین عناوین
آخرین اخبار
