راز اربعین امام حسین(ع)
به گزارش صدای ایران به نقل از «آرا»(مرجع پیش رو علوم انسانی) ، وحیدرضا پورتقی نوشت:
چندیست در حوالی 20ام صفر، هیاهویی در میان شیعیان برپا می شود و همه تلاش می کنند تا خود را در این روز به کربلا برسانند.
هرچند شاید بتوان حمایت های دولتی از جنبش پیاده روی اربعین را تا حدی به دلایل سیاسی (موجه یا غیر موجه) نسبت داد و اهمیتی عرضی و ناشی از فراخور حوادث این زمانه را برای تبلیغ پیاده روی اربعین توسط رسانه ها قائل شد،
اما با توجه به روایات موجود دراین زمینه، نمی توان اهمیت ذاتی زیارت اربعین در سنت شیعه و تأیید این سنت توسط ائمه را نادیده گرفت.
لازم به ذکر است که با توجه به حدیث امام عسگری (ع) که زیارت اربعین را یکی از پنج نشانه مؤمن خوانده اند (المزار للمفيد: ص ۵۳)، به نظر می رسد که زیارت اربعین در آن زمان یک امر هویتی برای شیعیان بوده و در بین آن ها بسیار مرسوم بوده است.
اما سوالات اساسی در این زمینه مطرح است که باید پاسخی برای آن ها اندیشید:
راز اربعین امام حسین (ع) چیست؟
چه چیزی موجب شده تا اربعین امام حسین (ع) اینقدر اهمیت پیدا کند؟
پیام اربعین چه چیزی علاوه بر پیام عاشوراست که آن را اینقدر پر اهمیت کرده است؟
آیا اربعین پیام ویژه ای برای ما می تواند داشته باشد یا صرفا فرصتی است برای گرامی داشتن نهضت عاشورا؟
وجوه متعددی برای بزرگداشت اربعین امام حسین (ع) بیان شده و هر کس دلایل و برهان های خود را برای ادعای خود اقامه کرده است.
از بازگشت کاروان اسرا و ملحق شدن سرهای شهدا به بدن هایشان گرفته تا زیارت جابر بن عبدالله انصاری و عطیه بن سعد عوفی کوفی، به عنوان حادثه مهمی که در این روز رخ داده است بیان شده است.
مباحث مفصلی در این زمینه، برای اثبات یا رد هریک از این وقایع بر اساس تاریخ صورت گرفته است. برای نمونه می توانید به مقاله ای که در پایگاه اطلاع رسانی حوزه نشر شده توجه کنید. در این مقاله کوشش شده تا پس از بررسی اقوال تاریخی و نظر برخی علما در این زمینه با یک بیان خالی از دلیل و مغلطه وار هر طور شده ثابت شود که کاروان اسرا در روز اربعین به کربلا رسیده اند.
اما بحث ما این نیست که کدام واقعه رخ داده است، بلکه
هدف ما این است که پیامی که اربعین برای ما می تواند داشته باشید را گمانه بزنیم.
اگر فرض را بر رسیدن کاروان اسرا و ملحق کردن رئوس شهدا به بدن ها بگیریم، پیام آن چیزی جز سوگ و شیون و عزای مضاعف و مکرر برای شیعیان نخواهد بود و البته کسی نیز ادعایی جز این نداشته است.
البته زنده کردن یاد امام حسین(ع) و تلاش برای عبرت گرفتن و آموختن از نهضت او، به هر بهانه ای که باشید، کار صوابی است و این می تواند یک بهانه خوب باشد.
اما، اگر به ماجرای زیارت جابر و عطیه در روز اربعین توجه کنیم می توانیم پیام بسیار مهم و با ارزشی را از آن دریافت کنیم و با توجه به آن اربعین را ادامه نهضت عاشورا بدانیم و راز اربعین را در آن بجوییم.
بنابر این ماجرا،
خطاب پیام اربعین با تمام کسانی است که به دلایل مختلف از یاری امام حسین(ع) جا مانده اند. برخی مثل جابر به خاطر بیماری، برخی به علت دوری و بُعد مکانی و برخی همچون ما به علت بُعد زمانی، از کاروان عاشورا جامانده اند و افسوس و اندوه برای همیشه بر دل آن ها نشسته است.
پیام اربعین برای ما جاماندگان در روایتی که جابر در این روز برای عطیه بیان می کند(بحار الانوار، ج65، ص130 و 131) آشکار می شود:
جابر بر مدفن امام حسین(ع) پس از اینکه سه بار نام مبارک اباعبدالله(ع) را صدا می زند، بسیار زیبا با محبوب خود سخن می گوید:
«دوست جواب دوستش را نمي دهد!! چگونه پاسخ دهى، زيرا خون از رگهاى گردنت به پشت و شانه ات روان شده، و بين بدن و سر مباركت جدایى افتاده، و من گواهم كه تویى فرزند پيامبران و پسر آقاى مؤمنان و پسر هم پيمان تقوا و پرهيزگارى و از نژاد هدايت و پنجمين نفر از اصحاب كساء و…….
….تابه اینجا می رسد که :
سوگند به آن كس كه محمّد را به راستى برگزيد ما در راهي كه شما رفتيد با شما شركت داريم»
سپس عطيه ميگويد به جابر گفتم چگونه (ما شريک آنهایيم)؟ با اينكه از دره فرود نيامديم و از كوهى بالا نرفتيم و شمشير نزديم ولى آنها سرشان از بدن ها جدا شده و فرزندانشان يتيم و زن هاشان بيوه گشتند، گفت اى عطيه از دوستم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم شنيدم که فرمود «هر كس قومى را دوست بدارد با آنها محشور گردد، و هر كس كردار قومى را دوست بدارد با آنها شريک است.»
آری پیام اربعین پیامی ابدی برای جاماندگان است
ای جاماندگان! اگر به راستی حسین(ع) را دوست می دارید و قیام او را صواب و راه او را حق می دانید، پس خود را با او و اصحابش شریک بدانید.
و اگر حقیقتاً خود را در حرکت حسین(ع) شریک می دانیم، پس ادامه راه او نیز بر عهده ماست. برماست که آرمان او و راه او را حقیقتاً بشناسیم و پیرو پیشوای خود باشیم و زندگی خود را در این راه قرار بدهیم.
اربعین به منزله ادامه نهضت عاشورا ست و الهام بخش کسانی که خود را دوست دار حسین(ع) می دانند.
مرسوم است که چهلمین روز در گذشت را پایان عزاداری می دانند و همه کم کم آماده می شوند غم خود را از یاد ببرند ولی اربعین امام حسین(ع) به منزله شروعی برای کسی که از قافله جامانده است، می باشد. اگر کسی حقیقت اربعین را دریابد، کار او تازه آغاز شده است، او مسئولیت سنگینی بر دوش خود احساس خواهد کرد و آماده می شود تا به زندگی خود رنگ و بویی دیگر بدهد و سمت و سوی آن را عوض کند.
زائر حقیقی از اینکه در پیاده روی اربعین شرکت کرده آسوده نمی شود و آرام نمی گیرد و خیالش از اینکه محبت خود را به حسین(ع) ثابت کرده، راحت نمی شود؛ او تازه اول راه است. او تازه با پیشوای خود پیمان بسته و آماده شده تا هدف و راه او را بشناسد و برای رسیدن به آن از جان و مال خویش هزینه کند.
اربعین میعاد کسانی است که خود را ادامه دهنده راه حسین(ع) می دانند.
اگر مرد این راه هستی بسم الله…
کوله ات را جمع کن و راه بیفت
او را بشناس، راهش را بشناس، همچون او زندگی کن و همچون او…
گزارش خطا
نظر شما
پربحث ترین عناوین
آخرین اخبار
