صدای ایران- طنز- گویا «کلید» افاقه نکرده و قراره رئیس‌جمهور این بار با «جعبه ابزار» وارد گود بشه. دستش هم درد نکنه رئیس‌جمهور جزو رجل سیاسیه و مثل هر مردی باید در شرایط حساس (مخصوصا کنونی) دست به آچارش خوب باشه تا بدون نیاز به تعمیرکار از پس ترمیمات خونه و کاشانه و ایضا کابینه‌اش بربیاد. استقلال که فقط به چیزهای آبی نمی‌گن؛ به رئیس‌جمهور آچار فرانسه و مستقل هم می‌گن... در«کتاب تعمیرکار خود باشیم» آمده:
«لازم نیست حتما چیزی خراب شود تا درستش کنید. تعمیر را باید از چیزهایی که کارشان را زیادی درست انجام می‌دهند شروع کرد، یعنی علاج واقعه را پیش از وقوع کرد. به چنین تعمیراتی، ترمیم می‌گویند.»
الان رو نگاه نکنید که اگه جنس چینی و ترک نباشه تنمون مور مور می‌شه؛ یه زمانی قرار بود با خودکفایی و استقلال چشم دشمنانمون کور بشه! پس به کوری چشم دشمنان هم که شده باید از هر اصلاح و ترمیمی که بوی استقلال می‌دهد، حمایت کرد. پیشنهادمون هم اینه که اسم کابینه «تدبیر و امید» به «ترمیم مدیر» عوض بشه. اما ترمیم یه بحثه و اینکه چطوری باشه هم یه بحث دیگه، که خب قابل بحث و بررسی است به شرح ذیل:
در مورد وزارت آموزش و پرورش چی بگم والله؛ آخه استیضاح و اخراج وزیرش، خیلی دیگه خز شده و یه جورایی شده جزو سرجهازی هر کابینه‌ای! داستان هم اینه که تا بوده اوضاع معلمین همین بوده و همیشه خدا هم به‌جای درمون کردن درد فرهنگی‌ها اومدن واسه وزیرش نسخه پیچیدند و اگه بخواهیم واضح‌تر بگیم: نسخه وزیرشو پیچیدند! خب، عاقبت کار هم این شده که معمولا جا تره و غالبا بچه نیست. برای رشد علمی دانش‌آموزان هم مقاطع راهنمایی، ابتدایی و دبیرستان رو دم به دم تفکیک و ادغام کردند و یا قیافه کتاب‌هاشون رو عوض کردند و... البته هیچ چیزی در این دنیا بعید نیست شاید بالاخره این نوع روش درمانی عجیب و غریب (مریض یکی و درمان‌شونده یکی دیگر) هم جواب داد! راستش رو بخواهید ته دل من یه چیزی هست که می‌گه: جواب می‌ده ...
در مورد وزیر ورزش هم خیلی نمی‌شه حدس زد که اشکال فنی‌اش دقیقا چی بوده که براش آستین بالا زدند! چون نه پای خانم‌ها رو به استادیوم‌ها باز کرد و نه پای خودشو از گلیم دلواپسان درازتر کرد. نمونه‌اش همین بازی ایران و کره خودمون که همه ارزش‌ها رو یه جا توی زمین پیاده کرد. اوضاع المپیک و پاراالمپیک و فوتبال و فوتسال هم که هی بدک نبود. حتی چندتایی از اون رکوردها ثبت شد که می‌گه: «واسه اولین بار، فلان کار و یا بعد از 40 – 50 سال، بهمان کار رو کردیم.»
اما بذارید برسیم به اصل مطلب، یعنی جناب آقای وزیر ارشاد. ایشون چند تا فول اساسی داشته، درست؛ مثلا کنسرت برگزار کرده و یا فیلم و تئاتر ساخته و اون‌ها رو به جشنواره‌های بین‌المللی (که یا دم دارند یا از دم مورد دارند) فرستاده و از همه این‌ها بدتر اینکه: بدون لابی‌گری آقای شمقدری در این جشنواره‌ها جایزه گرفته ... خب؛ همه این‌ها قبول و باید هم جلو همچین وزیر ارشادی رو که داره کارهای فرهنگی می‌کنه گرفت (یادتان باشد، تعمیر وسایلی که زیادی درست کار می‌کنند خیلی مهم‌تر است.) اما این حرف اخیر وزیر بهداشت رو که گفته: «23 درصد از افراد جامعه به‌خاطر کمبود نشاط اجتماعی دچار اخنلالات روانی شدند» کجای دلمون بگذاریم؟ نشاط اجتماعی هم از هر جا که بیاد شک نکنید که از توی تعطیلی فیلم و کنسرت‌ها درنمیاد. اما می‌شه یه حدس‌هایی زد... مثلا نشاط اجتماعی باید از همون وزارت‌خونه‌ای دربیاد که وظیفه‌اش کنترل نشاط اجتماعی نباشه، چون وزارت ارشاد با گشت ارشاد فرق داره ... از ما گفتن!
«لازم نیست حتما چیزی خراب شود تا درستش کنید. تعمیر را باید از چیزهایی که کارشان را زیادی درست انجام می‌دهند شروع کرد، یعنی علاج واقعه را پیش از وقوع کرد. به چنین تعمیراتی، ترمیم می‌گویند.»
الان رو نگاه نکنید که اگه جنس چینی و ترک نباشه تنمون مور مور می‌شه؛ یه زمانی قرار بود با خودکفایی و استقلال چشم دشمنانمون کور بشه! پس به کوری چشم دشمنان هم که شده باید از هر اصلاح و ترمیمی که بوی استقلال می‌دهد، حمایت کرد. پیشنهادمون هم اینه که اسم کابینه «تدبیر و امید» به «ترمیم مدیر» عوض بشه. اما ترمیم یه بحثه و اینکه چطوری باشه هم یه بحث دیگه، که خب قابل بحث و بررسی است به شرح ذیل:
در مورد وزارت آموزش و پرورش چی بگم والله؛ آخه استیضاح و اخراج وزیرش، خیلی دیگه خز شده و یه جورایی شده جزو سرجهازی هر کابینه‌ای! داستان هم اینه که تا بوده اوضاع معلمین همین بوده و همیشه خدا هم به‌جای درمون کردن درد فرهنگی‌ها اومدن واسه وزیرش نسخه پیچیدند و اگه بخواهیم واضح‌تر بگیم: نسخه وزیرشو پیچیدند! خب، عاقبت کار هم این شده که معمولا جا تره و غالبا بچه نیست. برای رشد علمی دانش‌آموزان هم مقاطع راهنمایی، ابتدایی و دبیرستان رو دم به دم تفکیک و ادغام کردند و یا قیافه کتاب‌هاشون رو عوض کردند و... البته هیچ چیزی در این دنیا بعید نیست شاید بالاخره این نوع روش درمانی عجیب و غریب (مریض یکی و درمان‌شونده یکی دیگر) هم جواب داد! راستش رو بخواهید ته دل من یه چیزی هست که می‌گه: جواب می‌ده ...
در مورد وزیر ورزش هم خیلی نمی‌شه حدس زد که اشکال فنی‌اش دقیقا چی بوده که براش آستین بالا زدند! چون نه پای خانم‌ها رو به استادیوم‌ها باز کرد و نه پای خودشو از گلیم دلواپسان درازتر کرد. نمونه‌اش همین بازی ایران و کره خودمون که همه ارزش‌ها رو یه جا توی زمین پیاده کرد. اوضاع المپیک و پاراالمپیک و فوتبال و فوتسال هم که هی بدک نبود. حتی چندتایی از اون رکوردها ثبت شد که می‌گه: «واسه اولین بار، فلان کار و یا بعد از 40 – 50 سال، بهمان کار رو کردیم.»
اما بذارید برسیم به اصل مطلب، یعنی جناب آقای وزیر ارشاد. ایشون چند تا فول اساسی داشته، درست؛ مثلا کنسرت برگزار کرده و یا فیلم و تئاتر ساخته و اون‌ها رو به جشنواره‌های بین‌المللی (که یا دم دارند یا از دم مورد دارند) فرستاده و از همه این‌ها بدتر اینکه: بدون لابی‌گری آقای شمقدری در این جشنواره‌ها جایزه گرفته ... خب؛ همه این‌ها قبول و باید هم جلو همچین وزیر ارشادی رو که داره کارهای فرهنگی می‌کنه گرفت (یادتان باشد، تعمیر وسایلی که زیادی درست کار می‌کنند خیلی مهم‌تر است.) اما این حرف اخیر وزیر بهداشت رو که گفته: «23 درصد از افراد جامعه به‌خاطر کمبود نشاط اجتماعی دچار اخنلالات روانی شدند» کجای دلمون بگذاریم؟ نشاط اجتماعی هم از هر جا که بیاد شک نکنید که از توی تعطیلی فیلم و کنسرت‌ها درنمیاد. اما می‌شه یه حدس‌هایی زد... مثلا نشاط اجتماعی باید از همون وزارت‌خونه‌ای دربیاد که وظیفه‌اش کنترل نشاط اجتماعی نباشه، چون وزارت ارشاد با گشت ارشاد فرق داره ... از ما گفتن!
منبع: ایسنا
ارسال متن