تحلیل زیباکلام از تفاوتِ سه تغییر احتمالی کابینه
در بین تغییرات احتمالی کابینه دولت، ماجرای وزارت ارشاد تاحدودی متفاوت است، زیرا این وزارتخانه درحالی که فعالیت‌هایش قانونی و مطابق با شرع بود نباید در مقابل حملات مخالفان دولت عقب‌نشینی می‌کرد.
به گزارش صدای ایران، در بین تغییرات احتمالی کابینه دولت، ماجرای وزارت ارشاد تاحدودی متفاوت است، زیرا این وزارتخانه درحالی که فعالیت‌هایش قانونی و مطابق با شرع بود نباید در مقابل حملات مخالفان دولت عقب‌نشینی می‌کرد.
صادق زیباکلام در روزنامه «آرمان» نوشت: گمانه‌زنی تغییرات در کابینه در نهایت به استعفای سه وزیر ورزش و جوانان، آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی منجر شد، اما باید استعفای وزرای«آموزش و پرورش» و«ورزش و جوانان» را با استعفای آقای جنتی در وزارت ارشاد متفاوت دانست.
حسن روحانی از عملکرد وزرات ارشاد رضایت چندانی نداشت. زیرا این وزارتخانه درحالی که فعالیت‌هایش قانونی و مطابق با شرع بود نباید در مقابل حملات مخالفان دولت عقب‌نشینی می‌کرد. این عقب‌نشینی‌ها از وظایف قانونی وزارتخانه، موجب استعفای آقای جنتی شد. اینکه در این شرایط دکتر جنتی نباید استعفا می‌داد و استعفا به نوعی قبول شکست در برابر هجمه‌کنندگان بود، نمی‌تواند درست باشد، زیرا آنها هیچ‌گاه از حمله به فعالیت‌های فرهنگی دولت روحانی دست نمی‌کشند.
اما درباره وزارت آموزش و پرورش و تغییر وزیر باید گفت یک مشکل اساسی که در این وزارتخانه وجود دارد، این است که نمایندگان مجلس عموماً می‌خواهند مدیران آموزش و پرورش در مناطق با آنها هماهنگی داشته باشند و وقتی وزیر تمکین نکند کار برای او سخت می‌شود.
از طرف دیگر در وزرات آموزش و پرورش حدود ۹۰ درصد بودجه به پرداخت حقوق فرهنگیان تعلق دارد، تحت این شرایط که وزیر کنترلی بر بودجه ندارد، هر شخص دیگری هم وزیر باشد، نمی‌تواند تغییر یا فعالیت خاصی انجام دهد. در وزارت ورزش هم مهم‌ترین مشکل اداره شدن ورزش به شکل دولتی است. این مشکل در دو بُعد قابل بررسی است؛ یکی بخش باشگاهداری است که در همه‌جای جهان صنایع، شرکت‌ها یا دولت‌ها نفوذی بر باشگاه‌ها ندارند و باشگاه‌ها خصوصی اداره می‌شوند، اما اینجا در ایران همه باشگاه‌ها از پرسپولیس و استقلال گرفته تا سپاهان و تراکتور‌سازی دولتی‌اند و بنابراین همگی زیان‌ده هستند و اگر بودجه دولتی نباشد هیچ‌کدام از این باشگاه‌ها نمی‌توانند روی پای خود بایستند.
علاوه بر باشگاه‌ها فدراسیون‌های ورزشی هم همواره در کشور تحت نفوذ دولت هستند، اگرچه ما برای ریاست فدراسیون‌ها انتخابات برگزار می‌کنیم اما همه می‌دانیم که افراد تحت حمایت دولت‌ها به ریاست می‌رسند. در واقع تا وقتی ورزش در ایران پدیده‌ای دولتی است و به سمت خصوصی‌سازی نمی‌رود، فرقی نمی‌کند چه کسی وزیر باشد و نباید به تغییری ملموس در بخش ورزش امیدوار بود.
در مجموع اگرچه ممکن است اصولگرایان روی موج این تغییرات سوار شوند و سرو صدای زیادی به راه بیندازند و بگویند دولت روحانی با بحران روبه‌رو شده است اما در واقعیت استعفای این وزیران تغییری در مسیر دولت، در فعالیت‌های آتی و محبوبیت یا عدم محبوبیت روحانی و دولت وی ایجاد نخواهد کرد.
صادق زیباکلام در روزنامه «آرمان» نوشت: گمانه‌زنی تغییرات در کابینه در نهایت به استعفای سه وزیر ورزش و جوانان، آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی منجر شد، اما باید استعفای وزرای«آموزش و پرورش» و«ورزش و جوانان» را با استعفای آقای جنتی در وزارت ارشاد متفاوت دانست.
حسن روحانی از عملکرد وزرات ارشاد رضایت چندانی نداشت. زیرا این وزارتخانه درحالی که فعالیت‌هایش قانونی و مطابق با شرع بود نباید در مقابل حملات مخالفان دولت عقب‌نشینی می‌کرد. این عقب‌نشینی‌ها از وظایف قانونی وزارتخانه، موجب استعفای آقای جنتی شد. اینکه در این شرایط دکتر جنتی نباید استعفا می‌داد و استعفا به نوعی قبول شکست در برابر هجمه‌کنندگان بود، نمی‌تواند درست باشد، زیرا آنها هیچ‌گاه از حمله به فعالیت‌های فرهنگی دولت روحانی دست نمی‌کشند.
اما درباره وزارت آموزش و پرورش و تغییر وزیر باید گفت یک مشکل اساسی که در این وزارتخانه وجود دارد، این است که نمایندگان مجلس عموماً می‌خواهند مدیران آموزش و پرورش در مناطق با آنها هماهنگی داشته باشند و وقتی وزیر تمکین نکند کار برای او سخت می‌شود.
از طرف دیگر در وزرات آموزش و پرورش حدود ۹۰ درصد بودجه به پرداخت حقوق فرهنگیان تعلق دارد، تحت این شرایط که وزیر کنترلی بر بودجه ندارد، هر شخص دیگری هم وزیر باشد، نمی‌تواند تغییر یا فعالیت خاصی انجام دهد. در وزارت ورزش هم مهم‌ترین مشکل اداره شدن ورزش به شکل دولتی است. این مشکل در دو بُعد قابل بررسی است؛ یکی بخش باشگاهداری است که در همه‌جای جهان صنایع، شرکت‌ها یا دولت‌ها نفوذی بر باشگاه‌ها ندارند و باشگاه‌ها خصوصی اداره می‌شوند، اما اینجا در ایران همه باشگاه‌ها از پرسپولیس و استقلال گرفته تا سپاهان و تراکتور‌سازی دولتی‌اند و بنابراین همگی زیان‌ده هستند و اگر بودجه دولتی نباشد هیچ‌کدام از این باشگاه‌ها نمی‌توانند روی پای خود بایستند.
علاوه بر باشگاه‌ها فدراسیون‌های ورزشی هم همواره در کشور تحت نفوذ دولت هستند، اگرچه ما برای ریاست فدراسیون‌ها انتخابات برگزار می‌کنیم اما همه می‌دانیم که افراد تحت حمایت دولت‌ها به ریاست می‌رسند. در واقع تا وقتی ورزش در ایران پدیده‌ای دولتی است و به سمت خصوصی‌سازی نمی‌رود، فرقی نمی‌کند چه کسی وزیر باشد و نباید به تغییری ملموس در بخش ورزش امیدوار بود.
در مجموع اگرچه ممکن است اصولگرایان روی موج این تغییرات سوار شوند و سرو صدای زیادی به راه بیندازند و بگویند دولت روحانی با بحران روبه‌رو شده است اما در واقعیت استعفای این وزیران تغییری در مسیر دولت، در فعالیت‌های آتی و محبوبیت یا عدم محبوبیت روحانی و دولت وی ایجاد نخواهد کرد.
گزارش خطا
آخرین اخبار