رابطه افزایش جمعیت و تامین معاش

سیاست های جمعیتی در هر کشور با توجه به شرایط زمانی متغیر می باشد. کشور ما سالها بود که سیاست دوفرزندی را به روش های گوناگون تبلیغ می کرد و مدتی است این سیاست به افزایش جمعیت تغییر کرده است.

ˈوحید دهقان بهابادیˈ نویسنده این مطلب در ˈ الفˈ می نویسد: رهبر معظم انقلاب هم در سخنان خود بارها به این مسئله اشاره نموده اند. اما نحوه عمل به این دستور از سوی مسئولین و قانون گذاران آنچنان عجیب است که بیسواد ترین افراد جامعه هم به آن پی برده اند . مانند نصب بنرها یا بروشورهایی که در آن توصیه به فرزند آوری شده که بیشتر موجب خنده رهگذران و رانندگان را فراهم می کند یا مثلا مجازات و تعقیب قضائی برای کسانی که اقدام به جلوگیری دائمی از بارداری نمایند و از این قبیل اقدامات! لابد قدم بعدی آقایان هم فروش وسائل پیشگیری از بارداری تنها با کسب مجوز خواهد بود!

نویسنده می افزاید: برایم عجیب است چرا عزیزان مسئول علت اصلی عدم تمایل به فرزندآوری را نمی فهمند. وقتی در جامعه ای زندگی کنی که شرکت های پیمانکاری یک برده داری نوین را به راه انداخته اند چه انگیزه ای برای یک نانخور اضافه باقی می ماند؟ وقتی خصوصی سازی که قرار بود موجب کوچک شدن دولت گردد به قیمت پرشدن جیب شرکت های پیمانکار در قبال جان کندن کارگران تمام می شود، چه کسی جرات می کند به فرزندان زیاد بیندیشد؟ وقتی معدودی از دکترهایمان آنقدر بی رحم شده اند که برای دریافت پورسانت از آزمایشگاه ها و کلینیک ها، زنان حامله را به آزمایش های گران قیمت غیرضروری وادار می نمایند آیا فرزند بیشتر تبدیل به کابوس نمی شود؟ مرد خانواده ای که باید در محیط کار با نصف حقوق همکار رسمی یا قرارداد معین کار کند تنها به این دلیل که شرکتی است آیا حق ندارد از افزایش هزینه ها شاکی شود؟

مردی که طولانی ترین قرارداد کاریش شش ماهه می باشد و اعتبار دفترچه بیمه اش دو ماهه و چهارماهه تمدید می شود، حق دارد فقط به یکی دو فرزند بیندیشد؟

مسئولین عزیز! شمائی که مستقیم یا غیرمستقیم با رای این ملت بر صندلی های خود تکیه داده اید این را بدانید که فرزند آوری رابطه تنگاتنگی با اقتصاد دارد. به جای آنکه بر سر مجازات وازکتومی و توبکتومی چانه بزنید به معیشت مردم بیندیشید، به کارگران و کارمندانی که به سادگی اخراج می شوند، به آنانی که چند ماه حقوقی نمی گیرند، به آنانی که قرارداد کاری دوماهه و چهارماهه دارند و به آنانی که صورتشان نه از سرخوشی که از سیلی سرخ است...