نقشه اسرائیل برای ناباروری در ایران

تراريخته‌ها يا محصولات دستكاري شده ژنتيكي همچنان محل مناقشه‌اند؛ محصولاتي كه هنوز بسياري از كشورهاي دنيا آنها را به عنوان محصولاتي سالم و ايمن نپذيرفته‌اند و تنها 28 كشور دنيا از اين دست محصولات مي‌كارند. با وجود اين در كشور ما تلاش شده در برنامه ششم كاشت محصولات تراريخته با تمركز بر پنبه و برنج گنجانده شود. اين ماجرا با عنايت به احتمال خطر محصولات تراريخته براي سلامت در كنار آلودگي زيست محيطي كه زير كشت بردن اين محصولات مي‌تواند در پي داشته باشد، نگراني‌هايي را در پي داشته است. اين بار بيش از 500 نفر از استادان، پزشكان و دانشجويان علوم پزشكي كشورمان در نامه‌اي به رئيس و اعضاي كميسيون تلفيق مجلس شوراي اسلامي خواستار توقف واردات و توليد محصولات تراريخته و جايگزيني محصولات ارگانيك و پاك به جاي آنها شدند.

مطابق آمار مونسانتو شركت امريكايي و اصلي‌ترين توليد‌كننده تراريخته‌ها در دنيا، 11 درصد زمين‌هاي زير كشت دنيا طي 20 سال GMO مي‌كارند. اين در حالي است كه 89 درصد GMO نمي‌كارند، در دنيا 27 كشور از 200 كشور توليد GMO دارند و از اين 27 كشور برخي كشورها تنها 10 هكتار زمين را زير كشت برده‌اند. اين يعني 89 درصد زمين‌هاي دنيا زير كشت تراريخته نيست و تراريخته‌ها هنوز نتوانسته‌اند محافل علمي دنيا را قانع كنند. اين اساتيد، ‌پزشكان و دانشجويان هم با نوشتن اين نامه نگراني‌شان را در خصوص «تجاري‌سازي بدون ارزيابي كافي» محصولات تراريخته ابراز كرده‌اند.
  
نگرانی‌هایی که باید به آن توجه کرد
در اين نامه با اشاره به مطالعه‌اي كه بين متخصصان بيوتكنولوژي در مراكز دانشگاهي استان تهران انجام شد، ‌آمده است: «تنها 5/44 درصد از متخصصان نسبت به توليد گياهان تراريخته نگرشي مثبت يا نسبتاً مثبت داشتند و سايرين داراي نگرشي منفي يا نسبتاً منفي بوده و تمايلي به مصرف محصولات دستكاري شده ژنتيكي نداشته‌اند.» از نگاه نويسندگان اين نامه نگراني‌هاي مربوط به محصولات تراريخته در سه حوزه شرعي، علمي و امنيتي طبقه‌بندي مي‌شود.  بر اين اساس، مراجع تقليد در صورت عدم احراز قطعي سلامت، استفاده از اين محصولات را جايز نمي‌دانند. در حوزه علمي اما استنادات متعددي وجود دارد. بر اساس آنچه نويسندگان اين نامه به آن استناد كرده‌اند، ‌گرچه مطالعات كوتاه‌مدت پژوهشگران ـ مانند مطالعات 90 روزه ـ سلامت محصولات تراريخته را عموماً تأييد مي‌كند اما مطالعات بلندمدت‌تر احتمال ايجاد آثار زيانبار محصولات تراريخته را مطرح مي‌كند. به گفته بسياري از پژوهشگران تراز اول كشور و جهان، مطالعه كافي در اين زمينه وجود ندارد و اين موضوع بررسي‌هاي بيشتر و انجام مطالعات بلندمدت‌تر را ضروري مي‌نمايد.
  
ناباروری یکی از آثار تراریخته‌ها است
در اين‌ نامه نگراني‌هاي علمي در حوزه تراريخته‌ها به چند دسته ‌تقسيم بندي شده و آمده است:‌به هم ريختن تعادل زيست محيطي يكي از اين نگراني‌هاست. با انتقال ژن‌هاي مقاوم، به علف‌هاي هرز مجاور گياهان تراريخته، اين علف‌ها نيز نسبت به آفت مقاوم شده و به «ابرعلف هرز» تبديل شوند. در صورت آميختگي بذرهاي تراريخته با گونه‌هاي بومي، احتمال انتقال ژن تراريخته و ايجاد آثار سوء روي گنجينه ذخاير ژنتيكي كشور نيز وجود دارد.
نويسندگان اين نامه با استناد به مدارك علمي معتبر جهاني تأكيد مي‌كنند: مطالعات معتبر علمي نشان مي‌دهد محصولات تراريخته با تأثير بر غدد درون‌ريز بدن و ايجاد «اندومتريوز» مي‌توانند خطر بالقوه‌اي براي ايجاد ناباروري در دراز‌مدت به شمار بروند.
بر اساس مستندات نويسندگان نامه مذكور، محصولات تراريخته ممكن است در درازمدت خطرات جبران‌ناپذيري داشته باشند و برخي مطالعات نيز آثار مضر اين محصولات را بر سلامت تأييد مي‌كند. اگرچه طي همين مطالعات جريان‌هايي پيش آمده كه بر مبهم بودن جريان توليد تراريخته در جهان و لزوم ارزيابي بيشتر اين محصولات صحه مي‌گذارد.
  
پای صهیونیست‌ها در تراریخته‌های ایرانی در میان است
نويسندگان اين نامه تنها به نگراني‌هاي سلامت و محيط زيست اكتفا نكرده‌اند و نگراني‌ها در حوزه امنيتي را هم احصا كرده‌اند. «‌39 كشور پيشرفته جهان و ازجمله رژيم صهيونيستي كشت محصولات تراريخته را كاملاً ممنوع كرده‌اند. حتي كشورهاي واردكننده نيز براي «كشت محصولات دستكاري شده ژنتيكي» ممنوعيت‌هاي سختي در نظر گرفته‌اند. «ممنوعيت كشت» به‌دليل تأثيرات عميق كشت اين محصولات در به‌هم‌زدن زيست بوم‌هاي كشور است.  عقيم و يك‌بار مصرف بودن برخي گونه‌هاي بذر محصولات تراريخته هم موضوع ديگري است كه نويسندگان نامه مذكور به آن اشاره داشته‌اند. فناوري توليد اين محصولات نيز عمدتاً در اختيار صهيونيست‌هاست. شركت‌هاي اصلي محصولات تراريخته در جهان از جمله شركت يهودي امريكايي «مونسانتو» و «بنياد راكفلر» بدسابقه و شناخته شده‌اند. از اين رو به باور اين اساتيد و پزشكان انتشار اسناد نفوذ جريان‌هاي بين‌المللي منتسب به صهيونيست‌ها در برخي مراكز تصميم‌ساز عرصه زيست‌فناوري كشور بسيار نگران‌كننده است؛ چنان كه محمدرضا اسكندري - وزير اسبق جهاد كشاورزي- مي‌گويد: افرادي كه قصد توليد و انبوه‌سازي محصولات تراريخته را دارند، با بودجه پژوهشي كشور، شركت دانش‌بنيان تأسيس كرده‌اند و خودشان نيز عضو كميته نظارت بر تراريخته و مجوز واردات محصولات تراريخته‌اند اما هيچ فردي از مخالفان تراريخته را نمي‌بينيم كه در كميته صدور مجوز واردات حضور داشته باشد.

اعطاي سه مدال (از سه مدال) طلاي كشاورزي ايران به سه صهيونيست شناخته شده بين‌المللي ـ «نورمن بورلاگ» در سال 78 و به«گوريو خوش» در سال 79 و به «ون مونتاگو» در سال 94 ـ دليل ديگري بر مشكوك بودن جريان تراريخته در ايران است. اين در حالي است كه دكتر محمد‌جواد ظريف در سال 78 طي نامه‌اي به رئيس‌جمهور وقت، احتمال استفاده از محصولات تراريخته به‌عنوان «سلاح» و «براي عقيم‌سازي يك نسل» يا «تغيير حالات روحي و رواني يك نسل» را بيان كرده بود. محمدعلي ملبوبي، معاون پژوهشگاه ملي مهندسي ژنتيك و زيست‌فناوري كه سمت پرزيدنت فدراسيون بيوتكنولوژي آسيا و رياست كار‌گروه كشاورزي ستاد توسعه زيست‌فناوري را دارد نيز بر عدم شناخت تأثيرات بلند‌مدت اين محصولات بر سلامتي و محيط زيست تأكيد دارد.  با استناد به مستنداتي كه ذكر شد، اين اساتيد، پزشكان و دانشجويان پزشكي درخواست كرده‌اند جهت حفظ سلامت و امنيت ملت ايران و حفظ محيط زيست، واردات، توليد و مصرف محصولات تراريخته طي پنج سال آينده ممنوع اعلام شود تا طي اين فرصت ضمن حمايت از تحقيقات و بررسي‌هاي علمي و كارشناسي و ارزيابي در حوزه‌هاي مختلف اين محصولات تصميم مناسب اتخاذ شود و در ضمن بر اساس بند 8 ابلاغيه مقام معظم رهبري در سياست‌هاي كلان محيط زيست «كشاورزي سالم و ارگانيك» توسعه يابد