چرا زنان آمریکایی کلینتون را دوست ندارند؟

درمجموع زنان کلینتون را به ترامپ ترجیح می‌دهند، اما 49 درصد زنان از محافل سیاسی مختلف نظر مثبتی راجع به او ندارند.

 آنوا چانگا فمینیستی است که به کلینتون رأی نمی‌دهد. ژوئیه گذشته، زمانی که وکیل سی‌وچهارساله اهل آتلانتا برای کمک به سازمان مردمیِ "زنان طرفدار سندرز" داوطلب شد، از جانب زنان دیگر موردانتقاد قرار گرفت. در رسانه‌های اجتماعی او و دیگر زنان حامیِ سندرز به خیانت به جنسیتشان متهم شدند و آن‌ها را فمینیست‌های دروغین خواندند. حتی اساتید گذشته و دوستانش تعجب کردند  که چگونه می‌تواند سناتور ورمانت را به وزیر امور خارجه ترجیح دهد.

چانگا می‌گوید: "برخی زنان به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار به یک‌جور انجمن مخفی خیانت کرده‌ام. من این نوع فمینیستی را رد می‌کنم. من فقط بر اساس جنسیتم رأی نمی‌دهم، مسائل دیگری نیز وجود دارد."

برای اولین بار در تاریخ آمریکا، یک زن به ریاست جمهوری نزدیک شده است اما بازهم بسیاری از زنان با گرایش‌های سیاسی مختلف کلینتون را دوست ندارند.

درست است که در کل زنان از کلینتون بیشتر از ترامپ و سندرز حمایت می‌کنند اما این حمایت حتی به‌اندازه حمایت سیاه‌پوستان از اوباما در سال‌های 2008 و 2012 هم نیست. برای مثال زنان نسل هزاره {نسل وای یا هزاره درجایی در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ یا اوایل دههٔ ۱۹۸۰ آغازشده و در اوایل دههٔ ۲۰۰۰ به پایان رسیده‌ است} سندرز را ترجیح می‌دهند و 49 درصد زنان آمریکایی نظر مساعدی راجع به وزیر امور خارجه ندارند.

زنان از گروه‌ها و گرایش‌های مختلف سیاسی که حتی بر سر مسائل سیاسی کوچک اختلاف دارند، در مخالفت با هیلاری هم‌نظر هستند.

خیلی از زنان خود را در هیلاری کلینتون منعکس نمی‌بینند. اکثر فمینیست‌های موج دوم پیشینه طولانی کلینتون در حمایت از حقوق زنان را می‌دانند و می‌خواهند یک زن را در منصب ریاست جمهوری ببینند؛ درحالی‌که فمینیست‌های جوان‌تر بیشتر درگیر جنبشی هستند که شامل زنان از نژادهای مختلف و پیشینه‌های سیاسی-اجتماعی متنوع است.

چانگا می‌گوید: "مطمئنم کلینتون برای گروه خاصی از زنان عالی است. اما مسائل زیادی وجود دارد که برزنان کم-درآمد و مهاجر اثر می‌گذارد."

چانگا عقیده دارد برنامه‌های سندرز برای آموزش رایگان، حداقل دستمزد 15 دلاری و مبارزه با فساد وال‌استریت از برنامه‌های کلینتون بهتر است. او می‌گوید تحت تأثیر "اولین‌های تاریخ" قرار نمی‌گیرد؛ به‌خصوص که از نظر او ریاست جمهوری اوباما بهبودی در زندگی سیاه‌پوستان آمریکا ایجاد نکرده است.

چانگا درباره پیروزی سندرز می‌گوید: "او بسیار شبیه به من است، اما چه فایده دارد اگر فرصت‌های زندگی من مستقیماً تحت تأثیر قرار نگیرند؟"

تنها طرفداران سندرز نیستند که خواسته‌هایشان را در برنامه‌های کلینتون نمی‌بینند. جوی پالمن 29 ساله که از تد کروز حمایت می‌کرد، اصلاً خود را در کلینتون منعکس نمی‌بیند. او که چهار فرزند دارد با هرگونه دخالت دولت در زندگی شخصی‌اش مخالف است و عقیده دارد سیاست‌های کلینتون در بهداشت و درمان، مراقب کودکان و بارداری و زایمان آزادی انتخابش را محدود می‌کند.

پالمن که برای به دنیا آوردن فرزندانش از ماما کمک گرفته است و از منزل کار می‌کند تا بتواند فرزندانش را بزرگ کند می‌گوید: "زمانی که یک زن یا هر شخصی بتواند آزادانه مسیر زندگی‌اش را انتخاب کند، شادتر خواهد بود و تأثیر بهتری بر اجتماع خواهد داشت. پیام کلینتون این است که اگر زنان دستورالعمل او را دنبال نکنند، باید فقط مالیات بدهند تا زنانی که از او پیروی می‌کنند در آسایش باشند. "

پالمن فکر می‌کند کلینتون یک سیاستمدار بلندپرواز است و بسیاری از زنان آمریکا با وی ارتباط برقرار نمی‌کنند و او سعی دارد با تکیه‌بر " جنبه زنانه و مادرانه‌اش" در ریاست جمهوری پیروز شود.

گویا عکس‌های خانوادگی کلینتون که به‌طور گسترده پخش‌شده‌اند تأثیر چندانی بر پالمن نداشته است که بتواند باور کند کلینتون مادر یا مادربزرگ خوبی است. او می‌گوید: " عکس‌های توییتر او را دیدم که نوه‌اش را بغل کرده و بیل کلینتون هم‌پشت سر او ایستاده است و با خودم گفتم ‘تو از بیل متنفری... چقدر  زمان با اون دختربچه می‌گذرانی؟ همش در حال تبلیغ برای ریاست جمهوری هستی، حتی وقت خوابیدنم نداری’ "

پالمن تنها به دلیل هم‌جنس بودن با کلینتون حاضر نیست به او رأی دهد. او می‌گوید: "فکر می‌کنم توهین‌آمیز است که بخواهم تنها به دلیل هم‌جنس بودن به شخصی رأی بدهم." پالمن ناراحت نمی‌شود اگر در تاریخ آمریکا هیچ‌وقت یک زن رییس‌جمهور نشود، البته تا زمانی که نامزدهای مرد لایق و باکفایت باشند.

اما بااینکه جنسیت نامربوط به نظر می‌رسد، تحقیقات نشان داده است که زنان قدرتمند هم‌جنسان خود را به مقامات بالا منصوب می‌کنند ( زنان نیمی از جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند اما تنها 20 درصد از مجلس از زنان تشکیل‌شده است). نیکولا گات گولد استاد دانشگاه و نویسنده‌ی کتاب‌هایی درباره زنان و سیاست عقیده دارد پیروزی‌های نمادین تأثیرات زیادی به‌خصوص بر روی نسل آینده دارند. او می‌گوید:  " روی کار آمدن یک رئیس‌جمهور زن، دیگر زنان و به‌خصوص جوان‌ها را به ورود به عرصه سیاست تشویق می‌کند. کودکان فکر می‌کنند تنها مردان می‌توانند رییس‌جمهور شوند چون تابه‌حال رئیس‌جمهور زن ندیده‌اند."

لینت هاردوی رأی‌دهنده حامی ترامپ عدم شفقت را نقطه قوت او می‌داند. او عقیده دارد زنان آمریکا بیشترین نفع را از اداره کشور توسط یک تاجر می‌برند. هاردوی می‌گوید: "کلینتون فرد مسئولیت‌پذیری نیست. اما ترامپ به‌خوبی می‌داند که زنان امنیت، شغل خوب و اقتصاد پررونق می‌خواهند و برنامه‌های او برای سلامت زنان نیز خوب خواهد بود."

چانگا نقطه اشتراکی میان خود و کلینتون نمی‌بیند و باور ندارد که پیروزی او راه به دنیای سیاست را برای زنان سیاه‌پوستی که از پسِ هزینه‌های کالج بر‌نمی‌آیند، باز می‌کند. او می‌گوید: " دسترسی به فرصت‌های سیاسی به سفیدپوستان یا طبقه متوسط به بالای جامعه محدود می‌شود. اگر تنها از دیدگاه جنسیت به مسائل نگاه کنیم،  بسیاری از موضوعات دیگر که سبب گوشه‌گیری زنان شده است نادیده گرفته می‌شوند."