«نخل طلایی» آغازی برای یک امکان

مجتبی لطفعلی نیا؛ دیگر بارمعتبرترین جشنواره فیلم دنیا درسال 2016 برگزار شد و دو نخل طلایی برای سرزمین مهد ادب و هنر با خود به ارمغان داشت .اصغر فرهادی و شهاب حسینی هریک به ترتیب موفق به دریافت نخل طلایی بهترین فیلم نامه و بهترین بازیگر مرد در جشنواره فیلم کن شدند..این رویداد بزرگ منجر به آن شد که بسیاری از سینماگران بزرگ دنیا بار دیگر نگاه خود را معطوف به ایران ماندگار نمایند .

حال سزاوار است که کشورمان با بهره مندی صحیح از توانمندی های موجود در عرصه فرهنگ و رسانه بتواند سرمایه گذاری بلند مدتی را در این مقوله داشته باشد .وجود گرانمایه کارگردانانی نظیر اصغر فرهادی، ابراهیم حاتمی کیاٰ،مسعود کیمیایی ،داریوش مهرجویی،مجید مجیدی ،بهرام بیضایی و علی حاتمی هر یک نوید کسب نشانی افتخار آمیز برای ملت عزیزمان است ، به شرطی که مسئولین محترم نگاه و توجه اثرگذاری به این عزیزان داشته و بستر رشد و شکوفایی هر چه بیشتر آنها را مهیا نمایند . اما چه کنیم که رشد و بالندگی در عرصه سینما همچنان پایدار و افتخار آفرین باشد ؟ 

در پاسخ به این سوال می توان به برخی از موارد اشاره نمود :

1. وجود نگاه راهبردی و عملیاتی در حوزه فیلم و سینما و پرهیز از دیدگاه ابزاری وبی هدف 

2. بهره مندی صحیح از نظرات پیشکسوتان عرصه فیلم و هنر به واسطه تشکیل کارگروه های تخصصی در هر یک از حوزه های فرهنگی ،سیاسی،اجتماعی،اقتصادی،هنری و نظامی

3. به کارگیری واقعیت های موجود جامعه در متن اصلی فیلم و پرهیز از یکسو نگری و تخیل گرایی برای اثبات و تبیین شرایط  مورد قبول اجتماع 

4. اشاعه فرهنگ «نقد پذیری و نقدگرایی» 

5. هموارسازی روند پیشرفت و رشد بواسطه برقراری تعامل با سایر اهالی فیلم و سینما در اقصی نقاط جهان(تقویت جشنواره های ملی و لزوم برگزاری نشست های متعدد صاحبنظران غیربومی به جهت ارتقاء کیفی و فنی حوزه فیلم و سینما) 

6. ساخت فیلم های اثرگذار بواسطه شناسایی ذائقه مخاطبین (توجه به خوراک های فکری موجود در جامعه)

7. تقویت هر چه بیشتر فضای همکاری و تبادل نظرمیان سینماگران و مسئولین مربوطه 

8. انجام نظرسنجی های مستمر عمومی به جهت ارزیابی صحیح کیفیت فیلم ها واثرات از طریق صدا و سیما،فضای مجازی و مصاحبات حضوری 

حال می توان گفت هر چند در هر جامعه سبک فیلم سازی ناشی از متن فرهنگ و اندیشه های موجود در آن جامعه است ولیکن نبایست از این نکته غافل شد که حجم و گستره فرهنگ در هر کشور به واسطه تعاملات فراملی و بین المللی در حال افزایش است و گاها یک سرزمین به علت تبادلات غیر همتراز و ناهمگن دیدگاه فرهنگی خود را تعدیل نموده و همگام با فرهنگ ملت و کشوری دیگر می شود که در این صورت بایستی تمامی این تحولات و تغییر انگاره و اندیشه های فرهنگی، در ساخت فیلم ها و مستندات لحاظ گردیده و به جهت حداکثری جذب مخاطبین، تغییر عینی و ملموس آن در نزد افکار عمومی مورد قبول واقع شود .