حمله همزمان دو نشریه آمریکایی به ظریف

از حدود یک سال پیش و در پی حصول توافق نهایی هسته ای میان ایران و گروه 1+5، بحث های مختلفی درباره این توافق و ابعاد و پیامدهای آن در محافل مختلف بین المللی، از جمله محافل آمریکایی در گرفته است. امروز، انتشار همزمان دو مقاله علیه ایران و دستگاه دیپلماسی کشور در دو نشریه معتبر آمریکایی، نشان داد که این بحث ها نه تنها به پایان نرسیده، بلکه طیف هایی درصدد دامن زدن و تشدید آن نیز هستند.

به گزارش «تابناک»، انتشار مطالبی درباره ایران، از مسائل داخلی کشور گرفته تا سیاست های منطقه، روابط با غرب یا شرق و دیگر موارد، امری است که هر روز در مطبوعات و رسانه های آمریکایی اتفاق می افتد. اما اینکه دقیقاً در یک روز، دو نشریه معتبر آمریکایی که اتفاقاً هر دو نیز به طیف های محافظه کار این کشور وابستگی دارند، یعنی «واشنگتن پست» و «نشنال اینترست» اقدام به انتشار مطالبی علیه وزیر خارجه ایران کنند، موضوع قابل تأملی است.

روزنامه «واشنگتن پست» امروز با انتشار مطلبی با عنوان «میانه روهای ایران و هولوکاست»، لحنی تند و توهین آمیز را علیه محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران به کار برده است. این روزنامه، ظریف را به دروغگویی متهم کرده و محور این ادعا را برگزاری نمایشگاه هولوکاست در ایران قرار داده است.  

واشنگتن پست در این مطلب چنین بیان کرده که از نظر دولت اوباما، فضای سیاسی ایران در قالب یک دوقطبی تعریف می شود که در آن، «میانه روها» و «تندروها» در مقابل یکدیگر قرار دارند و بر اساس این تعریف، ظریف در دسته میانه روها قرار می گیرد. با این حال، این روزنامه با اشاره به مواضع پیشین ظریف درباره بازداشت جیسون رضائیان، خبرنگار واشنگتن پست در ایران، مدعی شده ظریف ادعاهایی دروغ را مطرح می کند.

واشنگتن پست پس از بیان این مطالب، به موضوع برگزاری نمایشگاه هولوکاست در ایران پرداخته و می نویسد که ظریف به نمایندگی از دولت ایران سعی دارد چنین نشان دهد که دولت، ارتباطی با نمایشگاه مذکور ندارد؛ اما چنین نیست و دولت ایران و دیگر دستگاه های حکومتی در برگزاری این نمایشگاه نقش داشته اند. 

این روزنامه در پایان مطلب خود به اظهارات ظریف در یکی از مصاحبه هایش پرداخته که گفته بود: «من اعتقاد ندارم که تقسیم ایران به دو دسته نیروی معقول و نامعقول، صحیح و سودمند بوده یا به کسی ارتباطی داشته باشد... وقتی ایالات متحده در گذشته چنین رویه ای را اِعمال کرد، به نتیجه نرسید». واشنگتن پست سپس می نویسد: «در این موضوع، ما حرف آقای ظریف را می پذیریم». نیازی به گفتن نیست که مقصود واشنگتن پست از این کنایه، آن است که هیچ گروهی به نام «میانه رو» در ایران وجود ندارد و همه – به اصطلاح –  «تندرو» هستند. 

اما به جز این مطلب، نشریه «نشنال اینترست» نیز با انتشار مطلبی با عنوان «چگونه ایران برای دستیابی به آنچه می خواهد، حقیقت را تحریف می کند»، مجموعه ای از ادعاها را علیه ایران و  مشخصاً دستگاه دیپلماسی کشور مطرح کرده است. محور اصلی این مطلب، طرح این ادعا است که ایران با دروغگویی و موضع گیری های غیرواقعی درباره اجرای برجام، برداشته شدن تحریم ها و مسائل مرتبط، امتیازات مدنظر خود را از آمریکا دریافت می کند. به عبارت دیگر، ایران با ادعای عمل نکردن آمریکا به تعهدات خود و تهدید در این زمینه، از طرف مقابل امتیاز می گیرد.

نشنال اینترست پس از بیان مقدمه ای در این زمینه، می نویسد: «پس از ماه ها مذاکره با گروه 1+5، محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، این روند را به اوج رسانده و به استاد این بازی تبدیل شده است». نویسنده این مطلب در تأیید مدعای خود، به مقاله ظریف در نیویورک تایمز و نیز مصاحبه وی با نشریه «نیویورکر» اشاره کرده است. مواردی که در آن، ظریف به پاینبدی ایران به تعهدات بین المللی خود اشاره کرده و اقدام مشابه را از طرف مقابل خواستار شده است. 

در ادامه این مطلب آمده که هرگاه صحبتی از رفتارهای ایران به میان می آید، ایران به جای پاسخگویی، به رفتارهای نادرست طرف مقابل اشاره کرده و انگشت اتهام را به آن طرف می گیرد و این امر نیز به یکی از تاکتیک های شناخته شده ایران تبدیل شده است.

با مروری بر محورهای اصلی دو مقاله مذکور، می توان دریافت آنچه که بیش از هر چیز اسباب ناخرسندی و حتی عصبانیت محافظه کاران و تندروهای آمریکایی را فراهم کرده و آن ها را به نگارش و انتشار چنین مطالبی واداشته است، توان دیپلماتیک ایران در اقناع افکار عمومی بین المللی – و حتی دولت های خارجی – در اثبات حقانیت خود و ناحق بودن اغلب مواضع طرف مقابل است.

نکته مهمی که هر دو این نشریات بر آن دست گذاشته اند، استفاده دستگاه دیپلماسی کشورمان از ابزارهای جنگ تبلیغاتی خود آمریکا، یعنی مطبوعات و رسانه های این کشور، علیه خود آن هاست. به عبارت دیگر، مواضع وزیر خارجه ایران در مطالب منتشره وی در مطبوعات آمریکایی و نیز مصاحبه هایش و بازتاب یافتن این مواضع، کار را به جایی رسانده که طاقت تندروهای آمریکایی طاق شده و به توهین و اتهام زنی علیه ایران دست زده اند.