حمل و نقل عمومی، کابوس مردم پایتخت

صدای ایران - کافی ست یک روز در خیابان های تهران قدم بگذارید و یکی از وسایل حمل و نقل عمومی را انتخاب کنید تا به مقصد برسید٬ قطعا پشیمان می شوید٬هیچ امکان رفاهی برای شما در نظر گرفته نشده در ازدحام جمعیت اگر جان سالم به در ببرید٬ باید خدا را شکر کنید.

  

به گزارش پایتخت، آلودگی هوا، ترافیک، امنیت، سرعت و… در کلانشهرهایی مانند تهران شاید توجیهی باشد برای تردد و استفاده از خطوط مترو اما به نظر می‌رسد استفاده از این وسیله نیز مشکلات خاص خودش را دارد و در ایستگاه‌ها و واگن‌های این قطارهای درون شهری مسائلی رخ می‌دهد و یا مشاهده می‌شوند که در اماکن دیگر دست کم به این شکل نمایان نیستند.

ازدحام برای استفاده از پله برقی، هجوم برای ورود به واگن‌ها، عدم رعایت مقررات ایمنی و مشاغل کاذب و غیره از جمله مشکلاتی هستند که می‌توان به آن اشاره نمود. مشکل حمل و نقل عمومی بیش از دو دهه است که مردم ایران را آزار می‌دهد و تا به امروز تلاش های زیادی در این زمینه شده است اما همگی دارای مشکلات فراوانی هستند که باعث شده تا عموم مردم ترجیح دهند از وسیله نقلیه خود استفاده کنند. مترو به عنوان یکی از مهمترین وسایل حمل و نقل عمومی در همه کشورها که مردم برای عبور و مرور از آن استفاده می کنند، در کشور ما خیلی مورد استقبال مردم قرار نگرفته است، البته این موضوع فقط درباره مترو صدق نمی کند بلکه به همه وسایل حمل و نقل عمومی برمی گردد. در هر کشور دارای تمدنی وقتی قرار است وسیله ای برای مردم تعبیه شود تا از آن بهره ببرند، مهندسان خبره در این زمینه ابتدا تحقیق می کنند تا ببینند با توجه به جمعیت یک شهر چه تدابیری را باید در نظر گرفت و چه امکاناتی را باید فراهم کرد تا عموم برای استفاده از آن دچار مشکل نشوند یا مشکلات را به حداقل برسانند اما متاسفانه به نظر می‌رسد که هیچ کدام از پروژه هایی که در تهران به سرانجام می رسد دارای مهندسی اصولی نیست و بررسی چندانی انجام نشده است، گویی فقط می خواهند کاری را انجام دهند که به همه بگویند ما هم کار کردیم! مشکلات عدیده ای در تهران به عنوان پایتخت کشور وجود دارد از تاکسیرانی ها تا اتوبوس ها و از ماشین ها تا مترو و بی آر تی و غیره همه و همه شهر را در تنگنای خود قرار داده است. عبور و مرور در تهران برای مردم تبدیل به یک کابوس شده است و سوال این است که این مساله تا کجا باید ادامه داشته باشد؟ تا به کی مسئولان خود را به خواب بزنند و مشکلات را گردن یکدیگر بیاندازند؟ پس حق مردم به عنوان مهمترین رکن جمهوری اسلامی ایران چه می شود؟ مقام معظم رهبری بارها فرموده اند که "مردم برای ما تکلیف هستند، باید به این تکلیف عمل کرد و به حق آن ها احترام گذاشت." اما چرا سخنان رهبری مورد توجه قرار نمی گیرد؟

کافیست یک روز در خیابان های تهران قدم بگذارید و یکی از وسایل حمل و نقل عمومی را انتخاب کنید تا به مقصد برسید، قطعا پشیمان می شوید، هیچ امکان رفاهی برای شما در نظر گرفته نشده است، در ازدحام جمعیت اگر جان سالم به در ببرید باید خدا را شکر کنید. انقدر مردم در هم پیچیده می شوند، که اگر قدری دیگر به هم فشار بیاورند در هم پیچ می خورند! مردم ناراضی هستند اما کسی به آن ها پاسخگو نیست. شهرداری به عنوان یکی از مهمترین مسئولان پاسخگویی در شهر تهران که تمامی پروژه های شهری و شهرسازی را به عهده دارد نه تنها هیچ نمی‌گوید بلکه به کل همه چیز را حاشا می کند. بسیاری از پروژه های شهرداری دارای مشکلات فراوان طراحی و مدیریتی هستند، هیچکدام کاربرد درستی برای مردم ندارند، از پل هایی که زده می شود ( پل صدر ) تا آسفالت های کف خیابان، اتوبان هایی که هیچ شباهتی به اتوبان ندارند ( اتوبان امام علی(ع) ) و مابقی پروژه های مشکل آفرین شهرداری، آنقدر هست که اگر بخواهیم از همه بنویسیم و بگوییم مثنوی "هفتاد من کاغذ" می شود.

به هر تقدیر مردم هر روز با مشکلات شهری دست و پنجه نرم می کنند، مسئولان هم که خدا رو شکر در خواب زمستانی به سر می‌برند یا شاید هم خود را به خواب زده اند، مشکلات مناطق بیست و چندگانه تهران فقط با اراده و همکاری تمامی ارگان های مربوط حل می شود، نه با شعار دادن و حرف زدن ها و پشت تریبون رفتن ها، از یاد نبریم که عهد مسئولان با مردم این نبود. شهرداری و مردم حق زیادی به گردن یکدیگر دارند، همانطور که مردم با انواع عوارض بودجه شهرداری را تامین می‌کنند، شهرداری نیز با سرهم بندی نمی‌تواند محبوب باشد!