پنج نکته ای که باید در مورد برنی سندرز و هیلاری کلینتون بدانید

 این نشریه آمریکایی در ادامه آورده است: سندرز که اولین فرد از بروکلین برای شرکت در رقابت ریاست جمهوری بود، دو ساعت تمام در نهمین مناظره نامزدخای دموکرات به کلینتون حمله کرد، اما نتوانست او را به کلی کنار بزند.

این دو دموکرات (که در اصل یکی دموکرات و دیگری سوسیال دموکراتی است که برای سهولت در انتخابات ردای دموکرات ها را بر تن کرده است) هر دو یک چیز را ثابت کردند: آن احساس احترام میان دو نامزد دموکرات که آن ها را از ترامپ و کروز جدا می کرد، دیگر وجود ندارد. سندرز که بیش از 200 وکیل (دلیگیت) کمتر از کلینتون دارد و شانسش برای کسب تعداد دلیگیت و سوپر دلیگیت ها نزدیک به صفر است، از لحظه آغاز مناظره شروع به تاختن به کلینتون کرد. او با نفرتی که نظر واقعی می رسید بارها به انتقاد از نظام و ساختاری پرداخت که با حضور کلینتون پیش برده شد، و به باور سندرز  جسارت کافی برای تصمیم درست را نداشته و آکنده از تصمیمات نادرست بوده است.

کلینتون هم با همان نگاه همیشگی خود از این حملات طفره رفت و مرتبا تاکید کرد سندرز یک نماینده عادی کنگره است که حرف بسیار می زند، اما نمی تواند به آن عمل کند، و به هوادارانش شعارهای نخ نمای تبلیغاتی می فروشد. همه نگاه ها و رفتارهای کلینتون حاکی از آن بوده که فرصت رویارویی برای سندرز به سر آمده و دارد باعث شکاف در حزب دموکرات به نفع رقیب جمهوری خواه خود می شود. در اینجا 5 نکته حساس را می آوریم:

1.برنی سندرز یک سفیدپوست است. او حجم عظیمی از حمایت مالی آنلاین را دریافت کرده و افراد بیشماری با شور و اشتیاق فراوان در گردهمایی های انتخاباتی او شرکت می کنند. مشکل آنجا است که اکثر آن ها محدود به سفیدپوستان هستند، و در شهری که جمعیت سیاه پوست آن از قبل حامی کلینتون بوده، ساندرز نتوانسته پایگاه مناسب میانشان بدست آورد.

این نکته بسیار مهم تر از انتخابات مقدماتی نیویورک است: اگر سندرز بخواهد نامزد نهایی حزب شود، باید بتواند در کسب آرای سیاهپوستان و اسپانیایی زبان های حامی کلینتون موفق شود؛ کاری که تا کنون نتوانسته انجام دهد.

سندرز پس از شکست از کلینتون در ایالت های جنوبی گفته بود: « شکی نیست که خانم کلینتون حساب ما را در ایالات جنوبی یکسره کرد. ما شکست سنگینی را در محافظه کارترین بخش کشور متحمل شدیم. این یک واقعیت است. اما حالا دیگر ما از جنوب خارج شده ایم».

گرگ میکز که یکی از نمایندگان کلینتون در ایالات جنوبی است در این باره می گوید: «آیا برنی واقعا می گوید به رای سیاه پوست ها نیازی ندارد؟ به نظر او بتواند رای هر کسی را به دست بیاورد، غیر از سیاه پوستها – او رقابت های انتخاباتی که سیاه پوستان شرکت فعالی در آن داشتند را تحقیر می کند. واقعا او چه منظوری دارد؟»

2.هیلاری و تجربه کافی برای ریاست جمهوری. ایراد اصلی کلینتون به سندرز این است که چندین دهه مشغول فلسفه بافی بر سر مسائل و مشکلات کشور بوده، حال آنکه کلینتون نقشی فعال و رویکردی عملگرا در زمان حضور خود در دولت داشته است.

جمله کلیدی خوب و منطقی و فراموش نشدنی کلینتون این بود که توضیح دادن یک مسئله بسیار ساده تر از حل کردن آن است!

3. سندرز خونسردیش را از دست می دهد، اما در مورد حداقل دستمزد موفق می شود. ناتوانی توجیه ناپذیر کلینتون در پاسخ به سوالات حاشیه دار سندرز از لحظات موفقیت او بود. اما مهمترین آن ها به امتناع چندین باره کلینتون از حمایت از حداقل دستمزد 15 دلار در ساعت به کارگران بازمی گردد. موضع اولیه او دفاع از افزایش به 15 دلار در مناطق با هزینه زندگی بالا و به 12 دلار در ساعت رساندن دستمزد در مناطق دیگر بود، تا از حقوق کارفرمایان حمایت شود.

اما در ادامه مناظره و برای مقابله با حملات پرسش کنندگان، موضعش را تغییر داد و گفت اگر کنگره چنین لایحه ای را روی میزش بگذارد، آن را امضا خواهد کرد. اما دیگر دیر شده بود. ساندرز همچون تیری که از چله رها شده باشد، رو به کلینتون گفت: «اینکه ناگهان اعلام کنید طرفدار 15 دلار هستید، فکر نمی کنم درست باشد. به نظرم خانم کلینتون باعث سردرگمی مردم شده اند».

4. آن ها واقعا به یکدیگر علاقه ای ندارند. هنوز رابطه کلینتون و ساندرز به جایی نرسیده که حتی تحمل تلاقی نگاهشان را هم نداشته باشند، اما اوضاع در حال رفتن به این سمت و سو است. و با پایان انتخابات مقدماتی، این می تواند معضل مهمی برای حزب دموکرات باشد. 

5. سندرز به نوعی یک دموکرات است. بله، درست است که سندرز گفته در صورت انتخاب شدن کلینتون در رقابت های نهایی از او حمایت می کند، اما هدف او بیشتر جلب اعتماد رای دهندگان دموکرات به خود است تا حمایتی تمام و کمال از کلینتون.

ماه گذشته، کلینتون در برنامه پادکست آف مسج گفت به نظر او فردی که سال های مدیدی مستقل بوده و یک سال است که در حزب دموکرات ثبت نام کرده، واقعا یک عضو حقیقی حزب نیست. 

سندرز در جواب این انتقاد، بدون آنکه خود را حامی دوآتشه دموکرات ها نشان دهد، گفت: «اگر دموکرات نبودم، چرا برای ریاست جمهوری در رقابت های داخلی حزب دموکرات شرکت کرده ام؟»