مقایسه دولت احمدی نژاد و دولت روحانی

به گزارش خبرآنلاین گزارش پیش روی تلاش می کند 8 سال فعالیت اقتصادی دولت های نهم و دهم را با یکسال فعالیت دولت یازدهم در شاخص های کلان اقتصادی قیاس کند. اطلاعات این گزارش همگی از آمارهای رسمی استخراج شده است.

اشتغال و بیکاری در دولت دهم: حل مشکل بیکاری، ایجاد سالانه چند صد هزار شغل و ریشه کن کردن بیکاری تا پایان کار دولت قبل یکی از شعارهای اصلی محمود احمدی نژاد بود، شعاری که بعد از گذشت حدود 8 سال از دوره ریاست جمهوری او در دو دوره متوالی این روزها می توان آن را به محک آزمایش گذاشت. طبق آمارهای رسمی مرکز آمار ایران در ابتدای شروع کار دولت محمود احمدی نژاد در سال 84 جمعیت شاغل کشور20 میلیون و 618 هزار و 579 نفر بوده که در پایان سال 91 این عدد به 21 میلیون و 160 هزار و 887 نفر رسیده است و این آمار نشان می دهد در طول این حدود 8 سال تنها 542 هزار و 308 نفر به جمعیت شاغلان کشور افزوده شده است. البته آمارهاي غيررسمي تاکيد دارند طي سال هاي گذشته تنها 71 هزار شغل ايجاد شده است.

همچنین منابع مستقل غیر دولتی و کارشناسان هم حتی این آمار را بسیار پایین تر می دانند، به طور مثال دکتر نیلی، اقتصاددان معتقد است دولت گذشته به صورت میانگین تنها توانسته سالانه 14 هزار شغل جدید ایجاد کند. درحال حاضر جمعیت بیکار کشور بیش از 3 میلیون 100 هزار نفر است که از بین آن ها بیش از 2 میلیون 100 هزار نفر مرد و یک میلیون نفر زن هستند. نرخ بيکاري در مناطق شهري به 8/13 درصد، در مناطق روستايي به 2/8 درصد و براي جوانان 15 تا 24 سال به 9/26 درصد و20 تا 30 ساله به 6/28 درصد رسيده است.

همچنین درحال حاضر سالانه 900 هزار فارغ التحصیل دانشگاهی از بین بیش از 4 میلیون دانشجوی کشور با اتمام دوران تحصیل دانشگاهی هم به جمعیت جویای کار کشور افزوده می شوند و بسیاری از آن ها نمی توانند کاری پیدا کنند؛ طبق آمارها 33 درصد بيکاران تحصیل کرده در رشته هاي علوم اجتماعي، بازرگاني و حقوق و 43 درصد در رشته های مهندسی تحصیل کرده اند.

البته با وجود همه این آمارها محمود احمدی نژاد در بسیاری از سفرهای استانی به مناطق مختلف کشور از ایجاد چند میلیون فرصت شغلی در طول این سال ها خبر داده است و از بنگاه های زودبازده به عنوان  مهم ترین برنامه دولت برای کاهش نرخ بیکاری و افزایش اشتغال نام برده است تا جایی که طبق آمار بانک مرکزی در سال های گذشته 28 هزار میلیارد تومان منابع بانکی به صدها هزار طرح و متقاضی اشتغال زایی کوچک به صورت تسهیلات پرداخت شده است. اما به اعتقاد کارشناسان این تسهیلات نتوانسته است به اشتغال زایی در کشور تبدیل شود و گزارش های منتشر شده از سوی دولت نشان می دهد 60 درصد منابع اختصاص داده شده به طرح های بنگاه های زود بازده از مسیر اصلی خود منحرف شده اند.

اما دولت دهم در سال های گذشته درحالی نتوانسته است از سد مشکل بیکاری عبور کند که به دلیل افزایش قیمت نفت و درآمدهای بیش از 700میلیارد دلاری از فروش نفت و همچنین پتانسیل های مختلف کشور از نظر ذخایر طبیعی و نیروی انسانی جوان می توانست در این زمینه خیز بزرگی بردارد.

ایران دارای جمعیت بسیار جوانی است ، طبق آخرین سرشماری جمعیت کشور، حدود 35 درصد جمعیت کشور یعنی بیش از 24 میلیون نفر بین 20 تا 35 سال سن دارند و این نشان می دهد درصورتی که نرخ بیکاری مدیریت نشود و برنامه جامعه برای اشتغال درکشور وجود نداشته باشد در سال های آینده کشور با سونامی بیکاری و چالش های بعد از آن رو به رو می شود. چالش هایی که هم اکنون زنگ خطر آن به صدا درآمده است و افزایش آمار طلاق به 5 طلاق از 10 ازدواج و بالا رفتن سن ازدواج و ارتکاب جرائم گوناگون نشانه هایی از آن است.

دولت يازدهم: نرخ بيکاري در دولت يازدهم در قياس با دولت دهم قدري بهبود يافته است. هنوز اتفاق بزرگي در مورد کاهش بيکاري رخ نداده است ولي دولت اميدوار است با رشد اقتصادي بيشتر مقدمات کاهش بيکاري را مهيا کند.

تورم و دولت دهم: در طول 8 سال دولت نهم و دهم نرخ تورم در کشور چند برابر شده است به شکلی که نرخ تورم که در سال 84، 14درصد  بود در پایان سال 91 به حدود 31 درصد رسید که در 30 سال گذشته بی سابقه بود و حتی در سال های جنگ هم تجربه نشده بود. طبق آمار بانک مرکزی تورم نقطه به نقطه هم در سال 91 به 6/46 درصد و اين عدد در فصل بهار به 38 درصد  رسید. میزان نرخ تورم طبق پیش بینی مرکز پژوهش های مجلس در سال جاری هم به طور متوسط 34 درصد خواهد بود.

طبق آمار مركز آمار كشور نرخ تورم  12 ماه گروه اصلي «مواد خوراكي» در سال 91،  46.7 درصد، نرح تورم 12 ماه گروه عمده «خوراكي،آشاميدني و دخانيات» 47 درصد و نرخ تورم 12 ماه گروه عمده «كالاهاي غير خوراكي و خدمات» معادل 23.8 درصد بوده است همچنین گزارش بانک مرکزي نشان مي دهد در برخي استان هاي محروم ميزان نرخ تورم هم بيش از استان هاي دیگر بوده است. برای مثال نرخ تورم در استان چهارمحال و بختياري در سال 91 ، 7/43 درصد، گلستان 7/44 درصد، بوشهر 9/43 درصد، خراسان جنوبي 2/44 درصد و خراسان شمالي 3/46 درصد بوده است. مرکز آمار ايران اعلام کرده است طي 7 سال و سه ماه گذشته یعنی از ماه های اولیه روی کار آمدن دولت قيمت کالاهاي اساسي 281 درصد رشد داشته است. در همين دوره زماني مقایسه تورم در دهک های مختلف جمعیتی نشان می دهد، تورم در دهک اول 6/8 درصد و در دهک دوم 16 درصد بوده است درحالی که دهک نهم 6/13 درصد و دهک دهم 25/12 درصد تورم را در زندگی خود تجربه کرده اند.

دولت يازدهم: نرخ تورم در دولت يازدهم 9.8 درصد در قياس با دولت دهم کاهش يافته است. دولت اميدوار است اين عدد را به 15 درصد کاهش و نرخ تورم 25 درصدي برساند.

خط فقر و دولت دهم: شعار عدالت و کاهش فاصله طبقاتی یکی دیگر از ايده هاي اصلی دولت قبل از زمان روی کار آمدن در 8 سال گذشته بوده است تا جایی که « دولت عدالت محور» به محور اصلی شعارهای دولت تبدیل شد و محمود احمدی نژاد از توجه ویژه به اقشار کم درآمد و کم شدن خط فقر گفت.

براساس برآورد کارشناسان و مرکز آمار ايران که در سال 91 انجام گرفته، حداقل حقوق تنها کفاف 10 روز زندگي در شهرهاي بزرگ مانند تهران را مي داد. همچنين ميزان کسري بودجه خانوار به صورت ماهيانه و میانگین در کشور 400 هزار تومان برآورد شده بود. سرانه درآمدي کل کشور ساليانه 13 ميليون تومان بود که اين عدد با تورم 31 درصدي کفاف زندگي شهري را نمي داد. رشد 38 درصدي قيمت روغن نباتي، 40 درصدي قيمت برنج و ساير اقلام غذايي نشان داده که اصلي ترين بحران زندگي شهري درايران معيشت بود.

از سوي ديگر عدد خط فقر در شهرهاي بزرگ از طرف شوراي عالي کار، يک ميليون و 500 هزار تومان اعلام شده و براساس تحقيقي که صورت گرفته حداقل 18 درصد مردم ايران زیر خط فقرمطلق زندگي مي کردند. ضريب جيني هم معیار مقایسه اقتصادی دیگری است که چگونگي توزيع ثروت ميان شهروندان را نشان می دهد و هر اندازه به سمت يک ميل کند نابرابري بيشتر را نشان مي دهد. ضريب جيني ايران در سال 91 و  92 حدود 58 صدم درصد بود و بر اساس آمار صندوق بین المللی پول ایران در ميان کشورهاي جهان از نظر اين شاخص در جایگاه 88 قرار دارد. در سال های گذشته هزینه ناخالص خانوار هم از 6 میلیون تومان در سال 84 بر اساس آمار بانک مرکزی به حدود 14 میلیون تومان در ابتدای سال 89 افزایش یافته است یعنی در 6 سال حدود 3/2 برابر شده است.

روند افزایش ناهنجاری ها اجتماعی مانند اعتیاد و انواع جرائم خود یکی از نشانه های افزایش بی عدالتی و افزایش فقر است به شکلی که ایران از نظر تعداد زندانی ها در جهان رتبه 8 را دارد و در حال حاضر 250 هزار نفر در کشور زندانی هستند یعنی از هر 100 هزار نفر ایرانی حدود 250 نفر در زندان به سر می برند که 60 درصد آن ها به دلیل جرائم مرتبط با مواد مخدر زندانی شده اند.

دولت يازدهم: کاهش نرخ تورم در دولت يازدهم قدري وضعيت زندگي مردم را بهبود بخشيده است. در صورتي که اين شرايط تداوم پيدا کند مي توان به بهبود وضعيت زندگي مردم اميدوار بود با اين حال هنوز عدد دقيقي از وضعيت خط فقر اعلام نشده است.

فساد و ناکارآمدی اداری در دولت دهم: طبق آمار سازمان غیر دولتی شفافیت بین الملل درباره فساد مالی و اداری ایران با 13 رتبه تنزل نسبت به سال 90 در سال 91 از بین 174 کشور جهان در رتبه 133 قرار گرفت و از سوی دیگر بر اساس برآوردهای صندوق بین المللی پول از میان 144 کشور جهان دررتبه 125 قرار گرفت. همچنین ایران از نظر فضای کسب و کارهم در بین 15 کشور منطقه خاورمیانه بعد از کشورهای جنگ زده افغانستان و عراق در جایگاه 13 قرار دارد. ساعت کار مفید در ایران 20 دقیقه در روز است. میزان روزهای تعطیل در ایران هم نسبت به کشورهای دیگر چندین برابر است.

در نگاهی دیگر بانک جهانی هم طي آخرین گزارش خود از وضعیت کارآمدی دولت ها، به ایران نمره 9/38 را داده است، این عدد به هر میزان به 100 نزدیک تر باشد دلالت بر کارآمدی بیشتر دارد. بانک جهانی نسبت به داده های سال 2011 شاخص کارآمدی در کشورها را تهیه کرده و طبق این برآورد ایران در میان کشورهای خاورمیانه بعد از عراق و یمن در انتهای جدول قرار دارد. هر دولت در شاخص کارآمدی بر اساس اطلاعات سال 2011 تهیه شده است. این شاخص ارقامی از صفر تا 100 را دربرمی گیرد که هر چه نمره دولتی بیشتر باشد دلالت بر کارآمدی بیشتر آن دولت در مقایسه با سایر دولت های خاورمیانه دارد.

دولت يازدهم: دولت تلاش کرده با اقداماتي مانند ابلاغيه برخورد با دانه درشت ها و همچنين اعلام اسامي 575 بدهکار بزرگ بانکي به قوه قضاييه در مقابل تداوم فساد ايستادگي کند. در صورتي که اين اقدامات به نتيجه مطلوبي برسد، وضعيت شاخص فساد بهبود مي يابد.

تحریم و دولت دهم: دستابی به آمار و میزان خسارت دقیق تحریم ها بر اقتصاد ایران کار دشواری است. بعد از افزایش تحریم های اقتصادی به خصوص تحریم بانک، نفت، حمل و نقل دریایی و بیمه میزان درآمد کشتيراني به کمتر از یک میلیارد دلار در سال کاهش پیدا کرده است و تجارت کشور را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده است به شکلی که هزینه تجارت دریایی که 92 درصد میزان تجارت کشور را به خود اختصاص می دهد، 100 درصد افزایش یافته است و تعداد کشتي های ايران درآب هاي بين المللي به 169 فروند کاهش يافته است. همچنین هزینه های تامین مالی تجارت خارجی کشور از حدود 2 درصد به حدود 7 درصد رسیده است.

اما بزرگ ترین تاثیر تحریم ها به اقتصاد کشور را می توان در کاهش شدید درآمدهای نفتی دید، در یک سال گذشته و بعد از شروع تحریم خرید نفت از ایران، میزان فروش و صادرات نفت ایران یک میلیون بشکه کاهش یافته و نصف شده و در همین دوره زمانی وصول درآمدهای نفتی ایران 43 درصد کاهش یافته است و بخشی از درآمدهای نفتی ایران به جای انتقال وجه دلاری به کشور به دلیل تحریم ها با کالاهای دیگر تهاترشده است. کاهش شدید درآمدهای نفتی در سال 91 باعث شد تا دولت با کسری بودجه 53 هزار میلیارد تومانی مواجه شود.

دولت يازدهم: تحريم ها در دولت يازدهم پس از مذاکرات هسته اي کاهش قابل توجهي يافته و حداقل بخشي از پول هاي بلوکه شده ايران در کشورهاي غربي به اقتصاد کشور بازگشته است.

جرائم اقتصادی و دولت دهم: حجم تخلفات، پرونده ها و جرائم اقتصادی در کشورها یکی دیگر از معیارهایی است که نشان دهنده میزان پویایی اقتصادی در یک کشور است. هر چقدر تعداد پرونده های قضایی اقتصادی و درصد کلاهبرداری ها و چک های برگشتی در یک کشور بالاتر باشد، بیانگر پایین بودن میزان اعتماد اقتصادی و جدی نبودن اخلاق کسب و کار در آن کشور است. موضوعی که افزایش تعداد پرونده های جرائم اقتصادی و تعداد چک های برگشتی درایران به خوبی آن را نشان می دهد. در طول 8 سال گذشته شاخص اخلاق کسب و کار و اعتبار اقتصادی به شدت آسیب دیده و جو بی اعتمادی در بازار اقتصادی جای آن را گرفته است. سال 84 آمار تعداد چک های برگشتی سالانه 5/3 میلیون عدد بود که 5 سال بعد در سال 89 به 5/5 میلیون افزایش یافت و در سال 91 تعداد این چک های برگشتی به بیش از 5/6 میلیون رسید. در سال 91 به صورت میانگین روزانه 18 هزار عدد چک به ارزش 123 میلیارد تومان برگشت خورده است. طبق آمار بانک مرکزی تعداد چک های برگشتی در طول 13 سال گذشته رشد 1603 برابری را نشان می دهد که خود بیان گرافول اخلاق کسب و کار و افزایش بی اعتمادی اقتصادی است.

در نگاهی دیگر افزایش تعداد پرونده های قضایی و مفاسد اقتصادی و پرونده های کلان اختلاس مانند اختلاس سه هزار میلیارد تومانی و افزایش کلاهبرداری هم نشان دهنده شرایط اخلاق کسب و کار است. براساس گزارش نیروی انتظامی تعداد پرونده های کلاهبرداری و سرقت به خصوص سرقت خرد در سال گذشته 26 درصد رشد داشته است. طبق گفته فرمانده نیروی انتظامی اسماعیل احمدی مقدم مشکلات اقتصادی به افزایش کلاهبرداری و پرونده های قضایی اقتصادی دامن زده است و در6 ماه پایانی سال 91 ، 9 هزار و 700 پرونده کلاهبرداری به ثبت رسیده و 6 هزار نفر به جرم کلاهبرداری دستگیر شده اند. بیشترین کلاهبرداری ها به ترتیب در استان های تهران، البرز و آذربایجان شرقی و کمترین آنها در استان های ایلام، زنجان و سیستان و بلوچستان انجام شده است.

دولت يازدهم: پس از برخورد با مفاسد اقتصادي يکي از اهداف پيش روي دولت يازدهم برخورد با تخلفات اداري بوده است. هنوز نتيجه اي از عملکرد دولت در اين حوزه منتشر نشده است.

هدفمندی یارانه ها و دولت دهم: «جراحی بزرگ اقتصادی» عنوانی است که محمود احمدی نژاد پیش از شروع اجرای قانون هدفمندی یارانه ها به این طرح داد و اعلام کرد با اجرای این قانون بخش مهمی از مشکلات اقتصادی کشور برای همیشه حل می شود و فاصله طبقاتی در کشور به شدت کاهش می یابد، اتفاقاتی که البته با گذشت حدود دو سال و نیم از شروع اجرای این قانون به دلیل درست اجرا نشدن تنها درحرف باقی مانده است. دولت از سال 1389 تا کنون 100 هزار ميليارد تومان يارانه نقدي به مردم پرداخت کرده است و 74ميليون و 939 هزار و 202 نفردرحال حاضر درکشور يارانه نقدی مي گيرند.

طبق قانون هدفمندی یارانه ها که از نیمه دوم سال 1389 به اجرا گذاشته شد دولت همزمان با پرداخت یارانه نقدی باید 30 درصد یارانه تولید را هم پرداخت می کرد و عدم پرداخت این یارانه به تولید کنندگان باعث بالارفتن شدید هزینه های جاری واحدهای صنعتی و چند برابر شدن قیمت انرژی و سوخت در این واحدها شده است و در نهایت تعطیلی و کاهش شدید تولید را به دنبال داشته است.

بررسی که در نیمه دوم سال 90 یعنی یک سال بعد از شروع اجرای قانون هدفمندی یارانه ها در10 هزار و 895 واحد و بنگاه صنعتی در 10 استان کشور انجام شده نشان می دهد که بعد از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها 7/17 درصد بنگاه های اقتصادی نیمه فعال، 23 درصد غیرفعال، 6/42 درصد فعال و 4 درصد هم وضعیتی نا معلوم دارند. طبق این بررسی بیش از نیمی ازبنگاه ها و تولیدی بعد از اجرای هدفمندی یارانه ها به حالت تعطیل و یا نیمه فعال در آمده اند و کمی بیش از 40 درصد شهرک های صنعتی و بنگاه ها فعال هستند.

از سوی دیگر علاوه بر رکود تولید پرداخت یارانه ها به افزایش نقدینگی و افزایش تورم هم دامن زده است به شکلی که تورم از 10 درصد در زمان شروع اجرای این قانون روندی به شدت صعودی پیدا کرد و در کمتر از یک سال بعد در آبان 90 به 8/19 درصد و در پایان سال 91 به 31 درصد رسید، یعنی در دو سال و نیم، تورم سه برابر شده است. همچنین طبق آمار بانک مرکزی بعد از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها و باتوجه به عدم پرداخت یارانه تولید، هزینه های تولید بعد از اجرای این قانون 33 درصد افزایش یافته است. به اعتقاد کارشناسان عدم اجرای درست قانون هدفمندی یارانه ها و سلیقه ای عمل کردن دولت در اجرای این قانون باعث شده است تا هدفمندی یارانه ها با خود چالش های بسیاری را به دنبال داشته باشد و به انحراف کشیده شود. اجرای مراحل بعدی قانون هدفمندی یارانه ها و ادامه پرداخت یارانه نقدی باتوجه به مشکلات اقتصادی و کسری بودجه درکشور یکی از چالش های اصلی رئیس جمهوری خواهد بود که بعد از محمود احمدی نژاد سکان مدیریت اجرایی کشور را در دست خواهد گرفت.

  دولت يازدهم: با اجراي فاز دوم طرح هدفمندي يارانه ها دولت گام بزرگي در راه اصلاح روش پرداخت يارانه در اقتصاد ايران برداشته است. اولين نتيجه نيز تخصيص 10 هزار ميليارد تومان براي کمک به واحدهاي توليدي بوده است. نتيجه اين اقدام دولت بزودي در اقتصاد ايران نمايان مي شود.

بدهي و دولت دهم: دولت قبل  درحالی تا حدود دو ماه دیگربه پایان راه 8 ساله خود می رسد و اداره امورکشور را به دولت بعدی تحویل می دهد که بزرگترین بدهکار کشور محسوب می شود و یکی از مشکلات اصلی اقتصادی دولت آینده بازپرداخت بدهی های این دولت به بخش خصوصی، فعالان اقتصادی و پیمانکاری، به بخش های دولتی دیگر مانند تامین اجتماعی و بانک ها خواهد بود.  دراسفند ماه سال 84 و در زمان روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد میزان کل بدهی‌های بخش دولتی به بانک‌ها و موسسات اعتباری غیربانکی کشور معادل 11 هزار و 240 میلیارد تومان بوده است. این میزان در آذر ماه سال 91، به رقم 53 هزار و 207 میلیارد تومان افزایش یافته است. این روند حاکی از این است که در بازه زمانی از اسفند 84 تا آذر 91، به میزان 41 هزارو 67 میلیارد تومان برحجم بدهی بخش دولتی به بانک‌ های کشور افزوده شده است، یعنی حدود 4.7 برابر شده و رشد 373 درصدی داشته است و همه این بدهی ها در دوره ای بر اقتصاد کشور تحمیل شده که دولت بیشترین درآمدهای نفتی را نسبت به دولت های گذشته داشته است.

میزان مطالبات معوق و بدهی دولت به بخش های خصوصی، پیمانکاران خصوصی، شهرداری ها و حتی سازمان های بیمه دولتی مانند تامین اجتماعی و سازمان بازنشستگی هم به شدت در 8 سال گذشته افزایش یافته است و درحال حاضر دولت طبق نظر منابع مختلف بین 30 تا 60 هزار میلیارد تومان به این بخش های خصوصی و دستگاه ها هم بدهکار است. افزایش بدهی های دولتی باعث شده است بسیاری از پیمانکاران بخش خصوصی مجبور به تعطیلی پروژه ها شوند و با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کنند و بسیاری از فعالان بخش خصوصی هم به دلیل نبود سرمایه در گردش با چالش در بخش تولید و پرداخت وام های خود مواجه شده اند مانند تولید کنندگان بخش خصوصی برق.   

دولت يازدهم: حداقل بخش مهمي از پرداخت بدهي هاي دولت دهم به دولت يازدهم منتقل شده است.

تولید و دولت دهم: رونق تولید داخلی درکشور کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی ، تولیدات خارجی، افزایش درآمدهای غیرنفتی ، بالارفتن میزان صادرات غیرنفتی و افزایش اشتغال و رونق اقتصادی را در کشور به دنبال خواهد داشت، از همین رو شاهد بودیم که در روزهای رقابت های انتخاباتی هر یک از 8 کاندیدای ریاست جمهوری رونق و افزایش تولید و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی را در اولویت محورهای شعارهای خود قرار داده بودند. به اعتقاد کارشناسان یکی از اصلی ترین شاخص ها در اقتصاد برای سنجش میزان رونق اقتصادی در هر کشوری شرایط تولید است که در حال حاضر در ایران روندی به شدت نزولی دارد. در دولت های نهم و دهم به خصوص در دولت دهم به دلایلی همچون اجرای ناقص قانون هدفمندی یارانه ها، افزایش هزینه های تولید در بخش های گوناگون، مشکلات واردات مواد اولیه، تحریم ها و نوسانات قیمت ارز به شدت تولید کاهش یافته و بسیاری از مراکز تولیدی تعطیل شده اند و یا با حداقل ظرفیت کار می کنند. همین موضوع باعث شده که رشد اقتصادی هم در کشور منفی شود.

اما وضعیت تولید و رکود در این بخش زمانی عیان تر می شود که به آمارهای ارائه شده در این زمینه که ازسوی مراکز رسمی و کارشناسان اقتصادی و فعالان بخش خصوصی ارائه شده، توجه کرد. برای مثال تنها طی یک سال گذشته ميزان توليد خودرو در کشور کاهش 52 درصدي را تجربه کرده است در شرایطی که خودروسازي 3 درصد توليدناخالص داخلي و يک و نيم درصد ارزش افزوده بخش صنعت کشوررا پوشش مي دهد.

همچنین ارزش پروانه هاي بهره برداري بخش صنعت که در سال 1387 حدود 227 هزار ميليارد ريال بوده است در سال 1388 و 1390 به 190 هزار ميليارد تومان کاهش يافته است. یعنی ارزش سرمايه گذاري های جديد در حوزه صنعت 50 درصد کم شده است. علاوه بر این ها آمارهای رسمی نشان می دهد از سال 89 تا 91 حدود 4 هزار تولیدی و کارخانه صنعتی کوچک و بزرگ در کشور تعطیل شده است. فرآیند توسعه در 90 درصد بنگاه های صنعتی کشور متوقف شده، فروش کالاهای صنعتی به میزان 70 درصد کاهش یافته و به صورت میانگین 40 درصد مراکز صنعتی در شهرک های صنعتی تعطیل شده اند و 20 درصد هم با حداقل ظرفیت کار می کنند. آمارهای ارائه شده از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی هم بیانگر آن است که در سال 1391 حدود 1750 واحد صنعتی دچاراختلال در تولید شده اند و ناگزیر شدند نیروی کار خود را تعدیل کنند.

دولت يازدهم: افزايش 101 درصدي توليد خودرو و رسيدن رشد اقتصادي به عدد صفر درصد و پيش بيني رسيدن به رشد 2 درصدي تا پايان سال 93 نشان مي دهد که دولت يازدهم در جهت بهبود وضعيت اقتصادي کشور تلاش مي کند.

معوقات بانکی و دولت دهم: پویایی و رشد اقتصادی در کشورها بدون رونق بانک ها و افزایش سرمایه گذاری و چرخش سرمایه در بانک ها و افزایش منابع برای ارائه تسهیلات به فعالان بخش خصوصی و اقتصادی حاصل نمی شود اما در حال حاضر یکی از مشکلات اصلی اقتصاد ایران بالارفتن میزان مطالبات و معوقات بانکی است. طبق آمار بانک مرکزی میزان معوقات بانکی و مطالبات پرداخت نشده از مرز 80 هزار میلیارد تومان هم گذشته است و میزان معوقات بانکی از سال 84 و زمان روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد تا سال 91 به میزان 1500 درصد رشد یافته و 16 برابر شده است که بیشترین حجم مطالبات پرداخت نشده هم با 53 هزار میلیارد تومان مربوط به دولت است و مابقی معوقات مربوط به مردم و فعالان بخش خصوصی و مراکز تولیدی و صنعتی است. مراکز تولیدی و صنعتی به خصوص در بخش خصوصی به دلایل مختلف اقتصادی همچون پایین آمدن تولید و درآمدها، مشکلات ورود سرمایه مالی از خارج از کشور و یا نبود نقدینگی و نه پرداختن طلب هایی که ازدولت دارند، در ماه های گذشته برای پرداخت وام های خود با مشکلات بسیار رو به رو بوده اند و حتی خواستار تنفس در زمان بازپرداخت وام های خود شده اند.

افزایش معوقات بانکی در حال حاضر روندی به شدت صعودی دارد به شکلی که طبق آمار بانک مرکزی به صورت میانگین در یک ماه بیش از9 هزار میلیارد تومان به حجم معوقات بانکی افزوده می شود. درده ماه نخست سال 91 میزان معوقات بانکی در کشور 5/19 درصد بوده است.  درهمين مدت ريسک پرداخت وام هاي بانکي هم به دلیل میزان معوقات به 25 درصد افزایش پیدا کرد. آمارها نشان می دهد 18 درصد منابعی که از بانک ها خارج می شود دیگر به سیستم بانکی کشور باز نمی گردد.

دولت يازدهم:  سيستم بانکي کشور چندين روش را براي بهبود وضعيت اقتصادي کشور پيش گرفته است. يکي از اين مکانيزم ها تشويق بدهکاران به پرداخت بدهي هايشان است. از سوي ديگر اسامي بدهکاران نيز به قوه قضاييه اعلام شده است. حداقل به گفته مديران بانکي دولت با جديت وصول مطالبات گذشته را دنبال مي کند.

نقدینگی و دولت دهم: براساس آمارهاي بانک مرکزي تا يکسال قبل در هر ثانيه 3 ميليون و 252 هزار تومان، هردقيقه 195 ميليون تومان، هر ساعت 11 ميليارد و 711 ميليون تومان، هر روز 281 ميليارد تومان، هر هفته يک هزار و 967 هزار ميليارد تومان و هر ماه 8 هزار و 589 ميليارد تومان بر میزان نقدینگی کشور افزوده می شود. یکی از رکوردهایی که در دوران 8 ساله ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در کشور شکسته شده ، رشد نقدینگی است. شاخصی که نشان می دهد تا چه اندازه جریان پول در اقتصاد کشور از مسير اصلی منحرف شده است. آمارهای بانک مرکزی نشان می دهد نرخ رشد نقدینگی در اقتصاد کشور سال گذشته 8/30 درصد بوده است و در 12 ماه سال 91 نسبت به سال 90 حجم آن 108 هزار و 500 میلیارد تومان افزایش یافته و سرعت رشد نقدينگي هم ماهيانه در سال 91 بين 3 تا 9 درصد بوده است.

طبق آماربانک مرکزی میزان نقدینگی در کشور سال گذشته از 466 هزار و 700 میلیارد تومان عبور کرد که رقمی بی سابقه در اقتصاد ایران محسوب می شود. میزان نقدینگی کشور در سال 84 و شروع دولت محمود احمدی نژاد 70 هزار میلیارد تومان بوده است و در طول این سال ها حدود 400 هزار میلیارد تومان به حجم آن افزوده شده؛ یعنی حدود 8/7 برابر شده است.  پیش بینی می شود رشد نقدینگی تا پایان سال جاری به 510 هزار میلیارد تومان برسد. به اعتقاد کارشناسان اجرای قانون هدفمندی یارانه ها، بی ثباتی در بازار، بزرگ شدن دولت و بدهی های دولتی، نوسانات ارزی و ارائه تسهیلات بدون نظارت به طرح های زودبازده از جمله مهمترین دلایل رشد نقدینگی بوده است که تاثیر مستقیم بسیاری روی افزایش تورم در کشور داشته است. در دولت نهم و دهم ساليانه 9/26 درصد به حجم نقدينگي کشور افزوده شده و یکی از اولویت های دولت آینده باید کنترل نقدینگی و جهت دهی میزان نقدینگی فعلی به سمت تولید است. البته در فرودين ماه 5/1 درصد از حجم نقدينگي کشور کم شده است.

دولت يازدهم: سرعت رشد نقدينگي در دولت يازدهم تا حدود قابل توجهي متوقف شده است. به همين دليل هم نرخ تورم روند نزولي پيدا کرده و دولت اميد دارد طي ماه هاي آينده نيز با کنترل بيشتر نقدينگي سرعت رشد اين شاخص مهم اقتصادي را کاهش دهد.