احمدتوکلی: اگر عقل امروز را داشتم به احمدی نژاد رای نمی‌دادم

احمد توکلی در روزهایی که سال های میانی 64 سالگی اش را می گذراند از جمله سیاستمدارانی است که تجربه های متفاوتی داشته است. تجربه از وزارت تا نمایندگی و حتی کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری. او در گفت و گو با سالنامه روزنامه «اعتماد» از کاندیداتوری خود در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم می گوید و بیان می کند که به رسم وفاداری به میثاق اصولگرایان از کاندیداتوری انصراف داد. او در رابطه با این میثاق می گوید که احمدی نژاد به آن پایبند نبود و اگر او هم انصراف می داد قالیباف پیروز انتخابات بود. 

توکلی در این گفت و گو از ریاست حدادعادل و سلوک او در مدیریت دفاع می کند و حتی با وجود نسبت فامیلی که با علی لاریجانی دارد می گوید بین لاریجانی و حدادعادل،او حدادعادل را انتخاب خواهد کرد.

در ادامه گزیده ای از مهمترین صحبت های توکلی به سالنامه اعتماد می آید:

*غیر از مجلس اول، می‌توانم بگویم که مجلس هفتم از لحاظ اهدافی که دنبال می‌کرد مجلس موفقی بود. مجلس اول را من استثنا کردم به این دلیل که اصلا فضا، مسائل و نمایندگان متفاوتی داشت.

*در انتخابات مجلس هفتم ما شعارهایی دادیم و دعاوی را مطرح کردیم که در انجام آن شعارها بود که توانستیم موفق باشیم.

*در مجلس هفتم ما «رشد» و «عدالت» هر دو را موضوع سیاستگذاری می‌دانستیم و به آن اهتمام داشتیم.

*برخلاف جهت‌گیری مجلس ششم که به غرب متمایل بود ما به استقلال بیشتر اهمیت می‌دادیم. شاهد آن لغو قرارداد ترک سل، ال90 و تاو فرودگاه امام بود.

*برخلاف مجلس ششم که بر موضوع آزادی تاکید داشت ما معتقد بودیم که اگر عدالت باشد آزادی دوام خواهد آورد.اگر عدالت نباشد آزادی هم دوام نمی‌آورد و به سمت صاحبان قدرت و ثروت اریب پیدا می‌کند.

* ما هدفمندی یارانه‌ها را هم طی پنج سال در نظر گرفته بودیم. من خودم آنجا پنج بار پیشنهاد دادم که هدفمندی یارانه‌ها طی پنج سال صورت بگیرد اما در این ماده بحث این بود که یکجا چنین کاری شود.

*من خودم در دولت آقای موسوی به دلیل مخالفتی که با دولتی کردن اقتصاد داشتم از وزارت استعفا دادم.

*در برنامه چهارم می خواستند به صورت دفعی قیمت بنزین و گازوییل را با فوب خلیج فارس یکی کنند. اگر چنین کاری صورت می گرفت کشور کپ می‌کرد چراکه کشش این کار را نداشت.ما جلوی این کار را گرفتیم اما به این کار افتخار می‌کنیم. هو شدیم ولی از جا در نرفتیم.

*قانون هدفمندی یارانه‌ها قانون کم اشکالی بود اما اجرای آن سراسر اشکال بود.

*دولت های ما می گویند که باید به حرف صاحب نظران گوش کنیم ولی این کار را کمتر می‌کنند. مثلا همین الان هم من مرتب برای آقای روحانی نامه می‌نویسم ولی کم اثر می کند.

*متاسفانه از جهت تاثیرپذیری دولت ها تفاوت چندانی باهم نداشتند اما از جهت اقبال یا عدم اقبال اخلاقی و انسانی با هم فرق می کردند.

*در مجلس هفتم حداد عادل شخصیت آرام بخشی بود و به کار جمعی پایبند‌تر از دو برادر دیگر بود و با روحیه مدارایی که داشت به نظر می‌رسید حقوق نمایندگان را خوب رعایت کند.

*حداد عادل در مدیریت تحکّم نداشت. ولی با همان مدارایی که داشت کار را جلو می برد.

*مدارا در مجلس بهتر است چرا که حقوق نمایندگان بهتر رعایت می‌شود.

*الان حقوق نمایندگان به درستی رعایت نمی شود. بارها بین من و آقای لاریجانی بگومگو شده است. من کتبا نوشتم و از آقای لاریجانی و باهنر به همین دلیل به کمیسیون اصل نود شکایت کردم چراکه حقوق نمایندگان را در موارد زیادی رعایت نمی کنند.

*حداد عادل در ادوار مجلس پیش از خود و بعد از خود بهتر عمل کرد.

*در انتخابات ریاست جمهوری نهم آقایان قالیباف، محسن رضایی، احمدی نژاد و من میثاقی را امضا کردیم که تا فلان تاریخ اگر نظرسنجی ها نشان داد که نظر به سمت یکی از کاندیداها بیشتر است سایرین کنار بکشند. به این پیمان فقط من عمل کردم.

*محسن رضایی در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم دیر انصراف داد. آن زمانی که باید انصراف می داد نداد.

*در انتخابات ریاست جمهوری من فکر می کردم که اگر من کنار بروم آقایان رضایی و احمدی نژاد هم تحت تاثیر قرار می‌گیرند و کنار می کشند که نشد. اگر اینکار صورت می گرفت آقای قالیباف حتما برنده می شد. اما آقای احمدی نژاد وفا نکرد.

*آن زمان عدم رعایت میثاق اصولگرایان باعث رییس جمهور شدن آقای احمدی نژاد شد.

*اگر عقل امروز را داشته باشم و به انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم بازگردم به احمدی نژاد رای نمی دهم.

*حداد عادل با مکاتبات و استفاده از اهرم رهبری خیلی جاها جلوی اشتباهات آقای احمدی نژاد را گرفت و آن را تصحیح کرد.

*آقای احمدی نژاد یک سیاستمدار عجول و جسور بود. این دو صفت که کنار یکدیگر قرار بگیرد خطر می آفریند.

*یک اشتباه خیلی بد دیگری مجلس و دولت باهم کردند و آن این بود که مبلغ پرداختی به مردم را غیرواقعی در نظر گرفتند. قرار بود از محل افزایش قیمت چند کار انجام شود که یکی از انها پرداخت نقدی و غیر نقدی، یکی هم مالیات و عوارض دولت بودو اقداماتی مانند مسکن و بهداشت هم بود. ابتدا گفتند 40 هزار تومان به هر نفر می دهند اما من ضرب و تقسیم کردم و گفتم که این موضوع از طریق چهار عمل اصلی ریاضی قابل فهم است . از افزایش قیمتی که صورت می گرفت آن زمان 23 یا 24 هزار میلیارد تومان به دست می آمد که اگر همه این منبع را فقط صرف پرداخت نقدی می کردیم برای هر نفر 18 هزار تومان پول وجود داشت. پس 40 هزار تومان را از کجا می خواستند پرداخت کنند؟

*دولت می خواست که بیشتر از این 40 هزار تومان هم که ما آن را غیرواقعی می دانستیم پرداخت کند اما ما تا اینجا بیشتر زورمان نرسید اما در مورد مبلغ یارانه نقدی حاکمیت دچار خطای فاحشی شد و پذیرفت که 40 هزار تومان یارانه بدهد.

* احمدی نژاد در نهایت گفت که نه 250 هزار تومان مد نظر من که به عنوان یارانه نقدی باید پرداخت شود و نه آن رقم پایینی که مد نظر شماست. می گفت حداقل 125 هزار تومان به مردم یارانه بدهیم. که اگر آن پیشنهاد خطرناک آقای احمدی نژاد انجام می‌گرفت، کار و کشاورزی در روستاها تعطیل می شد.