طنز سیاسی/ ما را فراموش و نا امید نکنید

سلام آقای محمدرضا عارف

صدای ایران - حتما شما هم فهرست شمارش آرا را دیده‌اید. شاید مثل من عادت داشته باشید از پایین فهرست شروع کنید تا ببینید چه کسانی موفق نشده‌اند نظر مردم را جلب کنند و بعد هرچه بالاتر بیایید ببینید چه کسانی را مردم انتخاب کرده‌اند. اگر مثل من از پایین فهرست شروع کرده باشید می‌بینید که مردم کارنامه افراد را نگاه می‌کنند و می‌بینند چه کسی توی دوران مسئولیتش چه‌کار کرده. پایین فهرست گواه این حرف است که مردم حوصله حرف و شعار ندارند و به علی مطهری هم که رأی داده‌اند به دلیل حجم حرف‌هاش نبوده، به دلیل تأثیر حرف‌هاش در نقد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بوده. راستش تکلیف مردم با کسی که کارنامه ندارد مشخص‌تر است. مثلا من وقتی می‌خواستم از تمامی افراد دو فهرست دفاع کنم و با این سؤال مواجه می‌شدم که این دوستان در این هشت‌سال (+ دوسال) کجا بودند و چه کردند و چه گفتند، وامی‌ماندم. خود من آدم خسیسی در رأی‌دادن هستم و با سختی بسیار توانستم نام تمامی افراد دو فهرست را بنویسم. نه چون با نام تعدادی از فهرست آشنایی نداشتم، بلکه با نام تعدادی از فهرست غریبگی داشتم. به‌هرحال مردم به فهرست اعتماد کردند، باز هم می‌‌گویم: به تمامی افراد هر دو فهرست و همین اعتماد مردم به تمامی افراد هر دو فهرست بود که در فهرست اول برای نفر اول یک میلیون و ٣٢٣ هزارو  ٦٤٣ نفر را پای صندوق کشاند تا نامش را بنویسند: محمدرضا عارف. راستش آقای عارف بین خودمان بماند مردم – یا دست‌کم جامعه‌ای که دوروبر من است – در یک پاراگراف نمی‌توانند کارنامه فهرست را بنویسند. یعنی نمی‌دانند دقیقا چه باید بنویسند.  من، یک شهروند ایرانی، تا موقعی که برگه رأی را به دست گرفتم توی این شش‌و‌بش و تردید بودم که به فهرست رأی بدهم و رفتار حزبی را تجربه کنم یا با وسواس یکی‌یکی آدم‌ها را انتخاب کنم که چشمم به نام و حضور و موضع‌گیری‌هایشان آشنا باشد.

می‌بینید آقای عارف، من سعی دارم برای شما و دیگر اسامی فهرست امید، با زبان بی‌زبانی بگویم که بعضی از آن بزرگواران، انتخاب اول من نبودند. می‌دانم این حرف به سود من نیست و حتما به دل می‌گیرید. راستش کمتر – در این لحظه – به سود خود می‌اندیشم. اما منِ شهروند شما را انتخاب کردم و از شما می‌خواهم فراموش نکنید که با پرچم اصلاح‌طلبی آمدید و اصلاح‌طلبی یعنی اصلاح وضعیت مردم و کشور. اصلاح‌طلبی کمی بیشتر از آرام‌و‌قرارداشتن است بلکه بی‌قراری برای آرام‌گرفتن وضعیت مردم است. من به شما و به چندنفر دیگر از افراد فهرست امید با امید بسیار رأی دادم، چون تنهاوتنها امیدم به همین فهرست امید بود. تکرار می‌کنم تنها امیدم؛ امیدی که امیدوارم ناامیدش نکنید. اصلاح‌طلبی به نظر من یعنی پاسخ‌گویی و من از امروز که شما نماینده اول اصلاح‌طلبان هستید هرروز از شما پاسخ می‌خواهم تا دوره بعد به کارنامه شما رأی بدهم. نه شما ما را ناامید کنید، نه اجازه بدهید فهرست امید فراموش کند مردم چطور و با چه امیدی و با چه انگیزه‌ای رفتند و به تمامی افراد هر دو فهرست رأی دادند.

روزنامه شرق