هدف از استقرار اس 400 در سوریه چیست؟

روسیه می‌تواند تصمیم بگیرد حریم هوایی شرق مدیترانه، مرزهای ترکیه و بخش‌هایی از سوریه را به روی دیگران ببندد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ روسیه در نخستین واکنش‌ها به ساقط شدن جنگنده این کشور توسط نیروی هوایی ترکیه، ناو بزرگ «مسکوا» را روانه آب‌های استان «لاذقیه» سوریه کرد، سامانه موشکی اس-400 را در سوریه مستقر و روابط نظامی و اقتصادی خود را نیز با ترکیه قطع کرد.

در پی ساقط شدن یک فروند جنگنده «سوخو-24» روسیه در آسمان استان لاذقیه سوریه توسط جنگنده‌های ترکیه، تاکنون دست به سه اقدام عملی زد؛ سیستم موشکی ضد هوایی فوق پیشرفته «اس400» را در استان لاذقیه مستقر کرد؛ روابط نظامی و همکاری‌های اقتصادی با ترکیه را قطع کرد؛  ناو 11هزار و 500 تنی «مسکوا» را به آب‌های ساحلی لاذقیه سوریه اعزام کرد. موشک‌های اس-400 نوع ارتقا یافته «اس-300» هستند. با این موشک‌ها می‌توان هواپیماهای تاکتیکی و استراتژ‌یکی و همچنین موشک‌های بالستیک و کروز را تا ابعاد 400 کیلومترمربع پوشش داد. سیستم موشکی ضد هوایی اس-400 شامل تعدادی رادار، سکوهای پرتاب موشک و پست‌های فرماندهی بوده و تنها ارتش روسیه به آن مجهز است. علاوه بر این نقل و انتقالات، جنگنده‌های روسی حمله به مواضع داعش در خاک سوریه را شدت بخشیدند.

- لغو سفر لاورف به ترکیه که از پیش تعیین شده هم بود

- لغو روادید شهروندان ترکیه ای 

- درخواست وزات خارجه روسیه از اتباع این کشور برای عدم سفر به ترکیه به منظور گردشگری

(صنعت توریسم یکی از ارکان اصلی در آمدزایی آنکارا محسوب می شود).

- استقرار سامانه دفاع موشکی اس 400  در خاک سوریه (عاملی بازدارنده)

- احضار وابسته نظامی ترکیه به وزارت امور خارجه روسیه و قطع کامل روابط نظامی با آنکارا 

- اظهارات معنا دار و حساب شده مقامات عالی رتبه روسیه  

سامانه زمین به هوای اس ۴۰۰ نسل جدید سیستم پدافند هوایی روسیه است که توسط «مرکز طراحی الماس» طراحی شده و به عنوان بهبود یافته خانواده پدافند هوایی اس ۳۰۰ به‌شمار می‌رود. اس ۴۰۰ در سامانه نام‌گذاری در ناتو با نام اس‌آ-۲۱ (SA-21) شناخته می‌شود. این سیستم قبلاً با نام اس-۳۰۰پ‌ام‌یو-۳ (S-300PMU-3) شناخته می‌شد. این سامانه زمین به هوا قابلیت‌های سیستم‌های دیگر از سری اس ۳۰۰ را به چالش می‌کشد و برد آن حداقل دو برابر بیشتر از برد ام‌آی‌ام-۱۰۴پاتریوت (MIM-104 Patriot) است.

به گفته منابع روسی و دیگر کشورها، اس ۴۰۰ قادر به تشخیص ۱۰۰ هدف به طور هم‌زمان و درگیر شدن با ۱۲ هدف به طور هم‌زمان از محدودهٔ ۴۰۰ کیلومتری است. این هدف‌ها می‌توانند از جمله انواع هواگرد، هواپیما، موشک‌های کروز و موشک‌های بالستیک باشند. 

 

اس ۴۰۰ با داشتن قابلیت ۳ موشک مختلف، بسیار دوربرد ۴۰ان۶ (40N6)، دوربرد ۴۸ان۶ (48N6)، و موشک‌های با برد متوسط ۹ام۹۶ (​​9M96) قادر به پوشش کل عمل‌کرد مورد نیاز است. هر یک از این موشک‌ها دارای قابلیت‌های متفاوت است.

این پیشرفته ترین موشک های زمین به هوای روسیه است که می تواند به اهداف در فاصله ششصد کیلومتری اصابت کند. موشک های اس-400 همچنین توانایی آن را دارد که چیزی حدود هشتاد هدف را همزمان از بین ببرد.

توسعهٔ سیستم اس 400 در پایان سال ۱۹۹۰ میلادی آغاز شد. این سیستم به طور رسمی توسط نیروی هوایی روسیه در ژانویه ۱۹۹۹ میلادی  معرفی شد. در تاریخ ۱۲ فوریه ۱۹۹۹ میلادی، اولین آزمایش در یار کاپوستین در آستراخان که موفقیت‌آمیز گزارش شده بود؛ انجام شد. با این نتیجه، سیستم اس-۴۰۰ برای به کار گرفته شدن به وسیلهٔ ارتش روسیه در سال ۲۰۰۱ میلادی آماده می‌شد.

۴۰ان۶ 

۴۰ان۶ (40N6) موشک بسیار دوربرد. قادر به نابود کردن هدف‌های هوایی در محدودهٔ تا ۴۰۰ کیلومتر.

۴۸ان۶

۴۸ان۶ (48N6) موشک دوربرد. قادر به نابود کردن هدف‌های هوایی در محدودهٔ تا ۲۵۰ کیلومتر.

۹ام۹۶

۹ام۹۶ (​​9M96) موشک با برد متوسط. قادر به نابود کردن هدف‌های هوایی در محدودهٔ تا ۱۲۰ کیلومتر.

یک گردان معمولی اس-۴۰۰ از دست‌کم هشت سکوی پرتاب با ۳۲ موشک و یک پست فرماندهی سیار تشکیل شده‌است. در تاریخ ۲۱ مه ۲۰۰۷ میلادی، نیروی هوایی روسیه اعلام کرد سامانه اس-۴۰۰ قبل از ۱ ژوئیه ۲۰۰۷ میلادی  برای مأموریت‌های جنگی در اطراف مسکو و روسیه مرکزی قرارخواهد گرفت. در تاریخ ۶ اوت ۲۰۰۷ میلادی (۱۵ مرداد ۱۳۸۶ خورشیدی)، اولین هنگ مجهز به اس-۴۰۰ به خدمت فعال ارتش در در نزدیکی مسکو در آمد.

 حداکثر واکنش کرملین در بُعد نظامی، شامل دو اقدام شود؛ اول، استقرار موشک‌های اس 400 در خاک سوریه که آن را رسماً اعلام کرده است. این موشک‌های چهار سامانه‌ای مشترک، در یک الگوی عملیاتی ترکیبی به خوبی قادرند محدوده‌ای تقریباً 300 تا 350 مایلی با پوشش دفاع هوایی 50 هزارپایی را زیر نظر بگیرند و عملاً هرگونه عملیات هوایی ترکیه را از یک سو فلج و از سوی دیگر فضای امن را در اختیار هواپیماهای روسی قرار دهند. این موشک‌ها به خوبی قادرند هدف‌های خودی از دشمن را شناسایی کنند. دوم، گسترش حضور نظامی در سوریه. 

ولادیمیر کوژین، دستیار پوتین در امور همکاری در زمینه فناوری نظامی به خبرنگاران اعلام کرد سامانه‌های اس 400 اعزامی به سوریه فروخته نشده و پس از اجرای ماموریت‌ها به روسیه بازگردانده خواهند شد.

سامانه موشک های دوربرد اس-400 هم اکنون به لاذقیه سوریه منتقل شده است. اگر این سامانه موشکی به طور کامل آنجا مستقر شود، آنگاه روسیه قادر است حریم هوایی را بر فراز شرق مدیترانه، مرزهای ترکیه و بخش های وسیعی از سوریه کنترل کند. بنابراین اگر روسیه تصمیم داشته باشد این حریم هوایی را به روی دیگران ببندد، می تواند به راحتی چنین کاری کند. 

به گفته کارشناسان مسائل سیاسی، دولتمردان ترکیه در چند سال اخیر، ماهیت کثیف خود را نشان دادند. آنها رویای احیای دوباره امپراطوری عثمانی را درسر می‌پرورانند و برای تحقق این رویا دست به هرکاری می‌زنند، مستقیم‌ترین کار برای رسیدن به این رویای خام، تسلط بر عراق و سوریه است، ترک‌ها همه مناطق سوریه و عراق کنونی را حق خود می‌دانند، پس از گروه‌های تروریستی در منطقه حمایت می‌کنند تا شاید آرزوی دیرینه‌شان برآورده شود. از طرفی سران ترکیه قصد تبدیل شدن به قدرت اصلی منطقه را دارند و ایران را به عنوان اصلی‌ترین رقیب منطقه‌ای خود می‌پندارند.

هم اکنون ترکیه مهره جدیدی به نام روسیه را در گیر بازی بچه گانه خود کرده است. روسیه ای که قطعا سوریه و عراق نیست، بلکه باتلاقی است که اردوغان را به پایین می کشد. به هر حال ترکیه بار دیگر نشان داد که اولین و سرسخت‌ترین حامی منطقه‌ای تروریست برای رسیدن به اهداف شوم خود است و حتی برای اثبات آن پنجه در پنجه روسیه می‌اندازد. حریفی که خود ترک‌ها هم می‌دانند که مغلوبش خواهند بود. ترکیه با حمله به سوخو 24 روس کاری کرد که آمریکا سال‌ها در انتظار انجامش بود اما نوعی ترس مانع از انجام آن می‌شد. 

برخی بر این باورند که حادثه هدف قرار دادن جنگنده روس توسط ترکیه به پشتوانه یک طرح از پیش حساب شده به منظور دام انداختن مسکو بوده تا آن کشور از حملات خود علیه تروریست ها عقب نشینی کند، اما کرملین نشان داد به خوبی با قواعد بازی آشنا است و همچنان می خواهد درعرصه منطقه ای و بین المللی بازیگری تاثیرگذار و قدرتمند باقی بماند. 

شاید اگر کودک درون اردوغان کمی بزرگ شده بود، هرگز تن به این بازی از پیش باخته نمی داد