چرا تکفیری‌ها ورزشگاه‌ها را به عنوان اهداف تروریستی خود انتخاب می‌کنند؟
تکفیری‌ها به انتخاب ورزشگاه‌های فوتبال به عنوان یکی از اهداف تروریستی خود تمایل شدیدی دارند. علاقه عمومی به این بازی بهترین زمینه را برای سوءاستفاده به دست آنان داده است.
به گزارش آنا به نقل از تارنمای «صدای آلمان»، اینکه افراط‌گرایان به طور مشخص ورزشگاه‌ها را به عنوان اهداف عملیات تروریستی خود انتخاب می‌کنند، از رابطه پیچیده آنان با ورزش فوتبال نشان دارد. بسیاری از تکفیری‌های افراطی فوتبال را عملی گناه‌آمیز می‌دانند که مانع از آن می‌شود که فرد مومن به وظایف مذهبی‌اش برسد.
در واقعه تروریستی پاریس که دنیا را تکان داد، یکی از مکان‌هایی که تروریست‌ها انتخاب کرده بودند، "ورزشگاه ملی" بود که در آن دیدار دوستانه تیم ملی فوتبال آلمان و فرانسه جریان داشت.
پنج روز پس از واقعه پاریس، نوبت ورزشگاه ورزشی شهر هانوفر آلمان بود تا صحنه حمله احتمالی تروریستی شود.
این بار قرار بود تا تیم ملی فوتبال آلمان در دیداری دوستانه میزبان تیم ملی هلند شود. این مسابقه پس از آنکه سازمان امنیت فرانسه اطلاعاتی را در مورد یک عملیات تروریستی احتمالی در ورزشگاه هانوفر و دیگر نقاط این شهر در اختیار نهادهای امنیتی آلمان قرار داد، لغو شد.
بازی دوستانه فوتبال میان تیم‌های ملی بلژیک و اسپانیا در بروکسل نیز برگزار نشد.
داعش به دنبال دو قطبی کردن جامعه
به گزارش صدای آلمان به نقل از «جیمز ام.دورسی» خبرنگار و مدیر موسسه "Fankultur" (فرهنگ هواداران) در دانشگاه «وورتسبورگ»، یک حمله احتمالی موفق علیه مسابقه فوتبال می‌تواند کمک بسیار بزرگی به داعش در تحقق هدفش برای دوقطبی کردن جامعه و تشدید تنش‌های اجتماعی باشد.
وی در مقاله‌ای برای سایت "قنطره" به بخش بزرگی از نوجوانان فرانسوی خارجی‌تبار اشاره می‌کند که به دلیل نیافتن جایگاهی برابر با نوجوانان اصالتا فرانسوی در جامعه فرانسه و برای نشان دادن اعتراض و احساسات خود در این زمینه، دست از حمایت تیم ملی فوتبال فرانسه کشیدند.
به نوشته دورسی، بخشی از ترس فرانسه ریشه در این واقعیت دارد.
وی اضافه می‌کند بخش دیگری از ترس فرانسه به سابقه ناآرامی‌های خشونت‌باری باز می‌گردد که پس از مسابقات فوتبال از سوی مهاجران به نمایش گذاشته شدند، صرف نظر از اینکه تیم ملی فوتبال فرانسه پیروز یا ناکام زمین را ترک می‌کرد.
به حاشیه رانده شدن
فرانسه در سال ۱۹۹۸ میلادی توانست با تیمی که غالب بازیکنانش تبار خارجی داشتند، جام قهرمانی فوتبال جهان را بالای سر ببرد. در آن زمان این تیم به نماد همگرایی موفق خارجیان با جامعه فرانسه تبدیل شد.
11 سال بعد ۱۲ هزار جوان فرانسوی با تبار الجزایری به سوی کاخ الیزه در پاریس هجوم بردند تا یک پیروزی را جشن بگیرند. این پیروزی اما به برد تیم ملی فرانسه برابر ایرلند در چارچوب بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ میلادی ارتباطی نداشت، بلکه این جوانان از برد تیم ملی فوتبال الجزایر برابر تیم ملی مصر و راهیابی الجزایر به جام جهانی خرسند بودند.
این پایکوبی بزودی تبدیل به آشوب و اغتشاش شد تا جایی که ماموران پلیس فرانسه وارد عمل شدند.
گزارشگر روزنامه انگلیسی "گاردین" در آن زمان نوشت این ناآرامی‌ها بیش از هر چیز به سابقه استعمار فرانسه بر الجزایر بازمی‌گردد؛ سابقه‌ای که موجب شد الجزایر به عنوان بخشی از خاک فرانسه تلقی شود اما با الجزایری‌ها به عنوان شهروندان درجه دو رفتار می‌شد.
یک رویداد مشابه در سال ۲۰۱۴ میلادی رخ داد: پس از برد تیم ملی فوتبال الجزایر برابر روسیه در مسابقات جام جهانی برزیل دو شهر پاریس و مارسی صحنه درگیری طرفداران خارجی‌تبار فرانسوی با پلیس بود.
ناامیدی، دلیل افراط گرایی
به گزارش صدای آلمان، دورسی در مقاله خود می‌نویسد گروه داعش با انجام عملیاتی تروریستی در ورزشگاه ملی فرانسه به دنبال ایجاد چنین شکاف اجتماعی بوده است.
وی اضافه می‌کند داعش تلاش می‌کند از "احساس از پیش محکوم شدن، تبعیض و به حاشیه رانده شدن" که اقلیت‌های ناامید و محروم به آن دچارند، سوءاستفاده کند.
اما به باور نویسنده، این گروه تروریستی این بار نتوانسته است با این راهکار به هدف برسد زیرا فرانسوی‌ها و دیگر مسلمانان، حملات تروریستی پاریس را حتی قاطعانه‌تر از حملات تروریستی به نشریه طنز شارلی ابدو محکوم کرده‌اند.
دورسی از معیارهای متفاوت جامعه بین‌‌المللی می‌نویسد که نسبت به واقعه ترور پاریس با تمام قوا واکنش نشان می‌دهد، در حالی که در برابر واقعه تروریستی بیروت که یک روز پیش از پاریس رخ داد و ۴۰ کشته بر جای گذاشت، با سکوت برخورد کرد.
به گزارش صدای آلمان، این نویسنده به تلخی و ناامیدی لبنانی‌ها و سوری‌ها اشاره می‌کند که در نوشته‌های خود در فضای مجازی از بی‌تفاوتی کشورها نوشته‌اند و به این امر اعتراض می‌کنند که هیچ ساختمانی در غرب به نشان ابراز همبستگی به رنگ پرچم لبنان یا سوریه در نیامد.
به نوشته دورسی، ساکنان منطقه «مولن‌بیک» در بروکسل نیز درست با همین احساس بی‌اهمیت شمرده شدن سر می‌کنند.
آمار بیکاری در این منطقه ۳۰ تا ۵۰ درصد بیشتر آمار متوسط بیکاری در بلژیک است.
مولن‌بیک منطقه‌ای است که بیشتر ساکنانش را مهاجران مسلمان تشکیل می‌دهند و گروه داعش توانسته است نفوذ زیادی در آنجا به دست آورد.
به گزارش صدای آلمان، «جمال ایکازبان» عضو حزب سوسیالیست بلژیک و نماینده مجلس این کشور که خود اصالتا مراکشی است و در منطقه مولن‌بیک بزرگ شده است، در مقاله‌ای برای روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» اصل مطلب را در یک جمله خلاصه کرد: دین دلیل اصلی (افراط‌گرایی) نیست. دلیل اصلی بیش از هر چیز ناامیدی است.
نظر شما