هزینه انتقاد از دولت را لیلا حاتمی می دهد

این روزها چند سوال در ذهن من می چرخد. رئیس جمهور نماینده یک ملت است یا یک بازیگر؟ آیا رفتار و کردار هر ایرانی در آن سر دنیا نشانگر رفتار همه ایرانیان است؟ آیا همین رفتار نشانگر سیاست گذاری ها و جهت گیری های یک دولت و نظام است؟

اسفندماه سال 91 محمود احمدی نژاد در لباس رئیس جمهوری اسلامی ایران به مراسم ختم هوگو چاوز همتای ونزوئلایی خود می رود. بلافاصله عکس هایی منتشر می شود که در آن احمدی نژاد مادر چاوز را در آغوش گرفته است. آن روزها رسانه ها خیلی به این مسئله پرداختند ، اما در آن زمان هم رسانه های همسو با جریان دولت کاری به این اتفاق نداشتند و منتقدان دولت با آب و تاب این مسئله را پوشش می دادند. این مسئله هم کاملا طبیعی بود. منتقدان دولت نقد خود را می کردند و می گفتند کسی که ردای ریاست جمهوری ایران را بر تن خود کرده است باید موازین نظام جمهوری اسلامی را رعایت کند.

هفته گذشته در جریان جشنواره فیلم کن ، ژیل ژاکوب رئیس این جشنواره که پیرمردی پا به سن گذاشته است لیلا حاتمی بازیگر سینمای ایران را می بوسد. بلافاصله رسانه هایی که اتفاقا این روزها و پس از روی کار آمدن دولت یازدهم به منتقدین دولت تبدیل شده اند به پوشش گسترده این مسئله و انتقاد از عملکرد حاتمی می پردازند. این قضیه تا جایی گسترش می یابد که لیلا حاتمی بیانیه می دهد و ابراز تاسف می کند. این درحالی است که همین رسانه ها در ماجرای در آغوش کشیدن مادر چاوز توسط رئیس جمهوری ایران واکنش چندانی نشان ندادند.

تیتر برخی از خبرهایی که دراین رسانه ها برای روبوسی احمدی نژاد و مادر چاوز منتشر شده بود را مقایسه کنید با تیتری که همان رسانه ها برای خبر روبوسی ژیل ژاکوب و لیلا حاتمی منتشر کردند.

اگر موازین شرعی برای ما موضوعیت داشته باشد، قاعدتا باید برخوردها در این دو اتفاق به یک نحو باشد. اگر بحث سیاست های فرهنگی نظام ما باشد ، قاعدتا کسی که عنوان رئیس جمهوری را یدک می کشد، باید بیشتر مورد توجه باشد تا یک بازیگری که به کسی و جایی وصل نیست.

سوالی که مطرح است این است که چرا این همه روی لیلا حاتمی متمرکز شده اند؟ به نظر نگارنده موضوع تنها غیرت دینی و یا موازین انقلابی نیست، بلکه مسئله پیدا کردن موضوعی برای خرده گرفتن به دولت است. خدا را شکر می کنم که رئیس جمهور کنونی ما هم روحانی است و به اصول شرعی آگاه و پایبند است و هم موازین جمهوری اسلامی را به خوبی می شناسد و بسیار بعید می دانم که خود او کارهایی از جنس کارهایی که رئیس دولت قبل در مراسم ختم چاوز انجام داد، انجام دهد که اگر اینگونه بود، حاشیه پردازی های ماجرا لیلا حاتمی در کن را باید به توان 1000 می رساندیم.

منتقدان دولت این روزها فرهنگ را دست آویز انتقادات خود کرده اند و روزی نیست که به وزرای فرهنگی دولت به خصوص علی جنتی خرده ای نگیرند. در همین ماجرا هم علی جنتی مجبور به واکنش شد و درباره این ماجرا گفت: فکر می‌کنم در این قضیه ایشان غافلگیر شد، ولی به هر صورت این رفتار قابل قبول و دفاع نیست.

احتمالا باید منتظر پاسخ های جنتی در کمیسیون فرهنگی مجلس نیز باشیم. در حقیقت هزینه ای که لیلا حاتمی می پردازد، هزینه ای است که منتقدان دولت برای دولت تراشیده اند و این بار قرعه به نام لیلا حاتمی خورده است.