با پرکارترین بدلکار زن آشنا شوید + تصویر

مهسا احمدی در سن 25 سالگی پرکارترین و معروفترین خانم بدلکار ایران است. او حتی تعداد فیلمها یا تیزرهایی که در آن کار کرده است را به یاد نمی آورد و با خنده می گوید: «وای... نمی توانم بشمارم. پروژه های قدیمی که اصلا یادم نمیاید» و از فیلم هایی که اخیرا کار کرده است نام می برد. " رخ دیوانه، عصر یخبندان، جرم، متروپل، راه آبی ابریشم و ..."

به گزارش صدای ایران به نقل از روزنامه نوآوران، بعضی از ما عاشق هیجان هستیم و برای تجربه کردن آن دست به کارهای مختلفی میزنیم. ممکن است به ورزشهای مهیج روی بیاوریم یا گاهی یک تفریح هیجان انگیز را انتخاب کنیم. اما خیلی کم می‌شود که بخاطر لذت هیجان یک شغل ثابت انتخاب کنیم. کار روزانه ایی که باعث کسب درامد شود.

اما هیجان جزء جدایی ناپذیر زندگی مهسا احمدی ست. دختری پر شور و انرژی که بخاطر عشقش به ورزش و هیجان بدلکار شده است. مهسا احمدی در سن 25 سالگی پرکارترین و معروفترین خانم بدلکار ایران است. او حتی تعداد فیلمها یا تیزرهایی که در آن کار کرده است را به یاد نمی آورد و با خنده می گوید: «وای... نمی توانم بشمارم. پروژه های قدیمی که اصلا یادم نمیاید» و از فیلم هایی که اخیرا کار کرده است نام می برد. " رخ دیوانه، عصر یخبندان، جرم، متروپل، راه آبی ابریشم و ..."

اینقدر با ذوق و شوق از کارش می‌گوید که عشقش به این کار را به راحتی متوجه میشوی. دختری صمیمی که این روزها علاوه بر بدلکاری مشغول تخصیل در رشته تربیت بدنی نیز هست. نزدیک به 8 سال است که مشغول بدلکاری است. وقتی از او میپرسم مگر از چند سالگی وارد این رشته شدی. می‌گوید: تازه 18 سالم شده بود. و داستان را اینطوری آغاز می‌کند: من از 6 سالگی ژیمناستیک کار کردم. عاشق ژیمناستیک بودم و هستم. چندین دوره قهرمان شدم و مقامهای زیادی کسب کردم اما در ایران دختران تا 18 سالگی می‌توانند ژیمناستیک را ادامه دهند. یعنی تا زمانی که در مدرسه هستند. بعد از آن هیچ رقابتی وجود ندارد و تیم و باشگاهی نیست که در آن عضو شوند. منم وقتی مدرسه تمام شد مجبور شدم ژیمناستیک را کنار بگذارم اما دوست نداشتم از محیط ورزش دور باشم. به همین خاطر رشته های ورزشی دیگر را امتحان کردم و حتی در ووشو کمربند مشکی گرفتم. اما باز از هیچ رشته ایی مثل ژیمناستیک لذت نمیبردم. این رشته ها هیجان برایم نداشت در حالیکه در اوج امادگی جسمانی بودم. در همان دوران با آقای اقدسی آشنا شدم. آن زمان ایشان سرمربی باشگاه بدلکاری مرحوم پیمان ابدی بودند. ایشان وقتی آمادگی بدنی و استعداد مرا دیدند به من پیشنهاد دادند که در باشگاه زیر نظر ایشان کار کنم.

مهسا احمدی وگروهشان فقط در پروژه های ایرانی مشغول کار نیستند. آوازه تیم بدلکاری 13 به خارج از ایران نیز رسیده است. آنها در فیلمهای هالیوود و بالیوود نیز حضور داشته اند و موفقیتهای چشمگیری هم بدست آورده اند.

شروع کار آنها در خارج از ایران در سال 87 در سریال ترکی دره گرگها بود. مهسا احمدی و چند نفر از اعضای تیم برای اجرای صحنه های اکشن یک فصل از سریال انتخاب شدند و توانستند به خوبی از عهده این کار بربیایند.

پس از اجرای این سریال در صنعت فیلمسازی ترکیه به شهرت رسیدند و پیشنهادات مختلفی به دستشان رسید. از جمله دو فیلم سینمایی و یک تیزر تبلیغاتی. اما چه شد که پای او و دوستانش به هالیوود باز شد؟ مهسا اینطور روایت می‌کند: یکی از این فیلمهای سینمایی بزرگترین فیلم اکشن ترکیه بود.

پر از صحنه های اکشن و بدلکاری که خوشبختانه ما به خوبی همه آنها را اجرا کردیم. کارگردان این فیلم در فیس بوک و شبکه های اجتماعی قسمتی از این صحنه ها را گذاشت و از بدلکاری ما تمجید کرد. تا اینکه کارگردان اکشن سری سوم جیمز باند یا همان "اسکای فال" نظرش جلب می‌شود و با گروه ما تماس می‌گیرد. بعد از یکسری صحبتهای اولیه برای تست به آمریکا میرویم.

از 5 نفرمان تست می‌گیرند که 3 نفر از جمله من برای کار انتخاب میشویم و قرارداد میبندیم. در سال 2012 بین 3 فیلم بتمن، اسپایدرمن و اسکای فال جایزه بهترین تیم بدلکاری بازیگران بدلکار هالیوود به تیم ما می‌رسد. اینطوری می‌شود که با تیم 13 آشنا می‌شوند. بعد از آن چند تا کار بالیوودی هم انجام میدهیم.

مهسا به یکباره هم با بدلکاری آشنا نشد. او مدتها بود که در مورد آن تحقیق و تمرینات بدلکاری را دنبال میکرد. اما در باشگاه بدلکاری چه فعالیتهایی می‌کنند؟ در باشگاه ورزشهای مخصوص این رشته را انجام می‌دهند. ورزشهای سنگین بدنسازی اما نه با دستگاه بلکه روی وزن خودشان و بدنشان متمرکز می‌شوند.

همچنین غیر از بدنسازی متناسب با پروژه ایی که در دست دارند تمرین می‌کنند مثلا اگر پرش از ارتفاع باشد تمرینهای مخصوص پریدن را انجام می‌دهند.

مهسا وقتی به عضویت "تیم 13 " درآمد تنها خانم عضو گروه بود. به همین خاطر کارش سخت بود: من تمرینهای بدنسازی را جدا از تیم و در یک باشگاه دیگر انجام میدهم ولی سر تمرینهایی که مخصوص فیلمهاست به گروه میپیوندم.

به صورت متوسط روزی دو ساعت تمرین میکنم. به هر حال خودم را باید به بقیه برسانم. بدلکاری برای خانمها خیلی سختتر است. خیلی از آنها را میبینم که علاقه دارند اما نمیدانند چطوری باید شروع کنند. بعضی دیگر هم باشگاه میایند حتی کار هم می‌کنند اما زود دست می‌کشند.

من تنها زن بدلکار نیستم نزدیک به 20 خانم دیگر هم مشغول این کار هستند اما من پرکارترین و منظمترین آنها هستم. در هر صورت توان بدنی یک زن با یک مرد قابل مقایسه نیست. شرایط کاری ما هم دشوار است. یک خانم باید خیلی تلاش کند و پا به پای مردها تمرین کند تا عقب نماند. من خیلی سعی کردم که به اینجا رسیدم.

پرش از ارتفاع، آتشسوزی، واژگون کردن ماشین و .... چگونه یک دختر جوان شهامت انجام این کارها را دارد. واقعا سر هیچ کدام از این صحنه ها نمیترسد.

وقتی از کارش با شور و هیجان تعریف می‌کند خودم را که جای او قرار میدهم تمام تنم میلرزد. چطور یک دختر این کار را شغل حود انتخاب کرده است و هر روز با این همه خطر دست و پنجه نرم می‌کند. می‌گوید: من سالها ورزش حرفه ایی کردم و قتی 18 سالم بود در اوج آمادگی جسمانی بودم. البته سنم هم بی تاثیر نبود. در سنی قرار داشتم که پر از شر و شور بودم .در واقع به هیجان نیاز داشتم و این هیجان برایم جذاب بود. اینکه اصلا نترسم هم نیست.

سر هرکدام از کارهایی که انجام میدهم کمی ترس طبیعی‌است اما به گروهی که با آنها کار میکنم خیلی اعتماد دارم. چه مربی‌ام چه تیمی که همراهشان هستم محیط کار را برایم قابل اعتماد کرده اند. در هر ورزش و رشته ایی خطراتی وجود دارد. احتمال اسیب دیدگی در همه کاری همیشه هست. این خود ما هستیم که هر کاری را برای خودمان امن یا نا امن میکنیم. تمرین منظم، با یک تیم حرفه ای کار کردن و رعایت یک سری عوامل ایمنی باعث اعتماد به نفس و شهامت می‌شود ضمن اینکه علاقه هم داشته باشی.

وقتی صحبت ترس و نگرانی می‌شود مهسا یاد مادرش می‌افتد. سوالی که در ذهن من هم وجود دارد. خانواده اش چطور اجازه داده اند دخترشان هر روز در دل یک صحنه خطرناک باشد. چطور از ابتدا شغل او را پذیرفتند؟ " مادرم اصلا نمیتوانست این موضوع را قبول کند. مدام نگران بود و استرس داشت. دو سال هر روز سر تمرینات و پروژه ها میآمد و تمام وقت چشم از من برنمیداشت. هنوز هم نگران است اما دیگر با این موضوع کنار آمده آن اوایل خیلی تلاش کردند تا مرا منصرف کنند اما کم کم وقتی علاقه و پشتکار مرا دیدند پذیرفتند. من نگرانی های آنها را درک میکنم. به هر حال پدر و مادر همیشه نگران فرزندشان هستند. خوشبختانه در این سالها که اتفاقی نیفتاده است. همانطور که گفتم معتقدم آدم باید خودش امنیت کارش را به وجود بیاورد."

با وجود آقایان بدلکار مهسا در خیلی از پروژه ها جای بازیگران مرد بدلکاری کرده است حتی در اولین کارش. او از آغاز کارش با خنده شیرینی یاد می‌کند: آقای رامبد جوان قصد داشت یک تیزر تبلیغاتی برای یک شرکت چای بسازد. با یکی از بدلکاران هم صحبت کرده بودند اما روز فیلمبرداری دست او آسیب میبیند. من هم آن اوایل هر جا که آقای اقدسی( مربیم) کار میکرد حضور داشتم تا با محیط کار بیشتر آشنا شوم. وقتی فیلمبرداری متوقف شد آقای جوان نگاهی به من کردند و گفتند یعنی تو نمیتوانی این صحنه را اجرا کنی. گفتم من تا حالا جلوی دوربین نرفتم. میترسم نتوانم. ولی ایشان اینقدر با من خوب صحبت کرد و اعتماد به نفس داد که روحیه گرفتم. خلاصه لباسهای مردانه تنم کردم و اولین کارم را انجام دادم. آن صحنه تیزر چای هم این شکلی بود که بین دو ساختمان میپریدی، پشتک میزدی و میرفتی. دو کار بعد از این هم با آقای رامبد جوان انجام دادم. سریال "نشانی" و فیلم سینمایی "پسر آدم دختر حوا".

وقتی سطح دستمزدهای ایران و خارج از ایران رابا هم مقایسه میکنیم همراه تمام امکاناتی که برای بدلکارانشان قائل هستند. دچار سرخوردگی و ناامیدی میشویم اما من فقط برای علاقه شخصیم این کار را میکنم. در خارج از ایران امنیت کار با تمام ریزه کاریها رعایت می‌شود. سر تمرینات نیز ماشینهای آمبولانس، آتشنشانی وجود دارد. اما در ایران گاهی یک امبولانس هم سر صحنه نیست. وقتی هم که به عوامل فیلمبرداری گوشزد میکنیم. میگویند ایمنی کار و مسئولیتش با خودتان است. در خارج از ایران برای ساعتهای تمرین هم دستمزد میگیریم و هر صحنه را که انجام میدهیم نیز جدا پول میگیریم اما اینجا در ایران برای واژگون کردن ماشین کلا 3 میلیون دستمزد میگیریم. دختران ورزشکار در ایران مشکلات زیادی دارند چون کلا به ورزش زنان بی توجهی می‌شود اما مشکلات من به عنوان یک زن بدلکار از همه آنها بیشتر است. بعضی وقتها پیش خودم می‌گویم باز آنها یک باشگاه پیدا می‌کنند که در آن تمرین کنند اما من باید مدتها دنبال جایی برای تمرین بگردم. « وقتی از او میپرسم تا چند سالگی میخواهی بدلکاری را ادامه دهی، میخندد و می‌گوید: تا زمانی که اتفاق بدی برایم نیفتد. اما فکر میکنم تا 40 سالگی توانش را داشته باشم. فعلا که اول راهم».

اما مهسا درد دلهای زیادی دارد. با تمام شور شوقی که از کارش تعریف می‌کند وقتی صحبت از مشکلات به میان می‌آید، خنده اش محو می‌شود و از سختیها می‌گوید. دلش پر است از نامهربانیها و بی احترامیها. پشت سر هم از بی تفاوتی مسئولین می‌گوید: بدلکاری زیر نظر خانه سینما است. اما خانه سینما تا به حال هیچ کاری نه برای من و نه برای بقیه همکارانم کرده است. ما بزرگترین جایزه هالیوود در حوزه بدلکاری را گرفتیم اما آنها یک تقدیر ساده از ما نکردند. در مسابقات جهانی تا آن حد مورد توجه بودیم. در حالیکه خانه سینما هیچ وقت از من و دوستانم حمایت نکرده است. یک باشگاه برای ما فراهم نمی‌کند. ما خودمان سالن باشگاه اجاره میکنیم. مدتی در باشگاهی در بوستان ولایت تمرین میکردیم که زیر نظر شهرداری است. شهرداری وفتی فهمید ما تمرینهای بدلکاری آنجا انجام میدهیم. سالن را از ما پس گرفت با این توجیه که کار شما خطرناک است و ما مسئولیت قبول نمیکنیم. ما سراغ هر بیمه ای که رفتیم تا خودمان را بیمه کنیم به ما گفتند به شما بیمه تعلق نمیگیرد چون احتمال خطر در کار شما زیاد است.

این ماه مهسا احمدی به همراه تیم بدلکاری 13 تصمیم دارند که در مسابقات جهانی بدلکاری روسیه شرکت کنند تا در کارنامه کاریشان موفقیتهای بیشتری ثبت کنند. آنها در 3 بخش پرش از ارتفاع، آتش‌سوزی و واژگون کردن ماشین شرکت می‌کنند که در بخش واژگون کردن ماشین مقام اول را آقای اقدسی بهدست می‌آورند. مهسا نیز در بخش آتشسوزی حاضر می‌شود که متاسفانه مقامی به دست نمی‌آورد اما به شدت مورد توجه رسانه ها قرار میگیرد. مهسا ادامه میدهد: در این مسابقات تنها دو خانم حضور داشتند. یک خانم از روسیه و من از ایران. اینکه یک دختر از ایران در این مسابقات شرکت داشت خیلی نظر همه را جلب کرده بود. مدام از طرف رسانه ها با من مصاحبه می‌شد. در بخشهای خبری این موضوع را ذکر میکردند و حتی گفتگوی تلویزیونی با من انجام شد. حتی بیش از آنکه به این مسابقات توجه شود به حضور یک دختر ایرانی در آن توجه می‌کردند. به نوعی من نماینده دختران ایرانی شده بودم و آنها را نسبت به زندگی دختران ایرانی کنجکاو کرده بودم. برای خودم جالب شده بود که اینطوری مرکز توجه قرار گرفتم. رسانه ها تمام وقت خبرنگارشان را میفرستادند تا با من مصاحبه کنند یا عکس بگیرند.