با نزدیک شدن به سال سوم شورای شهر تهران جناح‌ها و گروه‌های حاکم بر فضای سیاسی شورای اسلامی شهر تهران، رقابت خود را برای کنار زدن جناح مقابل آغاز کرده‌اند.
به گزارش آنا، سایت پایتخت نوشت: انتخابات هیات رییسه شورای شهر تهران که علی القاعده می بایست تا یک ماه آینده برگزار شود از آن حیث دارای اهمیت است که در ۲سال گذشته ۲رییس از دو طیف سیاسی کشور بر آن جلوس کرده اند.
سال اول به لطف فضای با نشاط انتخابات ریاست جمهوری احمد مسجد جامعی با استفاده از فضای حاکم بر کشور بر صندلی ریاست نشست. در این بین ۲نفر از ورزشکاران شورای شهر جدیدی و ساعی با اصلاح طلبان همراه شدند و رییس را انتخاب کردند.
اما پس از قرارگیری قالیباف به عنوان شهردار و اتفاقاتی که در سال اول شورا حادث شد و حجم تذکرات و سوالات اعضا به سمت شهردار تهران ُ انتخابات در سال دوم به گونه دیگری رقم خورد و رییس دوره دوم و سوم به جایگاه ۱۰ساله خود بازگشت.
در این بین رای ورزشکاران شورا این بار به سبد اقبال اصولگرایان ریخته شد تا مهدی چمران در سال دوم رییس شورای چهارم باشد.
چمران که تجربه کافی را در این تصدی داشت به خوبی اوضاع را کنترل کرد. کنترل به این معنا که لایحه بودجه و تفریغ بودجه با هیاهوی کمتری سرمنزل مقصود رسید. به این مطلب از آن جهت اشاره شد که ۲ وظیفه اصلی شورای شهر در این سالها تصویب همین دو لایحه مهم در شهر تهران است. به هرحال او ۱۰سال در این جایگاه بوده است.
اما در این بین تذکرات و سوالاتی که بعضا از دوره مسجدجامعی به جای مانده بود سرباز می کرد و رییس باید انتخاب می کرد که جانب شهرداری را بگیرد یا تذکر اعضای شورا را؟ تذکراتی همچون هتل اسپیناس توسط قناعتی٬ بوستان مادر توسط حقانی٬ قطع درختان باغات تهران توسط حافظی٬ تخلفات بلند مرتبه سازی توسط اقبال شاکری و در نهایت تذکرات پی در پی دنیامالی به نحوه اداره شورا که این آخری مخاطبش خود چمران بود.
حال با هر پستی و بلندی سال دوم شورای شهر تهران به پایان رسیده است. عده ای به فکر بازگشت مسجد جامعی هستند، عده ای به فکر حفظ چمران و عده ای نیز به فکر عبور از این دو هستند و معتقدند باید مدیریت شورا از این حالت سنتی تغییرات اساسی کند تا بتوان نظارت اساسی بر شهر داشت.
در این بین نمی توان علاقه مرتضی طلایی را برای ریاست شورا نادیده گرفت. وی مدتهاست که خود را نایبی در قاموس ریاست شورا معرفی می کند و هم در جلساتی که چمران حضور ندارد سعی می کند به خوبی جلسه را اداره کند.
از آنسو در اردوگاه اصلاح طلبان نیز ٬ احمد دنیامالی تلاش فراوانی می کند تا خود را مرد متخصص شورای شهر نشان دهد و خود را شایسته ریاست شورا می داند این را از تذکرات او به نحوه اداره جلسات و نظرات تخصصی وی راجع به مدیریت شهری که به خوبی بار کارشناسی این شورا را افزایش داده می توان دریافت.
البته نباید غافل بود در هر انتخاباتی در شورای شهر حقانی به واسطه سابقه طولانی مدتش در شهرداری از گزینه های روی میز است. وقتی گفته های او را در این باره با خبرنگاران می بینیم وی پاسخ می دهد که سیاسی نیست و جایگاه ریاست شورا یک جایگاه سیاسی است.
حقانی را در بین اصلاح طلبان می توان با کاشانی در اصولگرایان مقایسه کرد این دو بیش از آنکه داعیه ریاست داشته باشند بیشتر به فکر سازماندهی تشکیلات جناح متبوع خود هستند.
از این اسامی بالادستی که بگذریم سروری در اصولگرایان و حکیمی پور در اصلاح طلبان همیشه علاقه مند هستند که در کرسی ریاست شورا بنشینند زیرا هر کدام خود را از ریشه داران جناح های سیاسی خود می دانند که البته بعید است در هیاهوی نامهای بالا امکانی برای این دو عضو شورای شهر باشد.
جدای از این تحلیلی که مبتنی بر اراده اعضای شورا بود، دیگران نیز معتقد هستند شهرداری تهران نقش بسزایی در انتخابات هیات رییسه شورا دارد که این نظر نیز ارزشمند است به هر ترتیب هیات رییسه شورای شهر در تسهیل و یا سخت گیری بر شهرداری نقش موثری می تواند ایفا کند.
باید منتظر ماند و دید برآیند نظر تمامی عوامل فوق چگونه در انتخابات یک ماه آتی بروز و ظهور خواهد یافت.
نظر شما