محکومیت تخریب قبور ائمه بقیع (ع) از سوی مراجع تقلید

آیات عظام نوری‌همدانی، صافی‌گلپایگانی، جوادی‌آملی و مکارم‌شیرازی در نوشتارها و پیام‌هایی به مناسبت هشتم شوال سالروز تخریب بقیع به دست وهابیون جنایات این فرقه منحرف را محکوم کردند.

به گزارش ایسنا، منطقه قم، متن پیام آیت‌الله‌ حسین نوری همدانی به شرح زیر است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

از حدود 90 سال پیش و پس از اینکه فرقه تکفیری وهابی با تخریب قبور ائمه بقیع (علیهم السلام) و ارتکاب جنایات قبیح در مسجد مدینه و در کربلا در ریختن خون‌ها و از بین بردن آثار اسلامی عقاید منحرفانه خود را ظاهر کردند هر سال خاطره این مصیبت عظیم در قلوب مسلمانان تجدید می‌شود.

این فرقه که برخلاف مبانی قرآن مجید و احادیث معتبر اسلامی با تکیه بر استکبار و صهیونیست‌ها ذلیلانه زیر سلطه آنها قرار گرفتند، راه اختلاف و ایجاد تفرقه با مسلمانان را پیموده و هر روز بر جنایات و شقاوت خود افزودند و ماهیت شقاوتمندانه خود را در محو آثار اسلامی، تخریب مساجد، ریختن خون مسلمانان و کشتن زنان و کودکان بیش از پیش ظاهر ساختند.

این فرقه منحرف در انجام همه این جنایت‌ها هدفی جز حفظ حکومت خود نداشتند و در ایجاد گروه داعش و ریختن خون‌ها در عراق، سوریه، لبنان، بحرین، یمن و نیجریه منظور و هدفی جز خدمت به استکبار و صهیونیسم جهانی ندارند.

اخیراً در میان کشورهای اسلامی هیچ کشوری به اندازه این رژیم از کشورهای غربی و همفکران آنها که هدفی جز ایجاد جنگ و اختلاف افکنی‌ها برای فروش سلاح‌های جنگی ندارند، سلاح جنگی نخریده است و هم اکنون در حدود سه ماه است که با تهاجم شبانه روزی و کشتار بیرحمانه مردان، زنان و کودکان و تخریب مساجد، مدارس، بیمارستان‌ها و خانه‌های کشور یمن خادم الحرمین الشریفین بودن خود را در انظار جهانیان به نمایش گذاشته است.»

همچنین آیت‌الله صافی‌گلپایگانی در نوشتاری با عنوان "در سوگ هجوم به تاریخ اسلام" آورده است:

«بسم الله الرّحمن الرّحیم

* یادآور روزهای بزرگ

بقیع، عنوان بقعه‌ای از بقاع مدینه طیّبه است که حافظ آثار بخش‌های مهمّی از تاریخ صدر اسلام است و در طول چهارده قرن و اندی که از هجرت می‌گذرد، همواره یادآور روزهای بزرگی است که هرکدام در معرّفی اسلام و رسالت الهی حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله از اسناد مهمّ تاریخ است.

پاسداری از این آثار و حفاظت از آنها، پاسداری از مبانی دعوت به توحید و قرآن کریم است.

این آثار و سایر آثار تاریخی که در حرمین شریفین قرار دارد، همواره بین مسلمانان، با عظمت و قداست و مورد احترام بوده و هست و مردم، سیره‌ی پیغمبر، مجاهدات پیغمبر، غزوات پیغمبر، اهل‌بیت پیغمبر و اصحاب پیغمبر صلّی الله علیه و آله را در آنها می‌دیدند و از اعتبار بالا و بی‌مانندی برخوردار است.

* تاریخ اسلام در حرمین شریفین

هر نقطه‌ی این دو حرم، بینش‌افزا و ایمان‌پرور است. وجود پیامبر اسلام و حواشی و اطراف وجود آن حضرت، خاندان بزرگوارش، عبدالمطّلب جدّ آن حضرت، ابوطالب عموی ایشان، فاطمه بنت اسد همسر محترم ابوطالب که به منزله مادر برای ایشان بود همسرانش در مدینه و همسر یگانه‌اش خدیجه، سبط اکبرشان و نوادگان عالیقدر و حمزه عموی بزرگوار دیگرشان، بخش بسیار مهمّی از تاریخ اسلام است.

هم‌چنین غزوه‌ی اُحد و بدر و مقامات و مساجدی، مانند مولد آن حضرت، کوه تاریخی حرا و غار شریف آن مرکز بعثت آن بزرگوار به سوی خلق و آغاز دعوت و نیز خانه‌ی امّ‌ هانی جایگاه شروع معراج و ده‌ها مکان مقدّس دیگر، همه تاریخ این دین حنیف را معرّفی می‌کند، و حرمین شریفین علاوه بر کعبه‌ی معظّمه و مسجد النّبی، نیز به اعتبار این اماکن تاریخی و محترم، دارای عالی‌ترین هویّت است.

قرآن مجید، «بیت» را به وجود آیات بیّنات و مقام ابراهیم، معزّز و مکرّم معرّفی نموده و«مقام ابراهیم علیه‌السّلام» به این نسبت مورد احترام است.

* لزوم بزرگداشت مقامات پیامبر در حرمین شریفین

حرمین شریفین، بقعه‌هایی دارد که بسیاری از آن‌ها منسوب به خاتم‌الانبیاء حضرت محمّد صلّی الله علیه وآله وسلّم است. سزاوار است که مقامات جلیله و کریمه‌ای که همه مضاف به نام آن حضرت است، به مرور اعصار باقی بماند و مقامات ایشان در مکّه و در مدینه، همچون مقام ابراهیم باید معروف و مشهور باشد.

همان‌گونه که نام ابراهیم، پیام‌آور بزرگ توحید به آن مقام جاودانگی دارد؛ نام محمّد و رسالت او به توحید و مقامات او در حرمین شریفین باید جاودان بماند و خواهد ماند.

همان‌طور که تخریب مقام ابراهیم و جلوگیری از عبادت خدا و نماز در آن به عنوان شرک‌گرایی جایز نیست؛ منع از تعظیم و تکریم مقامات محمّدی که هر کدام جلوه‌ی مقام ابراهیمی است به این عناوین جایز نیست.

مکان‌های مقدّس مکّه و مدینه اگرچه به نام دیگران هم باشد، همه نام و جایگاه پیامبر اسلام و شعاع نام آن حضرت است. همه مکمّل دعوت به توحید و تاریخ دین توحید و عقیده به توحید و پیام توحید و اعزاز کلمه‌ی توحید است. اگر ابراهیم به این مقام واحد یاد می‌شود؛ محمّد صلّی الله علیه و آله به همه‌ی این مقامات متعدّد یاد می‌شود که همه جاودانگی دارد.

* هدف اصلی از تخریب بقیع

امّا افسوس که بیشتر این مشاهد و مقامات را تخریب نمودند. خسارات بزرگی به تاریخ اسلام به واسطه‌ی از بین‌بردن این اسناد تاریخی وارد شد که جبران‌پذیر نیست، و پشتوانه‌های تاریخی دین مبین را ویران نمود.

هدف شوم دشمنان در این اهانت بزرگ و در این سیاست، از بین‌بردن پشتوانه‌های تاریخ اسلام و اسناد و آثار خارجی و عینی تاریخ بود؛ آثار و ابنیه و مقامات و مشاهدی که تا دنیا برقرار است باید محفوظ بماند و در پاسداری از حریم و حرمت آنها، کمال اهتمام مبذول شود، متأسّفانه این مشاهد مقدّسه را منهدم نمودند.

در دنیای کنونی که دولت‌ها و مردم به حفظ سوابق فرهنگی و مواریث افتخارآمیز خود اهتمام دارند، این مواریث عزیز منهدم گردید و یا نام آنها را عوض نمودند.

هیچ امّت و هیچ فرد آگاهی، تاریخِ خود را این‌گونه ضایع نمی‌سازد. هیچ تاریخ مکتوبی نمی‌تواند جایگزین این آثار باشد. هر ملّت دیگری اگر در حدّ یکی از این آثار و کمتر و کمتر هم داشت، حفاظت آن را سرلوحه سیاست خود قرار می‌داد. تخریب این مشاهد و به فراموشی‌سپردن حتی قبة الخضراء، یکی از مقاصد مهمّ سیاست‌های اسلام‌ستیزی دشمنان بود.

چه نقشه‌ی پر خسارتی بود که به توطئه‌ی استعمار و به دست گروهی جاهل اجرا شد؛ إنا لله و انا الیه راجعون

* لزوم بزرگداشت هشتم شوّال

روز هشتم شوّال، روزی است که ویران‌گری‌های این گروه از بقیع شروع شد و مراقد مطهّر و نورانی اهل‌البیت علیهم السّلام را تخریب نمودند و به هویّت اسلام عزیز تاختند. لذا لازم است که همه‌ی مسلمانان، اعمّ از شیعه و سنّی و مذاهب مختلف، در این روز، جنایات آنان را محکوم نمایند و همه با هم تجدید بنای این مشاهد عزیز و احیای سوابق درخشان اسلام را مطالبه نمایند.

باید این واقعه‌ی دلخراش را همه ساله مسلمانان روز عزا و مصیبت اعلام کنند و آن را محکوم نمایند. باید تا وقت نگذشته، این آثار نوسازی شود، مخصوصاً مشاهد و مقاماتی، مثل محلّ ولادت نبی اکرم در مکّه مکرّمه و مدفن جدّ بزرگوار و عموی عالی‌مقام و همسر فداکار آن حضرت و محلهّ بنی‌هاشم بازسازی شود.

و در مدینه منوّره، أحد، مشهد حضرت حمزه و سایر شهداء و بقیع مظلوم باید احیاء شود؛ مخصوصاً مقام و حرم ائمه طاهرین؛ حضرت امام حسن مجتبی و امام زین العابدین و امام محمد باقر و امام ‌جعفر‌صادق علیهم‌السلام؛ این مفاخر بی‌نظیر عالم اسلامیت و بشریت تجدید شود. خانه امام جعفر صادق علیه السلام که از همان خانه‌های مذکوره در قرآن مجید است به حال اوّل باز گردد.

خصوصاً شیعیان برای به یادماندن این اسناد تاریخ و این اهانتی را که در حرمین شریفین به اهل بیت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله شده و هنوز هم ادامه دارد، این روز را روز حزن اهل بیت علیهم‌السلام و روز مصیبت و حمله و هجوم به تاریخ اسلام دانسته و با اجتماعات با شکوه و اقامه مجالس عزاداری و عرض تسلیت به ساحت مقدس حضرت بقیة الله الاعظم ارواح العالمین له الفداء، این جنایتی را که علیه اسلام و قرآن و شخص پیغمبر اکرم و اهل بیت آن حضرت بوده، محکوم کنند و فراموش ننمایند که این جنایت، فراموش‌شدنی نیست. «یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متمّ نوره ولو کره الکافرون»

آیت‌الله جوادی‌آملی نیز در نوشتاری در این باره آورده‌ است:

«اهل‏ بیت (علیهم‏ السلام) مظاهر کامل ﴿ذو رحمةٍ واسعة﴾ و وارثان ﴿رحمة للعالمین﴾ هستند. لذا چشمه‏‌های رحمت در خانه‌هایشان می‏‌جوشد و از آنجا جاری شده، به دیگران می‏‌رسد. بنابراین، درس رحمت، عطوفت، گذشت و مهربانی بی‏ منت را باید از مکتب آنان آموخت؛ زیرا احسان و انعام انسان‌ها به یک‏دیگر معمولا با انتظار مقابله به مثل، انتظار تشکر و... همراه است، لیکن ترحم و تفضّل اهل‏بیت (علیهم‏ السلام) صرفاً برای خداست و انتظار مقابله به مثل، تشکر و تقدیر از هیچ کس ندارند.

تاریخ در گذشته‌ای نه چندان دور از سوی کوته‌فکران و معاندان وهابی، واقعه بسیار تلخ تخریب قبور فرزندان نبی مکرم اسلام محمد مصطفی (ص) و نیز حتی تحریم عرض سلام و ارادت و دوستی به ساحت آن بزرگواران را نظاره‌گر است در حالی که خود حضرت در طول عمر با برکت خود، عنوان «مودّت قربی» را مکرر سفارش نمودند. براستی ثمره اهمیت این سفارش‌های پی در پی در لسان نورانی رسول رحمت(صلوات الله علیه) در چه جایی نمو پیدا می‌کند؟ چیزی که به نام «مودّت قربی» در اجر رسالت مطرح است نفع مستقیم آن به خود مردم بر می‌‏گردد؛ چون آنان چراغ‏‌های هدایت و کشتی‏‌های نجات امت‌اند.

در روایتی از رسول اکرم (ص) رسیده است: بهشت مشتاق چهار نفر از اهل من است، خدا آنها را دوست دارد و من نیز مأمور به دوستی آنها هستم. آن چهار نفر عبارتند از: علی بن ابی طالب، حسن، حسین و مهدی (علیهم‏السلام)؛ همان کسی که عیسی بن مریم (علیهما السلام) پشت سر وی نماز می‏‌خواند؛ إنّ الجنة تشتاق إلی أربعةٍ من أهلی قد أحبّهم الله وأمرنی بحُبّهم: علی بن أبی طالب والحسن، والحسین والمهدی صلوات‏ الله علیهم الذی یصلّی خلفه عیسی بن مریم. بنابراین، چیزی که این خاندان را از دیگران ممتاز می‏‌کند آن است که بار سنگین و کمرشکن رسالت و هدایت را بر دوش کشیدند و در حالی که به آنها سنگ می‏‌زدند و پیشانی و دندانشان را می‏‌شکستند و... دست از ارشاد و راهنمایی مردم برنمی‌‏داشتند و تا آنجا که امید هدایتشان می‏‌رفت تلاش می‏‌کردند و همواره از خدا می‏‌خواستند که آنها را هدایت کند.

همچنین آیت‌الله مکارم شیرازی در نوشتاری در این باره آورده‌ است:

«انتظار روزی را می‌کشیم که مسلمین جهان بیدار شوند و حق مشروع خود را مطالبه کنند و اداره امور فرهنگی حرمین شریفین را به دست گروهی از نمایندگان بصیر تمام کشورهای اسلامی بسپارند و دست وهابیت تندرو را از این مقدسات اسلامی کوتاه کنند نه تنها قبور ائمه بقیع (ع) بلکه تمام آثار تاریخی مکه و مدینه که هر کدام نشانه‌ای از عظمت اسلام و تاریخ گویای مسلمین جهان بود به سبب افکار سفیهانه تخریب شدند.

در حالی که تمام جهانیان سعی دارند آثار تاریخی خود را که حکایت از ریشه‌دار بودن تمدن آنها می‌کند با هزینه‌های بسیاری نگهداری کنند و برای تخریب آنها جرائم سنگینی قائلند ولی این نابخردان مهم‌ترین آثار تاریخی اسلام و تمدن اسلامی را که قلوب مسلمین برای آن می‌تپد به دست نابودی سپردند و جهان اسلام را از این گنجینه‌های گرانقدر محروم ساختند و خسارت عظیمی به بار آوردند که با هیچ چیز قابل جبران نیست. آنها این میراث‌ اسلامی را ملک شخصی می‌دانند و خیال می‌کنند مکه و مدینه فقط به آنها تعلق دارد و هر کاری خواستند می‌توانند با این مواقف اسلامی بکنند.

جهان اسلام باید فریاد کشد - و به آنها بفهماند - که اینها ذخایری است متعلق به تمام مسلمین جهان. در گذشته و حال، هیچ‌کس در هر مقامی باشد حق ندارد خودسرانه با این میراث به صورت ملک شخصی عمل کند حتی مفتیان وهابی سعودی که فقط اطلاعات بسیار سطحی از مبانی اسلامی و کتاب و سنت دارند حق ندارند برای این امور تصمیم بگیرند و فتوا صادر کنند.

امیدواریم همان‌گونه که حرم امامین شریفین عسکریین (ع) که به دست وهابیان تخریب شد و به نحوی بسیار بهتر از گذشته در حال ساخت است، حرم ائمه بقیع (ع) نیز در آینده نزدیک باشکوه‌تر از گذشته ساخته شود و مرهمی بر زخم‌های جانکاه محبان گذارده شود.»