«ادلب» و «پالمیرا» چرا از دست رفتند؟!

در ماه‌های اخیر شاهد تحولات میدانی مهم و تاثیرگذاری در جبهه شمالی و مرکزی سوریه بودیم، از جمله سقوط دو شهر «ادلب» و «تدمر» که سؤالات بسیاری را درباره چرایی این شکست‌ها در اذهان ایجاد کرد.  برکسی پوشیده نیست که ارتش سوریه در جبهه عملیاتی شمال متحمل شکست‌های بزرگی شده است. پس از شهرهای ادلب و جسر الشغور، گروه‌های تروریستی تکفیری همان گونه که انتظار می‌رفت، شهر «اریحا» را هم تصرف کردند. این موضوعی بود که محافل آگاه در سوریه پیشتر آن را پیش بینی کرده بودند، چون این شهر از مناطق دیگر تحت کنترل نظام جدا شده بود و در محاصره قرار داشت، به همین دلیل دفاع از آن بهای سنگینی را طلب می‌کرد. این روند تحولات دو ماه است که از ادلب تا تدمر جریان دارد و موجب شده تا سوالات بسیاری درباره حقیقت جاری در عرصه میدانی و موضع نظام و ارتش سوریه پس از چهار سال بحران و جنگ  ایجاد شود.

منابع آگاه از شهر «تدمر»، در استان حمص آغاز و تاکید می‌کنند که ارتش و نیروهای دفاع مردمی سوریه برای نبرد تدمر تدارک عالی دیده بودند و هیچ قصوری در آمادگی و تدارک نیروها وجود نداشت. اما یکباره رخداد غافلگیرکننده و غیر منتظره‌ای در جبهه‌های عراق روی داد. شهر «الرمادی» توسط «داعش» تصرف شد، داعش روحیه گرفته نبرد تدمر را آغاز کرد، ارتش سوریه دریافت در راستای سکوت و تسامح بین المللی در قبال داعش، دفاع از تدمر بسیار گران تمام خواهد شد و باید جان‌های بسیاری در این راه داده شود.  سقوط الرمادی بسیار سریع و غافلگیر کننده بود. واشنگتن که پذیرای هیاتی به نمایندگی از شیوخ الانبار بود، با درخواست تسلیح عشایر این منطقه، جدای از ارتش عراق مواجه شد. اما این درخواست عراق را به سمت فدرالیته و تشکیل ارتش‌های طایفه‌ای و مذهبی سوق می‌داد و در عمل باید شاهد تشکیل سه ارتش سنی، شیعی و کُرد بود.