به نام زندگی هرگز مگو هرگز

زمستان گذشته است

گل ها شکفته اند

باز زمان نغمه سرایی فرا رسیده است

و تو ای کبوتر من که در شکاف صخره ها و پشت سنگها پنهان هستی

بیرون بیا و بگذارصدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبای تو را ببینم

زیرا اکنون دیگر زمستان به پایان رسیده است

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست میدارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام دوست میدارم

برای خاطر عطر نان گرم

و برفی که آب میشود

وبرای خاطر نخستین گلها

تو را به خاطر دوست داشتن دوست میدارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم

سپیده که سر بزند در این بیشه زار خزان زده شاید دوباره گلی بروید

شبیه آنچه در بهار بوییدیم

پس به نام زندگی هرگز مگو هرگز

                                                 "پل الوار"