یک روانشناس گفت: خشم یک واکنش عاطفی اکتسابی است که کودک برای جلب توجه و رسیدن به امیال خود از آن استفاده می‌کند.
«علی سلیمانی» چگونگی ابراز و شدت و فراوانی خشم بستگی زیادی به روش‌های تربیت کودک و نوع انضباط حاکم بر محیط خانه و مدرسه دارد.
وی افزود: ایجاد محدودیت‌های جسمی و حرکتی برای کودکان که از طریق دیگران و یا بر اثر ناتوانایی‌های خود کودک ایجاد می‌شود، ایجاد و مانع در رسیدن کودک به خواسته‌ها، برنامه‌ها و هدف‌هایش از جمله علل ایجاد خشم در کودکان است.
این روانشناس افزود: ایجاد مانع در فعالیت‌های در جریان کودک، مجموعه ناراحتی‌هایی که موجب ناکامی کودک می‌شود، سرزنش کردن کودک به‌علت کاری که انجام نداده است و مقایسه‌ی نامناسب بین کودک با دیگران و ایراد گرفتن دائم از آنان خصوصاً در کودکان بزرگتر از دیگر علل بروز خشم در کودکان است.
وی در رابطه با علائم و نشان های خشم در کودکان نیز تصریح کرد: خشم در کودکان از طریق دعوا کردن، لگد زدن، سنگ‌پرانی و اذیت و آزار کردن بروز می‌کند اما به‌تدریج که بزرگتر و اجتماعی‌تر می‌شود، واکنش‌های خشم نیز جنبه‌ی اجتماع‌پسندتر پیدا می‌کند و فحش دادن، مسخره کردن، قسم خوردن و بی‌ادبی و انتقاد کردن جایگزین واکنش‌های پیشین می‌شود.
وی یادآور شد: واکنش کودک خشمگین با عوامل و محرک‌های ایجادکننده‌ی خشم در کودک تناسب ندارد و اغلب شدیدتر از آن است.