صدای ایران بررسی می کند؛
هر گروه وجمعیتی بنا بر اهداف و اعتقاداتی در کنار یکدیگر جمع می شوند، تا با هم افزایی نیروهای خویش برای دست یافتن به اهداف مشترک تلاش کنند؛ این اهداف واعتقادات، هویت آن جمع است که در جمع های سیاسی در قالب احزاب به صورت مرامنامه متجلی می گردد.
صدای ایران؛ حیدر سمیرکرم- هر گروه وجمعیتی بنا بر اهداف و اعتقاداتی در کنار یکدیگر جمع می شوند، تا با هم افزایی نیروهای خویش برای دست یافتن به اهداف مشترک تلاش کنند؛ این اهداف واعتقادات، هویت آن جمع است که در جمع های سیاسی در قالب احزاب به صورت مرامنامه متجلی می گردد.
اولین سئوالی که شاید در ذهن یک کنشگر سیاسی، شکل بگیرد آن است که تشکیل حزب ندای ایرانیان بر چه اساسی شکل گرفته است؟ اهداف این جمع چیست؟ و افق آینده آنها به کدامین سو است؟ و چه تفاوتی با دیگر احزاب و کنشگران سیاسی دارند؟
در جواب این پرسش ها، ابتدا باید منش وسلوک ندای ایرانیان را شناخت. چون با شناخت اعتقادات این جمع می توان نسبت به رویکردهای آن در سطح جامعه همدل و یا موضع منفی داشت.
آنچه که در مرامنامه، این حزب به تصویب وتایید جمع رسیده است با وجود سطوح گوناگون شانزده گانه بندهای آن، بر سه پایه اساسی شکل گرفته است که عبارتند از: 1-اعتدالگرایی 2-مباحث اجتماعی بالاخص عدالت اجتماعی و 3-اخلاق/تواضع /همکاری.
اگر از اعتدال سخن می گوید تعریفش از اعتدال، میانه روی در تمام سطوح سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است. حرکتش در چارچوب قانون اساسی با اعتقاد به تمام مفاد آن است و اگر سخن از اصلاح می گوید منظورش اصلاح با تکیه بر معارف دینی و ملی و در همین ساختار سیاسی ست که بر گرفته از قانون اساسی موجود می باشد.
اما پایه مهم دیگر تفکر ندای ایرانیان، اجتماع و توجه به عدالت اجتماعی است. از دیدگاه این حزب، هیچ حرکت سیاسی بدون حضور در اجتماع وریشه درآن به موفقیت دست پیدا نمی کند و اصلا اگر هدف مهم حزب به معنای واقعی اش، دست یازیدن به قدرت است؛ قدرت را ازآن سوی مطلوب می داند که جامه‌ی تحقق بخشیدن به اهداف و اعتقادات را از این طریق آسانتر می داند.
بنابراین حرکت جامعه به سوی عدالت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و بر طرف شدن و یا کم شدن تبعیض ها ونابرابری ها از اهداف مهم حزب ندای ایرانیان است.
پایه سوم منظومه فکری ندای ایرانیان، اخلاق، تواضع و همکاری است. از دید این حزب، آنچه که جامعه مارا از در هر زمینه با مشکل ویا بحران روبرو ساخته، عدم وجود و یا ضعیف شدن عنصر اخلاق در سطوح گوناگون جامعه است و همین کمرنگ شدن این عنصر حیات انسانی، باعث شده است که در روابط های اجتماعی خویش در هر زمینه و حتی در ارتباطات بین الملل دچار مشکل شده و نتوانیم بر اساس فطرت مشترک بشری که همانا اخلاق است، گفتگو و همکاری داشته باشیم.
حال سئوالی که در اینجا شکل می گیرد این است که این اعتقادات و آرمانها را چگونه می توان به شکل عملی متحقق ساخت؟
در این زمینه، ندای ایرانیان دو رویکرد را بعنوان یک حزب سیاسی که برگرفته از یک تفکر اصیل فرهنگی وتاریخی است بر خود فرض می داند:
الف) رویکرد فرهنگی: متحقق شدن بسیاری از اهداف نیاز به بستر سازی دارد که در جامعه شکل عینی پیدا کنند و این موضوع میسور نیست مگر با کار فرهنگی.
این امر نیز باید با توجه به چارچوب های هویتی جامعه صورت گیرد که ریشه در اعتقادات دینی و ملی دارد و البته اجرای کار فرهنگی نیاز به برنامه، نیرو و هزینه دارد و مهم تر از همه اینها، صبر و تاکید بر دست یافتن به اهداف ترسیم شده نکته حیاتی در این رویکرد است.
ب)رویکرد اجتماعی: توانایی یک فکر و یا حزب سیاسی آن است که نماینده طبقه ای از مردم و یا بیان کننده دغدغه های مردم جامعه خویش باشد و بتواند آنگونه با جامعه و بدنه آن ممزوج باشد که با شناخت صحیح نیازهای اجتماع، بتواند برنامه ای مدون در جهت تحقق و یا بر طرف کردن آن نیازها تدوین کند.
این امر حاصل نمی شود مگرآنکه آن حزب در اجتماع حضور داشته باشد و با مردم و طبقات گوناگون آن در قالب سازمانهای مردم نهاد، ارتباط مستمر و مثمر ثمر داشته باشد.
در این راستا، چه بسا در جهت تحقق آمال فوق و اجرایی کردن آنها در شکل فرهنگی و اجتماعی اش، پروژه فکری خویش را با حضور در فضای سیاسی و با استفاده از ظرفیت های موجود در این بستر، تکامل بخشیده و به منصه ظهور رسانده و در معرض دیدگاه و آرا جامعه قرار می دهد.
اولین سئوالی که شاید در ذهن یک کنشگر سیاسی، شکل بگیرد آن است که تشکیل حزب ندای ایرانیان بر چه اساسی شکل گرفته است؟ اهداف این جمع چیست؟ و افق آینده آنها به کدامین سو است؟ و چه تفاوتی با دیگر احزاب و کنشگران سیاسی دارند؟
در جواب این پرسش ها، ابتدا باید منش وسلوک ندای ایرانیان را شناخت. چون با شناخت اعتقادات این جمع می توان نسبت به رویکردهای آن در سطح جامعه همدل و یا موضع منفی داشت.
آنچه که در مرامنامه، این حزب به تصویب وتایید جمع رسیده است با وجود سطوح گوناگون شانزده گانه بندهای آن، بر سه پایه اساسی شکل گرفته است که عبارتند از: 1-اعتدالگرایی 2-مباحث اجتماعی بالاخص عدالت اجتماعی و 3-اخلاق/تواضع /همکاری.
اگر از اعتدال سخن می گوید تعریفش از اعتدال، میانه روی در تمام سطوح سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است. حرکتش در چارچوب قانون اساسی با اعتقاد به تمام مفاد آن است و اگر سخن از اصلاح می گوید منظورش اصلاح با تکیه بر معارف دینی و ملی و در همین ساختار سیاسی ست که بر گرفته از قانون اساسی موجود می باشد.
اما پایه مهم دیگر تفکر ندای ایرانیان، اجتماع و توجه به عدالت اجتماعی است. از دیدگاه این حزب، هیچ حرکت سیاسی بدون حضور در اجتماع وریشه درآن به موفقیت دست پیدا نمی کند و اصلا اگر هدف مهم حزب به معنای واقعی اش، دست یازیدن به قدرت است؛ قدرت را ازآن سوی مطلوب می داند که جامه‌ی تحقق بخشیدن به اهداف و اعتقادات را از این طریق آسانتر می داند.
بنابراین حرکت جامعه به سوی عدالت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و بر طرف شدن و یا کم شدن تبعیض ها ونابرابری ها از اهداف مهم حزب ندای ایرانیان است.
پایه سوم منظومه فکری ندای ایرانیان، اخلاق، تواضع و همکاری است. از دید این حزب، آنچه که جامعه مارا از در هر زمینه با مشکل ویا بحران روبرو ساخته، عدم وجود و یا ضعیف شدن عنصر اخلاق در سطوح گوناگون جامعه است و همین کمرنگ شدن این عنصر حیات انسانی، باعث شده است که در روابط های اجتماعی خویش در هر زمینه و حتی در ارتباطات بین الملل دچار مشکل شده و نتوانیم بر اساس فطرت مشترک بشری که همانا اخلاق است، گفتگو و همکاری داشته باشیم.
حال سئوالی که در اینجا شکل می گیرد این است که این اعتقادات و آرمانها را چگونه می توان به شکل عملی متحقق ساخت؟
در این زمینه، ندای ایرانیان دو رویکرد را بعنوان یک حزب سیاسی که برگرفته از یک تفکر اصیل فرهنگی وتاریخی است بر خود فرض می داند:
الف) رویکرد فرهنگی: متحقق شدن بسیاری از اهداف نیاز به بستر سازی دارد که در جامعه شکل عینی پیدا کنند و این موضوع میسور نیست مگر با کار فرهنگی.
این امر نیز باید با توجه به چارچوب های هویتی جامعه صورت گیرد که ریشه در اعتقادات دینی و ملی دارد و البته اجرای کار فرهنگی نیاز به برنامه، نیرو و هزینه دارد و مهم تر از همه اینها، صبر و تاکید بر دست یافتن به اهداف ترسیم شده نکته حیاتی در این رویکرد است.
ب)رویکرد اجتماعی: توانایی یک فکر و یا حزب سیاسی آن است که نماینده طبقه ای از مردم و یا بیان کننده دغدغه های مردم جامعه خویش باشد و بتواند آنگونه با جامعه و بدنه آن ممزوج باشد که با شناخت صحیح نیازهای اجتماع، بتواند برنامه ای مدون در جهت تحقق و یا بر طرف کردن آن نیازها تدوین کند.
این امر حاصل نمی شود مگرآنکه آن حزب در اجتماع حضور داشته باشد و با مردم و طبقات گوناگون آن در قالب سازمانهای مردم نهاد، ارتباط مستمر و مثمر ثمر داشته باشد.
در این راستا، چه بسا در جهت تحقق آمال فوق و اجرایی کردن آنها در شکل فرهنگی و اجتماعی اش، پروژه فکری خویش را با حضور در فضای سیاسی و با استفاده از ظرفیت های موجود در این بستر، تکامل بخشیده و به منصه ظهور رسانده و در معرض دیدگاه و آرا جامعه قرار می دهد.
نظر شما