داعش و رویه خشونت حداکثری

گروه تروریستی «داعش» روز گذشته ویدئویی را منتشر کرد که در آن، پس از آنکه به سلسله ای از اتهامات و جنایات حکومت پادشاهی اردن در وابستگی و همراهی با دشمنان صلیبی و صهیونی سنی اشاره می کند، نشان داده می شود خلبان اسیر اردنی به طرز وحشیانه ای داخل یک قفس آتش زده شده و زنده زنده می سوزد.

در طول فیلم منتشر شده آیاتی از قرآن پخش شده و تلاش بر آن است که این عمل غیراسلامی و ضدبشری، ظاهری اسلامی یافته و اقدامی متقابل در برابر کشته شدن عناصر داعشی توسط ائتلاف ضدداعش جلوه داده شود. در همان حال که این واقعه باعث حیرت بسیاری در جهان شد؛ اکنون این سوال مطرح می شود که چرا این گروه تروریستی به این از حد از خشونت و وحشت افزایی روی آورده است؟ در واقع طی روز های اخیر داعش همزمان هم در جبهه های عراق و هم در جبهه کوبانی در سوریه متحمل شکست های قابل توجهی شده است. پیروزی رزمندگان کرد در کوبانی و عقب نشینی نیروهای داعش از این شهر، مطمئنا اثرات روحی و روانی جدی ای برای گروه داعش داشته است. در عراق نیز به نظر می رسد نه تنها از پیشروی های سریع و ناگهانی آنها دیگر خبری نیست، بلکه نیروی های داعش عموما زمین گیر شده و در پاره ای نقاط نیز وادار به فرار و عقب نشینی شده اند. در نتیجه می توان این عمل را واکنشی در قبال این تحولات تلقی کرد. برای کسانی که با افکار و عقاید گروه های افراطی و تروریستی منطقه آشنا هستند، از پیش قابل پیش بینی بود که رفتار خشونت آمیز این گروه در زمان هزیمت و از دست دادن مناطق اشغالی به اوج خود خواهد رسید. سرمشق داعش و گروه های تکفیری امروزی، گروه هایی مانند «الهجره» مصر و «جماعه المسلحه» الجزایر هستند که عامل کشتار ده ها هزار نفر انسان و از جمله جهانگردان خارجی بوده اند. لذا بایستی منتظر افزایش هرچه بیشتر رفتار وحشیانه و اقدامات تروریستی اعم از بمب گذاری، ترور و قتل عام شهروندان مناطق تحت کنترل آنان در نتیجه شکست های بیشتر و احتمالا سقوط خلافت خود خوانده آنان در شهرهای رقه و موصل باشیم. عملکرد داعش در سر بریدن و قتل گروگان ها و اسرای خود- از ملیت ها و پیروان ادیان مختلف و از جمله مسلمانان- حاکی از آن است که این گروه تروریستی به هیچ قاعده و اصلی جز کاربرد خشونت حداکثری پایبند نیست. در حقیقت داعش، تمدن، دانش و فرهنگ انسان امروزی را دشمن خویش تلقی کرده و نابودی آن را هدف گرفته است. برای داعشی ها فرقی نمی کند این دشمن متمدن می تواند مسلمان باشد، شیعه باشد، سنی باشد، غیرمسلمان باشد، اروپایی باشد، آسیایی یا آمریکایی باشد؛ به عبارت دیگر هر کس غیر از یک داعشی فرمان بر، دشمنی حربی است که حق حیات ندارد. از این رو برای از بین بردن این غده بدخیم ضرورت دارد همه کشور های منطقه و جهان صادقانه دست به دست هم دهند...

... و با پرکردن شکاف ها و روزنه هایی که این گروه و گروه های تروریستی با بهره گیری از آنها فرصت ظهور و بروز یافته و به امکانات مالی و تسلیحاتی دست پیدا کرده اند، ریشه های بلایی به نام افراطی گری اسلامی را بخشکانند. از جمله این شکاف ها که به خوبی توسط جریانات افراطی و تروریستی مورد سوءاستفاده قرار گرفته است، مناسبات تخریب شده جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی است. به واقع انتظار می رود رهبران مذهبی و سیاسی دو طرف چاره ای برای این وضعیت خطرناک، خسارت بار و موهن برای دین اسلام و جوامع اسلامی بیابند.