رویکرد مجلس و کنگره در برابر مذاکرات

روز گذشته دکتر ظریف در سخنانی از تصمیم کنگره آمریکا مبنی بر وضع تحریم های جدید علیه ایران به شکل یکجانبه و مخالف با مفاد توافقنامه ژنو انتقاد کرده و چنین تصمیمی را موجب شکست مذاکرات عنوان کرد. در این خصوص و در رابطه با صحبت های دکتر ظریف در راستای اقدامات متقابل باید گفت قبل از اینکه این موضوع از زبان دکتر ظریف یا آقای لاریجانی مطرح شود توسط خود اوباما مطرح شد.

زمانی که اوباما خطاب به نمایندگان کنگره و به خصوص چند نفر از نمایندگان تندرو جمهوریخواه گفت هر تحریم جدیدی را وتو خواهد کرد. نکته ظریفی که در سخنان اوباما وجود داشت این بود که وی خطاب به نمایندگان کنگره گفت، اگر تحریم جدیدی وضع شود روی روند مذاکرات اثر خواهد گذاشت و در آن صورت دنیا آمریکا را عامل شکست مذاکرات خواهد دانست. چرا که طبق توافق ژنو در سال گذشته قرار شد که در مقابل تعهدات ایران طرف مقابل تا پایان مذاکرات هیچ تحریمی وضع نکند. هر دو طرف توافقنامه نیز تاکنون به تعهدات پایبند بوده اند اما از آغاز ژانویه 2015 اوباما در آمریکا دست پایین را داشته است. از این بابت که با کنگره ای روبه روست که اکثریتش را جمهوری خواهان تشکیل داده اند و این به آن معناست که نه از حمایت سنا برخوردار است و نه حمایت مجلس نمایندگان.

در این شرایط این ما هستیم که باید مواضعی صحیح و اصولی در قبال مذاکرات اتخاذ کنیم. اکنون نیز کنگره پس از مواجهه با تهدید اوباما درخصوص وتوی تحریم های جدید، درحال تدوین طرحی است که کنگره را مکلف و ملزم می نماید، اگر تا پایان مهلت مذاکرات در تیرماه توافقی جامع صورت نگیرد تحریم های جدید به صورت سیستماتیک اعمال شود بدون داشتن حق وتو توسط رئیس جمهور و این در صورت تصویب به معنای سدکردن راه تمدید مذاکرات پس از تیرماه خواهد بود. اما درخصوص حرف و حدیث های پیش آمده در فضای سیاسی داخلی و بین الملل درخصوص وضع تحریم های جدید در طول دوران مذاکرات توسط کنگره آمریکا و همچنین پاسخ های احتمالی مجلس ایران باید گفت در این خصوص باید صورت مساله را به طور شفاف بیان کرد و آن اینکه درحال حاضر نه کنگره آمریکا تحریم جدیدی را وضع خواهد کرد و نه اینکه مجلس ایران باید کاری صورت دهد. البته تنها کاری که امکان دارد از سوی کنگره آمریکا صورت پذیرد تصویب تحریم های جدید برای پس از مهلت مقرر مذاکرات خواهد بود. چیزی که مجلس می تواند تصویب نماید این است که ایران را به خروج از توافقنامه آذرماه سال گذشته در ژنو که تا تیرماه سال آینده تمدید شده است ملزم نماید که این امر به هیچ وجه به صلاح نخواهد بود و سبب تضعیف مذاکرات خواهد شد. لذا بهترین موضع درحال حاضر موضع حمایتی از دولت و سیاست های هسته ای تیم مذاکره کننده هسته ای است.