(طنز) از بین برنده اما از بین نرونده
پوریا عالمی در شرق نوشت:
علی کفاشیان، رییس فدراسیون چیزی که قبلا اسمش فوتبال بود و الان بهش می‌گویند شلم‌شوربا اما در کل آش‌کشک خاله است و به‌هرحال بخوریم نخوریم همینی هست که هست، گفت، اما چی گفت؟ خودش به فارس گفت، چی گفت؟ گفت: «شیشه عمر مدیریت من در دست نتایج تیم‌ملی نیست.»
این چیز جدیدی نیست. در دوره‌ای از تاریخ معاصر اصولا شیشه عمر مدیران در دست نتایجشان نبود و اصولا این پهلوانان از شیشه نشکن استفاده می‌کردند.
[...]
علی کفاشیان هم از بقایای دوران مدیران شیشه‌عمرنشکن هستند. [...] و بعد از [...] و بعد از شمس‌الدین حسینی که بعد از مدیریت یک‌زیردوخمی‌اش در اقتصاد منجر شد تعریف اقتصاد در دنیا تغییر کند و علم اقتصاد زیر شاخه ستاره‌بینی و خرافات قرار بگیرد و البته بعد از مدیریت ده‌ها استاد دیگر در چندسال گذشته، ثابت شد که شیشه عمر مدیریت هیچ دانشمندی در دست نتایج و عملکرد کار‌ی‌اش نیست. علی کفاشیان که جای خود دارد.
حکایت
وقتی علاءالدین عالی، که خبرنگار ورزشی بود به غول مرحله آخر رسید و علی کفاشیان را دید، درصدد برآمد شیشه عمر مدیریت او را پیدا کند و با شکستن شیشه عمر مدیریت کفاشیان برود مرحله بعد.
اما زهی خیال خام و زهی خیال باطل که شیشه عمر مدیریت کفاشیان اصلا ربطی به عملکردش و اصلا ربطی به علاءالدین نداشت. کفاشیان با واردکردن کدهای میانبری که در اینترنت پیدا کرده بود، توانسته بود مدیریتش را نامیرا و ازبین‌نرونده کند. علاءالدین عالی چون دید نمی‌تواند شیشه عمر مدیریت کفاشیان را بشکند، قلبش شکست چرا که از قدیم گفتند چون رسیدی به مدیران لایق و تخیلی، خودشکن، شیشه عمر مدیران لایق و تخیل شکستن خطاست.
نظر شما