آیا موتلفه از اصولگرایان سنتی عبور می کند؟

راست نشین های سیاسی هرگز به وحدت نمی رسند. مدعای این مدعی حال و روز گروه های سیاسی این جناح است؛ از گوشه گوشه اردوگاه اصولگرایان آنچه به گوش می رسد، نوا و ندای اختلاف است.

در این میان فقهای نامدار این جناح سکوت کرده اند و در غیاب و نبود مرشدان جناح راست، مریدانی برای وحدت اصولگرایان میداندار شده اند که نه حرف شنوی ای از آنها وجود دارد و نه آنها توان مجاب کردن مردان سیاسی خویش را دارند. کار به جایی رسیده است که مردانی همچون علی لاریجانی با راه اندازی حزب، تلاش دارد تا سرنوشت خود را از سرنوشت اینان جدا کند.

اما زیر پوست این واگرایی ها اتفاقات دیگری در شرف تکوین است و هر گروهی می خواهد آینده سیاسی خود را بسازد. سران این گروه ها هم می دانند که راهی در میان توده های اجتماعی ندارند و موقعیت شان در میان افکار عمومی از هر زمان دیگری ضعیف تر است.

اما در این میان حکایت و روایت حزب موتلفه اسلامی قابل تامل تر و جالب تر است. حزبی که فرزند تمام عیار دو نهاد سنتی روحانیت و بازار بود و همواره در بزنگاه های حساس همچون انتخابات، مدیریت اجرایی اصولگرایان سنتی را بر عهده داشت و حالا گویا با توجه به فقدان پدر معنوی شان؛ مرحوم حبیب الله عسگراولادی کمتر با همنشینان همیشگی خود (اصولگرایان سنتی) نشست و برخاست می کنند.

موتلفه یی ها اینچنین است که پس از خاکسپاری مرحوم حبیب الله عسگراولادی، نسخه شفابخش خود برای افزایش وزن سیاسی شان را پیدا کردند؛ همنشینی با اصولگرایان رادیکال (پایداری، ایثارگران و رهپویان) نخستین پالس های جدایی موتلفه از اصولگرایان سنتی در نخستین همایش به اصطلاح همگرایی اصولگرایان در لانه جاسوسی کاملا هویدا بود.

جایی که یمین و یسار موتلفه یی های حاضر در این همایش را احمدی نژادی ها و پایداری ها پر کرده بودند. گذر زمان هم اثبات کرد که موتلفه یی ها گویی از وضعیت چندساله اخیر خود خسته اند و می خواهند سری میان سر ها و صدایی میان صداها داشته باشند. راهبردشان را هم با عبور از اصولگرایان سنتی و پیوستن و ائتلاف با اصولگرایان تندرو، تدوین و تنظیم کردند.

با همین رویکرد بود که محمد نبی حبیبی، دبیرکل این حزب با مرتضی آقا تهرانی، دبیرکل جبهه پایداری جلسه مشترک برگزار کرد، جلسه یی که هیچ خبری از دل آن بیرون نیامد و طرفین مذاکره تنها به اعلام کلیات مطلق معلوم (وحدت اصولگرایان) بسنده کردند. برگزاری همین جلسه منجر به دلخوری چهره هایی نظیر محمدرضا باهنر دبیرکل جدید جبهه پیروان خط امام و رهبری و علی لاریجانی و سران دیگر گروه های اصولگرای سنتی شد. اما این گلایه ها و دلخوری ها دلیلی برای توقف حرکت جدید موتلفه یی ها نبود به گونه یی که روز گذشته محمد نبی حبیبی در گفت وگویی با سایت خبری میزان از برگزاری دو نشست با دبیرکل جبهه پایداری و یک نشست مشترک با جمعیت ایثارگران خبر داد.

دبیرکل موتلفه علل اصلی چنین نشست هایی را ائتلاف اصولگرایان اعلام کرده و چه کسی است که نداند عمده دلیل عدم همگرایی اصولگرایان،تک روی هاو سهم خواهی های منحصر به فرد گروه های همچون پایداری و ایثارگران در شرایط حساسی همچون انتخابات ریاست جمهوری بوده است. نبی حبیبی در این گفت وگو با کنایه پرده از چرایی همنشینی خود با گروه های تندرو اصولگرا را بحث و تبادل نظر درباره انتخابات مجلس دهم اعلام کرده است.

اگرچه نبی حبیبی، نزدیک شدن سلیقه ها و انسجام اصولگرایان را قالب یک ائتلاف، محور نشست و برخاست های خود با پایداری ها و ایثارگرانی ها اعلام کرده اما به نظر می رسد که موتلفه یی ها به دنبال ائتلاف با این گروه های اصولگرا هستند تا که شاید در قبال قدرت رسانه یی و توان پروپاگاندای پایداری ها و ایثارگرانی ها، سهم بیشتری را بتوانند در فهرست انتخاباتی اصولگرایان از آن خود کنند چرا که همنشینی موتلفه با این گروه ها بی تردید می تواند منجر به کاهش قدرت اجرایی اصولگرایان سنتی (جامعتین و جبهه پیروان خط امام و رهبری) شود. بر این اساس، محتمل است که سران موتلفه با این اقدام خود می خواهند به سران جناح راست سنتی بفهمانند که سهم بیشتری را باید برای آنها در فهرست انتخاباتی خود در نظر بگیرند.

در این میان اگر رهبران جناح را است سنتی این مطالبه موتلفه یی ها را بپذیرند قابل پیش بینی است که سران موتلفه، راه خود را از پایداری ها و ایثارگرانی ها جدا خواهند کرد و این بار با قدرت و موقعیت بهتری نسبت به گذشته در دل اصولگرایان سنتی قرار می گیرند. اما اگر این خواسته موتلفه یی ها مورد پذیرش دیگر اصولگرایان سنتی قرار نگیرد آنها چیزی از دست نمی دهند و بالعکس برای یک بار هم که شده طعم ائتلاف با اصولگرایان تندرو را تجربه خواهند کرد. اگرچه موتلفه یی ها در روزهایی تن به همنشینی با پایداری ها و ایثارگرانی ها می دهند که عملکرد این گروه های سیاسی به شدت مورد نقد خواص انقلابی و افکار عمومی است.