استاد دانشگاه واشنگتن: در امضای توافقنامه هسته ای تردیدی نیست

'پل پیلار' استاد دانشگاه 'جرج تاون' در مقاله ای با اشاره به ازسرگیری مذاکرات آمریکا و ایران به منظور دستیابی به توافق هسته ای نوشت: در امضای یک توافقنامه تردیدی وجود ندارد.

پیلار که سابقه فعالیت 28 ساله در سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا(سیا) را در کارنامه خود دارد، در مقاله ای در نشریه آمریکایی 'نشنال اینترست' افزود: رئوس کلی توافقنامه ای که تامین کننده نیازها و اهداف دو طرف باشد، در توافقنامه موقتی گنجانده شده است که سال گذشته امضا شد. 

وی پیامدهای شکست مذاکرات هسته ای ایران را برای منطقه فاجعه بار قلمداد کرد و افزود: موافقت ایران با محدودیت ها و سازوکارهای بازرسی بیش از آنچه بر سایر کشورها اعمال شده، دستیابی به آنچه را که دو طرف به دنبال آن هستند، ممکن ساخته است. 

پیلار با اشاره به ادامه مخالفت کسانی که صرف نظر از مفاد توافقنامه هسته ای با ایران، مخالف هرگونه توافق و همگرایی ایران با جامعه بین المللی هستند، یادآور شد، مخالفان توافق در چند جبهه، از جمله متهم کردن ایران به نقض توافقنامه موقت و منفی پردازی درباره ایران، به کارشکنی ادامه می دهند. این کارشکنی ها می تواند مانع از اجرای توافقنامه یا ایجاد چنان شک و تردیدی در اجرای آن شود که در کل از دستیابی به توافق جلوگیری کند. گفت وگوهای کنگره درباره اعمال تحریم های بیشتر ایران احتمالا موجب افزایش تردید ایران درباره تمایل یا اراده سیاسی آمریکا برای انجام سهم خود در دستیابی به توافق و در نتیجه، دشوارتر شدن روند مذاکرات شده است. علاوه بر این، بی صداقتی آنهایی که مدعی هستند هدف این گفت وگوها در کنگره، تسهیل روند مذاکرات از طریق ترغیب ایران به دادن امتیاز است، بیش از پیش آشکار شده است. 

پیلار افزود، سوای کارشکنی کسانی که با امضای هرگونه توافقنامه ای مخالف هستند، علت دیگر شک و شبه درباره به نتیجه رسیدن مذاکرات و امضای توافقنامه ،این است که بسیاری از آنهایی که واقعا خواستار توافق هستند، معتقدند، لازم نیست که آمریکا برای دستیابی به توافق، امتیاز بیشتری بدهد. بسیاری از طرفداران توافق در کنگره آمریکا بر این باور هستند که ایران باید امتیازات بیشتری را برای نهایی کردن توافقنامه بدهد. اگر این دیدگاه به موضع آمریکا در مذاکرات غالب شود، احتمالا مذاکرات شکست خواهد خورد. البته، تعیین گستره غلبه این دیدگاه بر دولت آمریکا کاری دشوار است.

پیلار تصریح کرد، این طرز فکر که نیازی به امتیاز دادن نیست، تا حدی نمود خصلت ناشایستی است که آمریکا بر اساس آن، دیپلماسی را به عنوان بده بستان و فرایند آشتی منافع به شمار نمی آورد و بر این باور است که آمریکا مطالباتی را مطرح و سایر کشورها را وادار به پذیرش آن می کند. با توجه به اینکه ایران برای حصول توافقنامه موقت، امتیازات بیشتری داد، این خصلت، به طور اخص، ناشایست است. 

پیلار با اشاره به باور رایج در میان برخی اعضای همه طیف های سیاسی آمریکا درباره مثبت بودن پیامد تحریم های اعمال شده علیه ایران برای آمریکا، گفت، این باور اشتباه است، تحریم ها برای آمریکا خوب نیست و برای اقتصاد این کشور تبعات منفی دارد. 

پیلار در پایان تصریح کرد، موفقیت کارشکن ها، از بین رفتن محدودیت ها و نظارت هایی که در چارچوب توافقنامه، صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران را تضمین می کند و تشدید تنش ها و درگیری ها، شاید جنگ، در خلیج فارس به واسطه شکست مذاکرات، نتیجه ای بد و نامطلوب است. شکست روند دیپلماتیک، فاجعه بار خواهد بود زیرا آنهایی که نسبت به مذاکرات صادق هستند و نیاتی خوب دارند، خواهند گفت، آمریکا باید برای دستیابی به توافق انعطاف بیشتری نشان می داد. چنین انعطافی برای انعقاد توافقنامه لازم بود و می توانست بدون لطمه زدن به منافع واقعی آمریکا نشان داده می شد.