"آقای شجریان نشان شوالیه را پس بدهید!"

محمدرضا شرف‌الدین مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در واکنش به اظهارات محمدرضا شجریان درباره دریافت نکردن نشان شوالیه توسط حسین علیزاده، نامه‌ای را منتشر کرد.

در این نامه آمده است:

خدمت استاد محمدرضا شجریان

با عرض سلام، احترام و ادب

استاد عزیز، این ترانه شما ضمن ایجاد هیجان و روح سلحشوری در رزمندگان، انیس خلوت‌های امثال من در سنگرهای دفاع از میهن و ملتم بود، در جنگ تحمیلی.

هنوز هم فراموش نکرده‌ام، ربنای شما سال‌ها است از رسانه ملی پخش نمی‌شود، ولی من روی گوشی همراهم دارم و هربار می‌شنوم مطمئن‌تر می‌شوم که بسیاری از افتخارات که نصیب برخی می‌شود هدیه خاص خداوندیست، به بندگان برگزیده خود و قریحه ذاتی، هنری یا علمی بهانه است. چنان که افتخار سرودن «علی ای همای رحمت» را خداوند متعال فقط به مرحوم شهریار داد و یا «باز این چه شورش است...» را به مرحوم محتشم عطا فرمود، افتخار نوای ربنا را نیز به شما تقدیم کرد.

این مرز و بوم سرزمین زنان و مردانی است که افتخارات خود را از اعتقادات، فرهنگ و تمدن خویش دارند نه از تعظیم به بیگانگان. امروز نام کسانی برای ملت ما بزرگ است که هیچ نشانی بر سینه‌شان آویخته نشد و بالاترین نشان افتخار برای آن‌ها احترام و تعظیمی است که ملت به نام جاویدان آنان می‌نمایند. ستارخان، باقرخان، امیرکبیر و ده‌ها و ده‌ها قهرمان ملی و همه آن‌ها که عزت شهادت را بر خفت تعظیم در مقابل قدرت‌های به اصطلاح بزرگ در جنگ تحمیلی برگزیدند. همه سرداران شهید، لقب سرداری را بعد از شهادت از ملت خود دریافت کردند و در زمان حیات‌شان کسی به آنان مدال نداد. در مقابل کسانی که برای مقاصد خود، کسب شأن و منزلت به سفارتخانه روس و انگلیس پناه می‌بردند، امروز در چشم ملت ما مردود، خوار و خفیف و بدنامند.

هنرمند عزیز وطنم، جناب آقای شجریان، دولت‌مردانی که شما از آن‌ها سپاسگزاری نموده‌اید در سی و اندی سال پیش تاکنون در مقابل ملت شریف، نجیب و مظلوم ایران، تمام‌ قد ایستاده‌اند تا جایی که فرانسه را به دشمن تمام‌عیار ملت ایران تبدیل کرده‌اند. حمایت سیاسی، نظامی و لجستیکی از صدام و تروریست‌ها از اقدامات اسلاف همین دولت‌مردان بر علیه ملت شریف شماست و امروز همین دولت‌مردان فرانسه چوب لای چرخ مذاکرات هسته‌ای می‌گذارند چنان که فرانسه به قطب مخالف پیشرفت مذاکرات و لغو تحریم‌ها تبدیل شده است.

امیدوارم تن شریف شما و عزیزان‌تان هرگز نیازمند ناز طبیبان نگردد، لاکن خوب است سری به بیمارستان‌هایی بزنید که بیماران خاص بخصوص بیماران سرطانی بستری هستند و از نزدیک دردهای هموطنان‌تان را مشاهده کنید، آن ‌وقت مطمئنم ادبیات شما در خطاب به دولتمردان فرانسه که نمی‌گذارند مذاکرات هسته‌ای به نتیجه برسد و تحریم‌ها برداشته شود تغییر می‌کند.

مطمئنم اگر لختی تأمل کنید نامه‌ای به آقای وزیر امور خارجه فرانسه خواهید نوشت و شاید نشان افسری شوالیه که به شما اهدا کرده‌اند برایشان پس خواهید فرستاد و به آن‌ها خواهید گفت که هرگز لقب استادی که ملت ایران به شما ارزانی داشته است را به نشان سخیف و ارتجاعی قرون وسطایی که سمبل مسلمان‌کشی است تنزل نخواهید داد.

من مطمئنم که آن‌ها آن نشان سبز رنگ را به لباس شما آویختند، نه به سینه شما، سینه شما پر از عشق ایران، سرای امید است.