نقش‌آبگوشت در‌سياست ايرانی
«آبگوشت يكي از غذاهاي سنتي ايران است. در طبخ آبگوشت از گوشت و دنبه گوسفند، گوجه فرنگي (يا رب گوجه فرنگي) و برخي حبوبات از قبيل نخود و لوبيا استفاده مي‌شود. آبگوشت از غذاهاي اصيل ايراني است. خوراكي رقيق كه از پختن گوشت و پياز و سيب زميني و حبوبات درست مي‌شود كه در دو مرحله مي‌خورند اول آب آن را با تكه‌هاي نان مخلوط نموده، مي‌خورند (تريد). بقيه مواد را هم مي‌توان با گوشتكوب كاملاكوبيده يا نكوبيده با نان، پياز و چاشني مانند ترشي و سبزي خوردن ميل کرد (گوشت كوبيده)» (دانشنامه ویکی‌پدیا). اين غذاي سنتي از ديرباز در ايران تهيه مي‌شد و كمتر خانواده‌اي است كه نسبت به آن گرايش نداشته باشد. در قديم رسم بوده كه پدر يا بزرگ‌تر خانواده براي دركنار هم بودن اعضاي خانواده در روزهاي تعطيل آبگوشت بار مي‌گذاشتند و نان سنگگ داغ يكي از ملزومات سفره در اين همنشيني سنتي بود.
آبگوشت با طعم راي
در سال‌هاي اخير اما اين غذاي سنتي نقش ويژه‌اي در سياست پيدا كرده است و بسياري از تصميمات سياسي در جايگاه احزاب در مكان‌هايي مانند فرحزاد در حال كوبيدن آبگوشت اتخاذ مي‌شد و اين ماجرا هم ربطي به جناح‌ها نداشت يعني با مراجعه به مكان‌هاي معروف طبخ و ارائه آبگوشت سياسيوني از هر دو جناح قابل مشاهده بوده و هستند. زماني كار آبگوشت پزان رونق مي‌گيرد كه انتخاباتي در پيش باشد. در اين زمان دو نوع از سياسيون را مي‌توان در حال ترید كردن نام سنگگ در ظرف ديزي يافت؛ يك گروه كه براي برنامه‌ريزي و به اصطلاح بستن ليست گرد هم جمع شده‌اند و در اين حالت معمولا هر فردي هزينه ديزي خودش را ميدهد اما گروه ديگري هم هستند كه از ديگران دعوت به صرف آبگوشت مي‌كنند يعني خودشان نقش اصلي را دارند كه اين مورد در زمان انتخابات‌های مجلس يا شوراي شهر به وفور ديده مي‌شود. در اينجا ديگر صورتحساب به دست دعوت‌كننده داده مي‌شود و او هم در مقابل چشم ميهمانانش اسكناس‌ها همراه با انعام را در كنار صورتحساب تحويل ميدهد. هدف از اين دعوت هم تشويق براي راي دادن يا تحريك براي قانع كردن جمعي ديگر براي راي دادن به ميزبان مراسم آبگوشت‌خوري است!
آبگوشت واكنشي در سياست ايراني
برخي اوقات از به‌كار بردن واژه آبگوشت از سوي يك سياستمدار مي‌توان دغدغه‌ها و گلايه‌هاي او را دريافت كه البته شايد به‌طور كامل اين برداشت صحيح نباشد اما حتما بخشي از آن صحت دارد. مثلا ديروز صادق خرازي كه به‌واسطه سازماندهي جمعي به نام «ندا» بسيار مورد انتقاد اصلاح‌طلبان و ميانه روهاي اصيل بوده و است، درباره پخش تصاوير سردار سليماني در ميان رزمندگان عراقي خاطرنشان كرد: «اين مساله و اين حضور به هيچ عنوان شبهه‌ناك نيست و اگر بخواهيم اين‌گونه فكر كنيم بايد در را ببنديم، گوشه خانه بنشينيم و آبگوشت بخوريم و كاري به جهان نداشته باشيم.» بطور قطع شبهه‌اي در تصميمات و عملكرد سردار سليماني وجود ندارد و آنچه او براي مسير فعاليتش انتخاب كرده بسيار بالاتر از آن است كه بتوان به‌طور خلاصه به آن اشاره داشت. اما آن بخش از اظهارات صادق خرازي درباره نشستن در خانه و آبگوشت خوردن افكار عمومي را متوجه بخشي از انتقادات به او مي‌كند كه چرا در زمان‌هايي با وجود اينكه خود را اصلاح‌طلب مي‌دانسته است، در جمع نبوده اگرچه در خانه هم نبوده اما به هر حال در عالم سياست به آن دسته كه در جمع نيستند «خانه‌نشين» مي‌گويند و حال اینکه آبگوشت مي‌خورده يا نه، ديگر خود بايد پاسخ دهد.
چالش‌هاي آبگوشت در پاستور
غير از سياسيون پروژه آبگوشت در بين دولتمردان هم رخنه كرده است. برخي از مسئولان دولتي زماني كه به پاستور نرفته بودند همان مشي آبگوشت‌خوري سياسي يا خانوادگي را داشتند و ابايي از بيان آن ندارند و حالا هم كه به دولت آمده‌اند به ياد آن روزها در سخنان خود مثال‌هايي را مي‌آورند كه آبگوشت در آن سهمي داشته باشد. مثلا اكبر تركان در جايگاه مشاور رئيس‌جمهور و دبير شوراي هماهنگي مناطق آزاد تجاري ايران از جمله افرادي است كه رسم آبگوشت را با وجود مشغله كاري فراموش نكرده و چندي پيش در نشست تخصصي صنعت خودروسازي گفته بود: « بگذاريد با خود روراست باشيم ما به جز پخت آبگوشت و قورمه سبزي در هيچ تكنولوژي صنعتي نسبت به جهان برتري نداريم.» شخصيت تركان، يك شخصيت سنتي است و وقتي او كلمه آبگوشت را بر زبان مي‌آورد مزه گوشت‌كوبيده در دهان مخاطبانش تداعي مي‌شود اما برخي كه جوانتر و به ويژه شاغل در دولت احمدي‌نژاد بودند نسبت نزديكي با اين واژه سنتي ندارند چنانكه مهرداد بذر پاش گفته بود: «مشاور ارشد رئيس‌جمهور مي‌گويد ما جز در قورمه‌سبزي و آبگوشت توان رقابت نداريم. اين موضوع از نگاه قجري است كه به اين گفته‌ها مي‌انجامد.» خب به هر حال جوان هستند و شايد معناي سياستي را كه لفظ آبگوشت در آن به‌كار می‌رود كمتر از باسابقه‌ها مي‌دانند! به دليل برداشت‌هاي نادرست از اهميت واژه آبگوشت بود كه تركان در پاسخ به اين سوال كه «جمله شما مبني براينكه ايران در هيچ صنعتي جز آبگوشت و قورمه سبزي برتري ندارد، موجب اعتراض فعالان صنعتي و واحدهاي اقتصادي شده است، آيا توضيح يا توجيهي در اين باره داريد؟» اظهار داشت: چيزي كه گفته شد در دفاع از توليد داخلي بود و گفته شده اگر در صنعت داخل تعرفه را برداريم در مقابل هجوم واردات آسيب خواهيم ديد. همچنين با برداشته شدن تعرفه‌ها آسيبي گريبانگير كشور مي‌شود كه همچون دولت‌هاي نهم و دهم شاهد اختصاص بخشي از بازار به كالاهاي خارجي از جمله كفش، لباس زير و سنگ كاشي‌ها بوديم.»
منبع: روزنامه آرمان
نظر شما