چهارشنبه ۲۱ شهريور ۱۴۰۳ - 2024 September 11

این منطقه را به دلیل ناپدید شدن های مرموز هواپیما نامیدند

مثلث برمودا که برخی آن را با نام مثلث شیطان یا دریای مرگ می‌شناسند، یک منطقه در ناحیه غربی اقیانوس اطلس شمالی است. گفته می‌شود در این محدوده بیش از 50 کشتی ناپدید شده و هیچ اثری تا به امروز از آ‌ن‌ها برجای نمانده است. حتما به این نکته فکر می‌کنید که این موضوع خیلی پیچیده نیست و ممکن است این منطقه دارای شرایط نامساعدی باشد.
کد خبر: ۲۷۷۷۳۷
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۴۰۱ - ۱۷:۳۸

به گزارش صدای ایران،مجاورت مثلث برمودا یکی از پرترددترین خطوط حمل و نقل دریایی در جهان است که کشتی‌ها به‌طور مکرر از آن عبور می‌کنند و به بندرهای قاره آمریکا، اروپا و جزایر کارائیب می‌روند. کشتی‌های تفریحی به‌طور منظم از این منطقه می‌گذرند و هواپیماهای تجاری و خصوصی به‌طور منظم بر فراز آن پرواز می‌کنند. فرهنگ عامه ناپدید شدن‌های مختلفی را به ماورالطبیعه یا فعالیت موجودات فرازمینی نسبت داده‌است. شواهد مستند[] نشان می‌دهد که درصد قابل توجهی از حوادث جعلی بوده، به‌طور نادرست گزارش شده یا توسط نویسندگان بعدی تزئین شده‌است.


اولین ادعای ناپدیدشدن غیرعادی در برمودا را ادوارد ون وینکل جونز در ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۰ در مجلهٔ میامی هرالد (آسوشیتد پرس) ارائه داد. دو سال بعد، مجلهٔ فیت مقاله‌ای کوتاه از جورج ایکس با عنوان «رمز و رازهای دریا پشت درب‌های ما هستند» منتشر کرد در این مقاله دربارهٔ از دست دادن بسیاری از هواپیماها و کشتی‌ها از جمله پرواز ۱۹ به‌طور جامع صحبت شده‌است. در آوریل ۱۹۶۲، مجلهٔ لژیون آمریکایی ادعا کرد که نکتهٔ مهمی در پرواز ۱۹ وجود داشته‌است. این مجله ادعا کرد که فرماندهٔ مأموریت گفته‌است: «ما در حال ورود به آب‌های سفید هستیم و هیچ چیز خوب به نظر نمی‌رسد. ما نمی‌دانیم که در کجا هستیم. آب سبز است یا سفید؟» حتی شایعه شد که پرواز ۱۹ به مریخ فرستاده شده‌است. این مقاله برای نخستین بار نشان داد که مردم از وقایع رخداده در این منطقه را دنبال می‌کنند. در فوریه ۱۹۶۴، «وینسنت گادیس» در مجلهٔ ارگزوا در مقاله‌ای به نام «مثلث برمودا قاتل است» دربارهٔ پرواز ۱۹ و دیگر رخدادهای این منطقه نوشت. در سال بعد، گادیس مقالهٔ خود را تا جایی گسترش داد که تبدیل به یک کتاب شد.

«لورنس دیوید کخ» پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و نویسندهٔ کتاب «راز مثلث برمودا» در سال ۱۹۷۵ ادعا کرد راه‌حلی در این‌باره پیدا کرده‌است. او اظهار داشت که نوشته‌های گادیس و دیگر نویسندگان دربارهٔ این پدیده بیش از حد اغراق‌آمیز بوده‌است. دیوید کخ با پژوهش‌های خود، اشتباهات و تناقصات بسیاری بین حساب و اظهارات چارلز برلیتز و شاهدان عینی و بازماندگان کشف کرد که بسیاری از اطلاعات مربوط به کشتی‌های بادبانی و ناپدیدشدن آن‌ها را کشف کرد. مجموع پژوهش‌ها عبارتند از:

کشتی‌ها و هواپیماها که بزرگتر از بقیه بودند گرفتار طوفان گرمسیری شدند و تعدادی از آن‌ها ناپدید شدند و چارلز برلیتز و نویسندگان دیگر یادکردن طوفان در این حوادث را از یاد برده‌اند.

برخی از اطلاعات موجود در پژوهش‌های دیگر اغراق‌آمیز بود. به عنوان مثال، کشتی ناپدید می‌شد و اما پرسش نامشخص این‌جاست که چرا برخی از هواپیماها به سختی خود را به بندر رساندند و گرفتار مثلث برمودا نشدند.


با توجه به غرق شدن کشتی نفت‌کش در سال ۱۹۷۲، قطعاتی از بقایای آن در خلیج مکزیک پیدا شد. محققان دریافتند که کاپیتان کشتی در دفتر کابین، یک فنجان قهوه را به سختی در دستش فشرده و در همان حال جان داده‌است.


موقعیت مثلث


نخستین مرزهای اعلام شده برای مثلث به مقاله‌ای که وینست گادیس در سال ۱۹۶۴ میلادی نوشته بود بازمی‌گردد. در آن مقاله سه رأس مثلث بر روی میامی فلوریدا، سان خوآنِ پورتوریکو و بر روی جزیرهٔ برمودا در وسط اقیانوس اطلس می‌افتاد. اما نویسنده‌های بعدی این مرزبندی را نپذیرفتند و رأس‌های تازه‌ای را برای مثلث مشخص کردند که ناحیه‌ای به مساحت ۱٬۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع تا ۳٬۹۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع را دربرمی‌گرفت.

کم‌کم چنان شد که پذیرش هر رویداد درون مثلث، به شخصی که گزارش آن را می‌نوشت بستگی پیدا کرده بود. انجمن نام‌های جغرافیایی ایالات متحده چنین مثلثی را به رسمیت نمی‌شناسد و در نقشه‌های سازمان‌های دولتی آن را نمی‌آورد.

نقشهٔ جغرافیایی مثلث برمودا بر روی بخشی از اقیانوس اطلس در سواحل جنوب شرقی آمریکا واقع است. رأس آن نزدیک برمودا و قسمت انحنای آن از سمت پایین فلوریدا گسترش یافته و از پورتوریکو گذشته، به طرف جنوب و شرق منحرف شده و از میان دریای سارگاسو گذر کرده و دوباره به سوی برمودا بازگشته‌است. طول جغرافیایی در قسمت غرب مثلث برمودا ۸۰ درجه‌است.

این ناحیه یکی از پر رفت‌وآمدترین خط‌های سفرهای دریایی است و روزانه کشتی‌هایی از اروپا، قاره آمریکا و جزیره‌های کارائیب در آن منطقه رفت‌وآمد می‌کنند. کشتی‌های تفریحی از فلوریدا یا پروازهای تجاری و هواپیماهای شخصی به فراوانی از فلوریدا، کارائیب و آمریکای جنوبی به این منطقه سفر می‌کنند.


تا پیش از استفاده از جی‌پی‌اس، قطب‌نما اصلی‌ترین وسیله ناوبری محسوب می‌شد و بدین ترتیب قطب‌نما یکی از دلایل یادشده در حوادث مثلث برمودا معرفی شده‌است. بسیاری از فرضیه‌ها حامل این پیام بودند که ممکن است در این منطقه ناهنجاری‌های مغناطیسی غیرعادی وجود داشته باشدو هیچ‌گاه نمی‌توان آن‌ها را پیدا کرد. قطب‌نما میل مغناطیسی دارد و گاهی اوقات دچار اشتباه می‌شود. مثلث برمودا نیز دارای قطب مغناطیسی شمال است و دریانوردان این واقعیت را از قرن‌ها پیش متوجه شده بودند. برای مثال، دریانوردان ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۰ بر روی خط ویسکانسین حرکت می‌کردند ولی در نهایت به خلیج مکزیک رسیدند. در حالی که عموم مردم فکر می‌کنند که میل مغناطیسی قطب‌نما یک پدیدهٔ مرموز است.


شاید شما هم راجع به مثلث برمودا چیزهایی شنیده‌اید که درک و فهم آن کمی‌ دشوار و غیرمنطقی به نظر می‌رسد. شاید هم شما از آن دسته افرادی هستید که اصلا هیچ‌ اطلاعی از این موضوع نداشته و علاقه دارید تا با آن آشنا شوید. در هر دو صورت فرقی نمی‌کند و اگر حتما علاقه دارید تا به صورت کامل با این موضوع جالب و بسیار جذاب آشنا شوید این مطلب پرهیجان را از مجله علی بابا از دست ندهید زیرا در این مطلب ما قصد دارید به تمامی سوالات شما پاسخ دهیم.



نباید در این مکان منتظر موجودات فضایی یا ماشین پرواز باشید، اما از طرفی باید به این نکته توجه کنید که این مختصات افراد زیادی را با هر دلیل و نظریه‌ای که ممکن است وجود داشته باشد ( حتی اشتباهات انسانی) به کام مرگ کشیده است.


آیا مثلث برمودا هنوز هم خطرناک است؟



جواب این سوال مثبت است و طبق اخرین گزارشات موجود در سال 2019 سه سانحه هوایی در مثلث برمودا رخ داده که همچنان علامت سوال باقی مانده است.


راز مثلث برمودا


دانشمندان و کارشناسان تا به حال نظریه‌های بسیار زیادی را عنوان کرده‌اند که از آخرین نظریه‌ها راجع به مثلث برمودا می‌توان به ابر شش ضلعی و آتشفشان اقیانوسی اشاره کرده که در مقاله هر دو آن‌ها توضیح داده شده است.

مثلث برمودا که برخی آن را با نام مثلث شیطان یا دریای مرگ می‌شناسند، یک منطقه در ناحیه غربی اقیانوس اطلس شمالی است. گفته می‌شود در این محدوده بیش از 50 کشتی ناپدید شده و هیچ اثری تا به امروز از آ‌ن‌ها برجای نمانده است. حتما به این نکته فکر می‌کنید که این موضوع خیلی پیچیده نیست و ممکن است این منطقه دارای شرایط نامساعدی باشد.

اما نکته‌ای که این محدوده را بسیار خاص و ترسناک‌تر می‌کند این است که طبق اطلاعات منتشر شده 21 هواپیما نیز هنگام ورود به این منطقه ناپدید شده‌اند و تا به امروز کسی از آن‌ها هیچ خبری ندارد. نظریه‌های بسیار زیادی در مورد مثلث برمودا وجود دارد که تا به امروز هیچ کدام از آن‌ها قطعی نشده و این عمل باعث شده تا هنوز مثلث برمودا یک علامت سوال بزرگ برای داشنمندان و مردم جهان باقی بماند.

دو نظریه که بسیار در بین مردم رایج بوده نسبت دادن این مکان به یک ماشین زمان بسیار غول‌پیکر و فعالیت موجودات فرازمینی در این مکان است.



طبق اطلاعاتی که از مثلث برمودا وجود دارد، مساحت این منطقه بین یک میلیون و سیصد کیلومتر مربع تا سه میلیون و نهصد کیلومتر مربع تخمین زده شده است و هنوز بین ابعاد آن اختلاف نظر وجود دارد. نکته جالبی که وجود دارد انجمن جغرافیای ایالات متحده این مثلث را به رسمیت نمی‌شناسند و در نقشه‌های سازمان‌های دولتی اسمی از آن برده نمی‌شود.

مثلث برمودا بر روی آب‌های اقیانوس اطلس و در سواحل جنوب شرقی آمریکا واقع شده است. راس این مثلث نزدیک برمودا، قسمت انحنای مثلث از سمت پایین فلوریدا گسترش یافته و با عبور از پورتوریکو به سمت جنوب و شرق منحرف می‌شود و از دریا سارگاسو گذر کرده و دوباره به سمت برمودا باز می‌گردد.



نخستین بار در 17 سپتامبر 1950 ادوارد ون وینکل جونز (Edward Jones)  ناپدید شدن برخی از هواپیما‌های و کشتی‌ها در مجله میامی هرالد خبر داد که برای اولین بار مثلث برمودا بر زبان‌ها افتاد. دو سال پس از این موضوع، مجله فیت مقاله‌ای کوتاه با عنوان «رمز و راز دریا پشت درب‌های ما هستند» با اشاره به مثلث برمودا این مسئله را برای مردم بسیار پر رنگ‌تر کرد.

در این مقاله به از دست دادن کشتی‌ و هواپیما‌های بسیار زیاد از جمله پرواز 19 اشاره شد. 10 سال بعد در اوریل 1962 مجله لوژیون آمریکا ادعا کرد که موضوع مهمی راجع به پرواز 19 وجود داشته است. این مجله ادعا کرد که فرمانده عملیات این پرواز گفته است: «ما در حال ورود به آب‌های سفید هستیم، ما نمی‌دانیم کجا هستیم و هیچ چیز خوب به‌نظر نمی‌رسد.» پس این موضوع شایعاتی به وجود آمد که پرواز 19 توسط مثلث برمودا به مریخ فرستاده شده است.

تاریخچه و ادعا‌های زیادی درباره مثلث برمودا وجود دارد که ممکن است برخی از آن‌ها شایعه و برخی واقعیت باشد، اما ما دو مورد از معروف‌ترین رخداد‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.



اتفاقات مثلت برمودا


مثلث برمودا، بخشی از اقیانوس اطلس شمالی در شمال امریکا است که گفته می‌شود بیش از 50 کشتی و 20 هواپیما به طور اسرارآمیزی در آن ناپدید شده‌اند. منطقه‌ای که مرزهای آن مورد توافق جهانی نیست. یک مثلث مبهم که توسط ساحل اقیانوس اطلس در فلوریدا، برمودا و آنتیل بزرگ مشخص می‌شود. اتفاقات مثلث برمودا بسیار عجیب هستند و هر یک داستان‌هایی را نقل می‌کنند. در ادامه چند مورد از این اتفاقات اسرارآمیز را می‌خوانیم.


گم شدن کشتی یو‌اس‌اس سایکلوپ (USS Cyclope)


بزرگ‌ترین کشتی نیروی دریایی ایالات متحده چطور بدون هیچ ردی ناپدید شد؟ این سوالی بود که در مارس 1918 در ذهن بسیاری از مردم به وجود آمد؛ هنگامی که یک ناو بزرگ آمریکایی به نام یواس‌اس سایکلوپ، در سفر بین هند غربی به بالتیمور ناپدید شد. با گذشت یک قرن، هنوز پاسخی برای آن پیدا نشده جز اینکه مثلث برمودا کشتی را در کام خود فرو برده است.

سایکلوپ تقریبا 170متر طول داشت. 309 خدمه در کشتی کار می‌کردند و حدود 11 هزار تن منگز را جابجا می‌کرد. کشتی از سال 1910 با موفقیت قایق‌رانی می‌کرد و بین دریای بالتیک، کارائیب و مکزیک در سفر بود. این کشتیِ باری، زغال سنگ را در سراسر جهان منتقل می‌کرد و در کمک به پناهندگان هم دستی داشت.

اما در سال 1917، هنگامی که آمریکا وارد جنگ جهانی اول شد، سایکلوپ یک دارایی کلیدی دریایی به حساب می‌آمد. این کشتی نیروها و زغال سنگ را برای سوخت‌رسانی به کشتی‌های دیگر در سراسر جهان منتقل می‌کرد.



از اتفاقات مثلث برمودا این است که در مارس 1918، محموله جدیدی به کشتی تحویل داده شد: صدها تن سنگ معدن منگنز متراکم، که در فولادسازی استفاده می‌شد. سایکلوپ در برزیل بارگیری کرد، سپس به باربادوس رفت تا بتواند برای سفر طولانی به خانه خود یعنی بالتیمور تامین شود. آخرین پیام دریافت شده از کشتی این بود که گفت: «آب‌وهوا  بسیار خوب است». اما در این سفر انگار که چیزی به هم ریخت و هیچکس دیگر از سایکلوپ نه چیزی دید و نه چیزی شنید. حتی بدون پیام درخواست کمک از رادار برای همیشه محو شد!


استاد دانشگاه گریفیتس در کوئینزلند، شین ساترلی، به کشف دلیل ناپدید شدن هواپیما‌ها در مثلث برمودا نزدیک شد. وی متوجه شد که هواپیمای اسکادران آمریکایی که از ۵ دسامبر ۱۹۴۵ درباره آن چیزی مشخص نیست، به دلیل اشتباه خلبان ناپدید شد.

۷۵ سال پس از ناپدید شدن پرواز ۱۹ یا گشت گمشده، ساترلی مطمئن است می‌داند چه اتفاقی برای آن افتاده است.

به گفته وی، پس از آن پنج بمب افکن اژدر Grumman Avenger نیروی دریایی ایالات متحده، به عنوان بخشی از پرواز تحت فرماندهی ستوان چارلز تیلور، از یک پایگاه آموزشی در فلوریدا پرواز کردند. اما چند ساعت پس از ورود به مثلث برمودا، هر ۱۴ خدمه ناپدید شدند. هیئت نجات ۱۳ نفره اعزامی در جستجو نیز از رادار ناپدید شد. خلبانان دیگر توانستند از کار نکردن قطب نما مطلع شوند و به دلیل هوای نامناسب، ناوبری تقریباً غیرممکن بود.

تا اواسط دهه ۱۹۸۰ اعتقاد بر این بود که هنگام عبور از مثلث برمودا،  ۲۵ هواپیمای کوچک ناپدید شده اند. هیچ بقایایی یافت نشد. نام فعلی شناخته شده این منطقه آبی با مساحت ۴ میلیون کیلومتر مربع که مرزهایش محدود به سواحل جنوب شرقی ایالات متحده، برمودا و پورتوریکو است، در سال ۱۹۶۴ به آن داده شده است؛ و اولین بار توسط وینسنت گدیس نویسنده آمریکایی در مجله Argosy از این نام (مثلث برمودا) استفاده شد.


آیا ایران «مثلث برمودا» دارد؟


نسخه‌های دیگری که درادامه در مورد دلیل ناپدید شده‌ها مشخص شد شامل آدم ربایی توسط برخی بشقاب پرنده‌ها و حتی یک شهر زیر آب بود که گفته می‌شود کشتی‌ها و هواپیما‌ها را به سوی خود می‌کشد.

با این حال، بعداً مشخص شد که تعداد کشتی‌ها و هواپیما‌های گمشده در مثلث برمودا به تناسب چندان بیشتر از آب‌های دیگر نیست. هواپیما‌های مسافربری بزرگ در حال عبور از مثلث برمودا هستند و هیچ یک از آن‌ها ناپدید نمی‌شوند.



این محقق اضافه کرد: برای اینکه آنچه در واقع با پرواز ۱۹ اتفاق افتاده است، باید به طور انتقادی بیندیشید. او ادعا می‌کند که اشتباه خود آن‌ها منجر به مرگ خدمه شده است. وقتی هوا تاریک شد و وضعیت هوا تغییر کرد، فرمانده تیلور هواپیما‌ها را در مسیر اشتباه هدایت کرد. موارد مشابهی هنگامی که در هنگام پرواز در اقیانوس آرام گم شده بود، پیش از این اتفاق افتاد، اما پیش از این دو بار موفق شد به مسیر برگردد.

اما در دسامبر سال ۱۹۴۵، فرمانده پرواز به علائم مشخص بر روی گیج‌ها اتکا نکرد، بلکه بر اساس آنچه در پشت پنجره دید خطایی مهلک مرتکب شد. در نتیجه هواپیما‌ها به آب سقوط کردند و تقریباً بلافاصله غرق شدند. عامل اصلی دیگر، کم تجربگی بسیاری از خلبانان اسکادران ۱۹ بود. علاوه بر این بسیاری از آن‌ها فقط دوره آموزشی را گذرانده بودند و به درستی برای شرایط اضطراری آماده نشده بودند.


نظر شما