انتشار متفاوت سخنان رییس‌جمهور آرژانتین در ایران

هرساله سیاستمداران زیادی در نشست مجمع‌عمومی «سازمان‌ملل» سخنرانی می‌کنند. البته بازتاب سخنرانی‌ها یکسان نیست و با اهمیت سخنران و محتوای سخنان او، ارتباط مستقیمی دارد. امسال، برخی رسانه‌های اصولگرا، سخنرانی «کریستینا فرناندز کرشنر» رییس‌جمهور آرژانتین را بازتاب گسترده‌ای دادند و در تیترهای اصلی خود برجسته‌سازی کردند. جالب آنکه چنین بازخوردی در رسانه‌های جهان دیده نمی‌شد. اصولگرایان معتقد بودند که به دلیل مواضع تند رییس‌جمهور آرژانتین علیه آمریکا و اسراییل، سخنان وی سانسور و بایکوت شده است. استقبال اصولگرایان از مواضع «کریستینا فرناندز کرشنر» به جایی رسید که گروهی از نمایندگان مجلس حتی از اعزام هیات به این کشور آمریکای‌لاتین برای تقدیر از مواضع رییس‌جمهور این کشور خبر دادند. اما به‌یکباره همه‌چیز تغییر کرد. در این میان «تابناک»، خبر داد: «بعد از سخنرانی «کریستینا فرناندز کرشنر» در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل که در آن ضمن انتقاداتی از رفتارهای دوگانه غرب در مسایل مختلف، مسایلی درباره دادگاه تشکیل‌شده در این کشور برای رسیدگی به پرونده آمیا و نقش تفاهم این کشور با ایران در این رابطه، اظهارات وی در مورد مسایل سوریه، حزب‌الله و فلسطین در رسانه‌های ایرانی مطرح شد که مراجعه به متن رسمی منتشرشده در رسانه‌های دولتی آرژانتینی و فایل صوتی و تصویری سخنرانی خانم رییس‌جمهور در وب‌سایت سازمان‌ملل نشان می‌دهد که تقریبا همه ادعاهای مطرح‌شده در ایران اگر کذب نباشد، حداقل بسیار غیردقیق و تحریف‌شده است.» همچنین یکی از نمایندگان که حامی تقدیر از مواضع رییس‌جمهور آرژانتین بوده، دوشنبه گذشته در گفت‌وگو با این سایت اعلام کرد: «حتی برنامه‌ای داشتیم که امروز به سفارت آرژانتین در تهران گل به‌همراه برخی از عناصر خود بفرستیم، که این قضیه را امروز فعلا متوقف کردیم و قرار شده است صحبت‌های ایشان پیاده شده و ترجمه شود تا مورد بررسی قرار گیرد. چیزی که «رسانه ملی» ما و خبرگزاری «فارس» گفته بود را اعلام کردیم و مطالبی که در این زمینه نیز گفته شد بر اساس اعتمادی که به این دو منبع خبری بود، انجام گرفت، اما امروز ما نیز به این رسیده‌ایم که اشتباهی صورت گرفته و چیزی که در اینجا تلویزیون ما و این خبرگزاری اعلام کرده غلو بوده است، من متاسفم از دستگاه رسانه‌ای کشور که خبرهای افراطی می‌دهند. به‌هرحال چیزی که وجود دارد این است که وی به آمریکایی‌ها تعرضی نکرده است و چنین سخنانی ابراز نکرده بود، اما صداوسیمای ما این را اینگونه نگفته است و کل مطالب را تحریف کرده است و در ترجمه و رساندن مطالب به مردم غلو بسیاری شده است.»

«شرق» با هدف آسیب‌شناسی تحریف مواضع مقامات خارجی یا برجسنه‌سازی گزینشی و اغراق‌آمیز در برخی رسانه‌های ایرانی، بخش‌هایی از سخنان رییس‌جمهور آرژانتین که به گفته رسانه‌ها تحریف شده است را از روی ویدیویی موجود پیاده و ترجمه کرده است و همچنین خبر «واحدمرکزی‌خبر» پایگاه مکتوب صداوسیما را در معرض قضاوت مخاطبان قرار می‌دهد.

کرشنر در بخشی از سخنرانی خود که بیشتر مورد توجه رسانه‌ها در داخل ایران قرار گرفته و گویی برداشت نادرست و اغراق‌آمیز از آن شده است، پشت تریبون مجمع‌عمومی سازمان‌ملل می‌گوید: من همچنین در مورد کشورم در سه نمونه قضایی در زمینه تروریسم و امنیت سخن می‌گویم. و به‌علاوه اینکه کشور من تنها همراه کشور آمریکا در قاره آمریکا بود که قربانی دو حمله تروریستی شد. یکی از آنها در سال 1992، زمانی که سفارت آمریکا منفجر شد و دومی در سال 1994، هنگامی که محل آمیا ویران شد. امسال بیستمین سالگرد حمله به آمیا است. من در حضور مجمع و در محضر خانواده‌های قربانیان این حادثه که همیشه ما را یاری کرده‌اند به جرات می‌گویم که دولت کرشنر بیشترین تلاش را برای یافتن مقصران حمله «آمیا» داشته است. نه‌فقط به‌خاطر گشودن تمامی فایل‌های اطلاعاتی کشورم بلکه به خاطر اینکه کمیته‌ای مخصوص تحقیقات در این زمینه ایجاد کرد؛ هنگامی که در سال 2006 قوه‌قضاییه کشور من چند شهروند ایرانی را متهم کرد که در حمله آمیا مشارکت داشته‌اند. او (نستور کرشنر) و البته بعد از او، من جرات داشتیم درخواست برگزاری مذاکرات همکاری با ایران برای تحقیق و بررسی ارایه دهیم. این درخواست در سال‌های 2007 تا 2011 تکرار شد تا در نهایت مورد توافق ایران قرار گرفت. زیرا تا قبل از آن حتی نمی‌توانستیم این اقدام را در دستور کار خود قرار دهیم. پس از موافقت آنها در یک دیدار دوجانبه تفاهمنامه همکاری قضایی بین دو کشور امضا شد. برای چه هدفی؟ برای اینکه متهمان ایرانی که در تهران زندگی می‌کنند، بتوانند در دادگاه حاضر شده و در دادگاه آرژانتین شهادت دهند. بعد از امضای این تفاهمنامه چه اتفاقی افتاد؟ خب به نظر می‌رسد تمام شیاطین داخلی و خارجی آزاد شدند. موسسه‌های یهودی که در این سال‌ها ما را همراهی می‌کردند ناگهان علیه ما جبهه گرفتند و پس از تحقق همکاری و امضای این تفاهمنامه ما را متهم به همدستی با دولت ایران کردند. همین اتفاق، بار دیگر در این کشور افتاد؛ هنگامی که صندوق سرمایه‌گذاری «کرکس» بعد از تشکیل لابی در کنگره آمریکا اعلام کرد ما و ایران در این مساله شریک هستیم. زیرا در آن زمان آنها رابطه مستقیم با جمهوری اسلامی نداشتند بلکه آن را کشوری تروریستی می‌دانستند. آنها حتی در وب‌سایت‌های خود عکس‌های من و آقای احمدی‌نژاد را در کنار هم قرار دادند و ما را شریک معرفی کردند.

حالا در این هفته به ما خبر می‌رسد وزیر امور خارجه آمریکا با همتای ایرانی‌اش در هتلی سمبولیک، هتل «والدورف آستوریا» با هم ملاقات می‌کنند. ما انتقادی به آنها نداریم، برعکس معتقدیم همه باید گفت‌وگو کنند و تمام اینها به این معناست که ما طرفدار درک متقابل هستیم. اما می‌خواهیم بپرسیم کسانی که تا همین یک سال پیش نه یک قرن پیش ایران را متهم می‌کردند و تروریست خطاب می‌کردند، امروز چه می‌گویند؟ کسانی که در گذشته بسیاری از افرادی را که اکنون تشکیل‌دهنده «داعش» هستند مبارزان آزادیخواهی می‌دانستند که علیه دولت بشار اسد می‌جنگیدند، امروز چه دارند بگویند؟ فکر می‌کنم که در اینجا با مشکلی دیگر در زمینه مقابله با ناامنی و تروریسم روبه‌رو هستیم. قدرت‌های بزرگ به آسانی مفهوم دوست و دشمن یا تروریست و غیرتروریست را تغییر می‌دهند. مساله آن است که باید یکبار و برای همیشه مشخص کنیم که نمی‌توانیم برای ساماندهی و تثبیت جایگاه‌های قدرت، مطیع سیاست‌های بین‌الملل یا مواضع ژئوپلیتیکی کشورها باشیم. من از جایگاه کسی سخن می‌گویم که علیه تروریسم بین‌الملل مبارزه می‌کند. دستگاه قضایی آرژانتین در حال تحقیق روی تهدیدی از جانب «داعش» است که به علت نزدیکی به پاپ فرانسیس و همچنین باور به لزوم تشکیل دو دولت مستقل فلسطین و اسراییل، متوجه من است. همین امر من را ملزم می‌کند تا برای بار دوم از این مجمع‌عمومی درخواستی داشته باشم و آن هم چیزی نیست جز به رسمیت شناختن کامل فلسطین به عنوان یک دولت جدید و عضوی تازه از این مجمع. بدین صورت می‌توانیم به سراغ بازکردن نه تنها یکی، بلکه تعداد زیادی از گره‌های کور در سطح جهانی برویم. می‌توانیم برای حل‌وفصل برخی از مسایل خاورمیانه گام‌هایی ابتدایی برداریم؛ با به رسمیت شناختن دولت فلسطین و البته حق ادامه حیات اسراییل در داخل مرزهایش و همچنین حق فلسطینی‌ها برای آنکه از اعمال خشونت بیجا علیه آنان در امان باشند؛ خشونت‌هایی که به کشته‌شدن صدها کودک و زن انجامیده است. ما همانطور که این خشونت‌ها را محکوم می‌کنیم، آنانی را که با موشک اسراییل را هدف قرار می‌دهند نیز محکوم می‌کنیم... ما نیازمند احترام بیشتر به حقوق و قوانین بین‌الملل و برخوردی یکسان با تمامی کشورهایی هستیم که در این مجمع حضور دارند. اگر می‌خواهیم به راستی با تروریسم مقابله کنیم، بیایید برای صلح تلاش کنیم. شما نمی‌توانید با کوبیدن بر طبل جنگ، با تروریسم مقابله کنید. در پایان می‌خواهم یادآوری کنم که سال پیش تمامی اعضا از مسایل و مخاطرات امنیتی دیگری صحبت می‌کردند. امروز آنان تغییر کرده‌اند. کسانی که پارسال منشأ شر بودند، امسال به نظر چندان بد نمی‌آیند. آنانی که پارسال باید موردحمله واقع می‌شدند و از بین می‌رفتند، اکنون برای خلاصی از دست «داعش» با ما همکاری می‌کنند. در ابتدا «القاعده» بود، و من از شما می‌پرسم که «القاعده» و«طالبان» از کجا آمدند؟ سلاح‌ها و منابع خود را از کجا می‌آوردند؟ کشور من که سلاحی تولید نمی‌کند؛ چه کسی به آنان سلاح فروخته است؟ بعد از آن نوبت به کسانی رسید که مظهر «بهار عربی» بودند؛ بهاری که در نهایت معلوم شد نه‌تنها، به هیچ‌وجه بهار نبود، بلکه پاییز یا حتی زمستان بود. آنان از مبارزانی آزادی‌خواه به کسانی بدل شدند که باید کشته شده یا به زندان بیفتند. اکنون نوبت «داعش» است؛ این هیولای جدید که گلوی مردم بیگناه را بر صفحه تلویزیون می‌برد. تصاویری که پرسش‌هایی چون «چرا؟ چگونه؟ اینها از کجا آمده‌اند؟» را در اذهان تداعی می‌کند. به همین دلیل است که باید از خود بپرسیم چرا این روند هم‌چنان ادامه یافته و روزبه‌روز بر مشکلات افزوده می‌شود.

سخنان رییس‌جمهور آرژانتین در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل که در آن دخالت جمهوری اسلامی ایران را در انفجارهای بوئنوس‌آیرس در سال 1994 میلادی رد و از نظام سوریه، حزب‌الله لبنان و غزه حمایت کرد، باعث خشم برخی رسانه‌ها شد.

رییس‌جمهور آرژانتین گفت: «گردهم آمده‌ایم. یک‌سال است که شما نظام اسد را نظام تروریست می‌دانید. شما از مخالفانی که ما آنها را انقلابیون می‌دانستیم حمایت می‌کنید و امروز برای مهار انقلابیونی گردهم آمده‌ایم که روشن شده آنها تروریست هستند و بیشتر آنان در شبکه‌های تروریستی عضویت دارند و از افراط‌گرایی به افراط‌گرایی هرچه بیشتر منتقل شده‌اند.» به گزارش پایگاه اینترنتی خبرگزاری سانای فلسطین، این سخنرانی کریستینا فرناندز در سازمان‌ملل به منزله انفجار بمب بود. فرناندز در سخنرانی خود افزود: «نام حزب‌الله لبنان پیش از این در فهرست سازمان‌های تروریستی گنجانده شده بود و روشن شده حزب‌الله یک حزب بزرگ و به رسمیت شناخته‌شده در لبنان است.» رییس‌جمهور آرژانتین گفت: «شما ایران را در پی انفجاری که در سفارت اسراییل در بوئنوس آیرس در سال 1994 میلادی رخ داد متهم کردید و تحقیقاتی که ما انجام دادیم دخالت ایران را در این انفجار تایید نکرد.» وی تصریح کرد: «شما قطعنامه جنگ با القاعده را پس از حوادث 11سپتامبر سال2001 میلادی صادر کردید، مجوز ورود (نظامی) به چندین کشور را دادید و مردمان آنها مانند عراق و افغانستان به این بهانه کشته شدند؛ درحالی‌که این دو کشور همچنان از تروریسم رنج می‌برند!»رییس‌جمهور آرژانتین افزود: «با بمباران غزه، عمق و شدت فاجعه‌ای که اسراییل روشن کرد، شمار زیادی از فلسطینی‌ها قربانی شدند درحالی‌که شما به موشک‌هایی که به اسراییل اصابت کرد اهمیت دادید، موشک‌هایی که تاثیری نداشت و خساراتی در آنجا به بار نیاورد.» او گفت: «امروز اینجا هستیم تا یک قطعنامه بین‌المللی درباره مجرم‌دانستن گروه «داعش» و مقابله با آن صادر شود درحالی‌که داعش مورد حمایت چند کشور شناخته‌شده است و شما بهتر از دیگران آنها را می‌شناسید و داعش هم‌پیمان برخی قدرت‌های بزرگ عضو شورای امنیت سازمان‌ملل‌متحد است!»برخی شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای از پخش مستقیم این سخنرانی خودداری و ترجمه آن را قطع کردند اما شبکه‌های اجتماعی به‌طور گسترده سخنرانی کریستینا فرناندز کرشنر را منتشر کرده‌اند.

آیا در عصر ارتباطات و دهکده جهانی می‌توان با دگرگونی خبر، درصدد ایجاد موج دلخواه بود؟ آیا باوجود مخاطبانی که دیر یا زود از اصل خبر مطلع می‌شوند، جای اعتمادی باقی می‌ماند؟