پشت پرده حملات سایبری چه خبر است؟

به گزارش صدای ایران از خبرآنلاين سجاد عابدی طی یادداشتی نوشت: بافت ژئو-استراتژيك و بافت فني، مي تواند تخصيص اقدامات خصمانه به بازيگران مسئول را تسهيل سازد: براي مثال در حمله سايبري به استوني، هر چند كه سرويس هاي رسمي روسيه مستقيما عملياتي را براي خنثي سازي سرورهاي اين كشور انجام ندادند، اما به نظر مي رسد كه روسيه نقش قابل توجهي در اين حمله داشته است.

البته نمي توان گفت كه اين مسئله تنها عامل تعيين كننده براي شناسايي يك بازيگر است؛ چرا كه در برخي موارد ممكن است بازيگران بسياري در انجام يك حمله مظنون باشند، يا اينكه حتي ممكن است بازيگراني حمله اي را صورت داده و بكوشند تا بازيگر ثالثي را متهم سازند. حتي ممكن است دولتي، براي افزايش موضع بازدارندگي خود، به دروغ مسئوليت حملات سايبري عليه رقيبش را بر عهده گيرد.

در برخي شرايط، دولتي كه زيرساخت ها و تجهيزات فني به كار گرفته شده براي انجام اقدام بدخواهانه را در خود جاي داده است نيز مسئول شناخته شده و مورد اتهام قرار مي گيرد. بدين ترتيب، در كشورهايي كه هيچ كادر قضايي اي براي شناسايي پيگرد بازيگران بدخواه سايبري يا مجرمان سايبري وجود ندارد، برخي اقدامات موجب مي شوند كه آنها نيز به عنوان مسئول يا همدست در يك تهاجم سايبري شناخته شوند. بدين ترتيب مي توان دولت ها و همچنين گروه هاي فراهم كننده سرويس هاي پناه دهنده هكر ها يا تسهيل كننده عمليات آن ها در يك حمله را مسئول دانست.

همچنين دولت هايي، كه از همكاري در انجام تحقيقات جنايي اي كه در سرزمين آن ها رخ داده است، امتناع مي ورزند، نيز تا حدي مسئول در حمله شناخته مي شوند. در واقع، در برخي حملات سايبري در مي يابيم كه بدون مشاركت، حمايت، موافقت تاكتيكي يا حتي فقدان تدبير اصلاحي/ بازدارنده از سوي دولت ها، برخي اقدامات بدخواهانه رخ نمي دهند.

در برخي مواقع، حتي در صورتي كه بتوان نشانه هاي بسياري در رابطه با مشاركت بازيگران در يك حمله گردآوري كرد، ارائه ادله مستند براي متهم ساختن آنها بسيار دشوار است؛ و اين عدم اطمينان، اتخاذ تدابير مقابله جويانه بازدارنده را به امري بسيار حساس تبديل مي كند.

اما با گسترش مفهوم«پاسخ چند مليتي» مي توان اين مشكل را مرتفع ساخت. اين مفهوم عبارتست از:

- افزايش توانمندي هاي تحليل و بررسي حمله، از طريق به كارگيري هم افزايي موجود ميان تجهيزات فني دولت ها و گسترش همكاري هاي قضايي و نظامي.

- دست يابي به يك حق مشترك براي محكوم ساختن يك اقدام خصمانه و نويسنده احتمالي آن - دولت ها و گرو هاي غير دولتي- از طريق ايجاد يك راي متحد، كه بر اساس داده هاي بدون مدرك تحليل شده مشترك ارائه شده است.

دولت ها و سازمان هاي عضو اين سيستم چند مليتي مي توانند با تكيه بر اين راهكار به سطح معيني از بازدارندگي سايبري دست يابند. افزون بر اين، چنانچه مشاركت كنندگان در اين سيستم لزوم اتخاذ تدابير اجباري يا تنبيهي را تعريف كنند، وجهه بازدارندگي آن به شدت افزايش خواهد يافت.

«ژوزف اس ناي» در كتاب خود، تحت عنوان «قدرت سايبري»، اين بعد ويژه از بازدارندگي سايبري را چنين معرفي كرده است: «از آنجايي كه پرچم هاي دروغي كامل نيستند و از سوي ديگر شايعات درباره منبع حمله سايبري معتبر به نظر مي رسند(اگرچه در يك دادگاه حقوقي قابل سنجش نيست)، لذا خسارات وارده به وجهه قدرت نرم يك مهاجم سايبري مي تواند در بازدارندگي از حملات سهيم باشد».

شهرت يك بازيگر در فضاي سايبر، در مقايسه با ساير محيط ها، از ارزش و ويژه اي برخوردار است. بسياري از بازيگران شبكه جهاني به دليل شهرتشان(صداقت، شايستگي، دسترسي به اطلاعات قابل اطمينان، استقلال و...) از سوي كاربران اينترنتي شناخته شده هستندو پيروان بسياري دارند. نظرات ابراز شده، تحليل هاي ارائه شده و اطلاعات فراهم شده از سوي اين بازيگران، با توجه به شهرت مثبت يا منفي آن ها ، تقريبا قابل اطمينان هستند.

در واقع شهرت دولت ها، افراد حقيقي و حقوقي در اينترنت يك هويت سايبري حقيقي را ايجاد مي كند، كه با شهرتي كه از طريق تعاملات كلاسيك حاصل مي شود. متفاوت مي باشد. شهرت سايبري سازمان ها در فضاي مجازي، در مقايسه با فضاي حقيقي، ماهيتا پوياتر و فرارتر است.

براي مثال شركت ها در مقابل بازيگراني كه اغلب به درستي شناخته نشده اند، قرار مي گيرند كه مي توانند با استفاده از تجهيزات ساده مطالبي مربوط به محصولات، اجناس يا همكاران آنها را در اينترنت مندرج كرده و در سطح جهان منتشر كنند.

در حقيقت مورد اتهام قرار دادن شهرت سايبري بازيگران چالش جدي اي به شمار مي رود. در همين راستا، ضربه به اعتبار مي تواند به ابزاري براي بازدارندگي آن ها از مشاركت در يك اقدام بدخواهانه تبديل شود.